leven in spanje | MaXperience Spain

Asturias staat bekend als Paraiso Natural, een natuurlijke paradijs, en ze weten daar waarover ze spreken. Als je hier voor het eerst komt, sta je verbaasd over de rijke kleurschakeringen van de groene bossen en graslanden, de bergen en het natuurlijk blauw van de zee. Officieel is de regio een prinsdom en heet het al sinds 1388 El Principado de Asturias.

De Asturianen zijn nobel en introvert en ze zijn zeer trots op hun streek, maar tegelijkertijd ook warm, je wordt er zeer gastvrij ontvangen. Het zijn stoere en sterkte mensen met een opmerkelijk mijnen- en scheepsbouwverleden dat hun karakters heeft getekend. Gewoontes en tradities zitten diepgeworteld. Hier vind je authentieke en dunbevolkte plekken waar men een is met de natuur en waar de bevolking zich heeft aangepast aan de heftige elementen zoals kou en sneeuw in de winter.

Asturias is geen wijngebied, maar een cidergebied. De gastronomie is rijk aan verscheidenheid, en varieert van zeevruchten en vis tot vlees en groenten en natuurlijk ook zoetigheden. Het landschap wordt gekenmerkt door groene bergen met honderden koeien waardoor de streek bekend staat om de melk, maar vooral om de kazen waaronder de bekendste de cabrales, een groenige schimmelkaas is.

Cabrales

Cabrales komt, zoals de naam al zegt, uit de omgeving van het plaatsje Cabrales. Het is een harde kaas, type Roquefort, gemaakt van koeienmelk, meestal bijgemengd met schapen- en geitenmelk. De dieren, waarvan de melk afkomstig is, grazen in het de bergachtige streek rond de Picos de Europa. De kaas wordt verpakt in bladeren, die zorgen voor een apart aroma, en vervolgens in kalksteengrotten minimaal zes maanden gerijpt.

Naast de Cabrales heeft Asturias bovendien een grote variatie van andere, minder bekende koeien- en geitenkazen te bieden. Ik kan je dan ook aanraden om, als je in Asturias bent, een kaasplankje te bestellen en diverse kazen te proeven, waarbij je er wel rekening mee moet houden dat de meeste vrij sterk van smaak zijn.

Sidra

Verder zul je in Asturias veel appelboomgaarden vinden. Deze leveren de beste sidra, of cider van Spanje, die jaarlijks tijdens de Fiesta de Sidra welkom wordt geheten. Het schenken van Asturiaanse cider vereist een houding die bijna aan een flamencodanser doet denken. Door een specifiek fermentatieproces bevat de traditionele Asturische cider, in tegenstelling tot andere appelciders, geen koolzuur.

Om het toch een sprankelende smaak te geven, wordt het vanaf grote hoogte in het glas geschonken. Die sprankeligheid is echter vluchtig; en het glas moet daarom direct na het inschenken leeggedronken te worden. Deze manier van schenken, met de fles in een hand met een naar boven gestrekte arm en het glas in de andere hand, die weer zo ver mogelijk naar de grond wordt gehouden, is een Asturiaanse specialiteit.

Maar in deze appelstreek is er ook wijn te vinden. Gangas de Narcea is een klein gebied waar een uitstekende witte en rode wijn gebotteld wordt. Echter kun je deze wijn niet gemakkelijk in ieder restaurant bestellen omdat de productie vrij laag is. Voor mij waren deze wijnen een ware ontdekking, zowel de rode wijn van de rode albarin- of verdejodruif als de witte wijn van de witte albarindruif.

Fabada

Het meest emblematische gerecht uit de streek is Fabada, een stoofpot van fabes, een lokale soort witte bonen, en chorizo, bloedworst en spek. Fabes, hebben een hoge kwaliteit en hebben een geheel eigen denominación de origen, net als bij de oorsprongsbenaming van wijnen, en zijn zo wettelijk beschermd als typisch product uit Asturias.

Een ander bekend gerecht met deze specifieke bonen is fabes con almejas; witte bonen met venusschelpen.

Cachopo

Ook dit is een typisch gerecht in Asturias. Eigenlijk zijn het twee enorme steaks van rundvlees dat lijkt op een soortgelijke gerechten dat ook op andere plaatsen wordt gegeten, maar helaas voor de San Jacobo en de Cordon Bleu, de Cachopo is anders, hij heeft zijn nuances en is geworteld in een traditie van de Asturische gastronomie dat het uniek maakt.

Zeevruchten van de Cantabrische kust

Langs de kust van Asturias liggen prachtige kustplaatsjes met pittoreske haventjes waar dagelijks verse vis wordt binnen gebracht. De reden waarom de vis en schelp- en schaaldieren van zo een goede kwaliteit zijn ligt bij de temperatuur van het zeewater dat vrij koud is. Hier komt de beste merluza vandaan. Maar ook pulpo, kreeft, venusschelpen, krab wordt in de restaurants rechtstreeks uit zee dagelijks aangevoerd. En dat proef je!

Sidrerias en Mesa de Asturias

In Asturias is het gewoonte om in een sidrería te gaan eten. Gezellige bistro´s met lange houten tafels. Uiteraard wordt al het eerder beschreven lekkers aangeboden op de uitgebreide kaart en zonder dat je er om vraagt staat er onmiddellijk een traditionele groene fles met sidra op tafel.

Wil je wat luxer en genieten op hoger niveau dan ga je naar een Mesa de Asturias. Hier ligt de nadruk op een gastronomische ervaring met hoogstaande producten die bereid worden met de laatste innovatieve snufjes. Die worden opgediend aan prachtig gedekte tafels met mooi servies.

Mijn ervaring is dat Asturias een keuken biedt die zee en bergen combineert met verse en hoogwaardige ingrediënten. Een keuken met een unieke stijl, met respect voor de klassieke gastronomische erfenis en waar kwaliteit en vakmanschap overheerst. Het is niet voor niets dat er diverse chefkoks en michelinsterren uit Asturias komen.

Kijk voor meer informatie op de Website van Asturias

Sinds ik aan de kust woon is een wandeling langs de strandpromenade maken één van mijn favoriete bezigheden. Van mijn huis tot de vuurtoren aan het einde van de boulevard kun je precies een uur lopen. Het is heerlijk om de geur van de Mediterané op te snuiven en naar de horizon te turen, soms kun je zelfs de contouren van de kust van Marokko zien.

Meestal ga ik lopen in de namiddag, en ik ben niet te enige. Jongeren die lopen te joggen, mensen die na het werk een flinke wandeling maken en oudere dames die een ´paseo´ maken en gezellig met elkaar kwebbelen. Je komt van alle generaties wel wat tegen; jonge moeders achter de kinderwagen en oudere mensen in invalidewagens die voortgeduwd worden door hun zoon of dochter.

In het park aan de stadszijde zitten jongeren in het gras met elkaar te zingen en gitaar te spelen. Op muurtjes zitten bejaarde visssers de weersvoorspellingen door te nemen. En om de vijftig meter staat een´ Chirinquito´ . Chirinquitos zijn eettentjes waar heerlijke verse vis geserveerd wordt die dagelijks aangevoerd wordt in de haven iets verderop. De Chirinquitos worden meestal uitgebaat door families. Ik eet er vaak een hapje voor weinig geld en zit dan enorm te smullen. Eén van de specialiteiten in deze streek is de ´Fritura de Pescado´. Dat is een enorme schaal met gefrituurde mosselen, garnalen, inktvis, sardientjes en verschillende soorten andere vis. Heerlijk!

Momenteel is het voorjaar en wordt er druk gewerkt aan de Chirinquitos die van mei tot oktober open zijn. De hele familie is bezig met schilderen en poetsen en ook worden er bij sommige zelfs tuintjes met bloeiende planten aangelegd. Ik zie dit jaar zelfs een tuintje met fontein en plastic flamingo´s. En allemaal hebben ze op het strand een oud houten vissersbootje staan dat helemaal gevuld is met zand. In het midden wordt dan een vuur gemaakt van olijfbomenhout en daaromheen worden lange platte stokken geplaatst waar sardientjes aan worden geregen. Deze ´espetos´, die gegrild worden, zijn ook een specialiteit van de streek.

De eettentjes zien er allemaal zeer verzorgd en hygienisch uit en worden voornamelijk in de weekenden door de spaanse familie´s bezocht voor een sociaal samenzijn.

Op dit moment is er veel ophef over de Chirinquitos. Er bestaat namelijk een wet dat er tweehonderd meter vanaf de kustlijn niet gebouwd mag worden, en het strand is op de meeste plekken misschien maar honderd meter breed. De bewuste wet bestaat al jaren, maar nooit heeft er iemand problemen over gemaakt. Totdat afgelopen voorjaar een staatlid het nodig vond de wet aan te scherpen en aktie te ondernemen.

Het is een heel vervelende zaak, want het kan betekenen dat een groot aantal families zonder inkomen zal komen te zitten, zowel de vissers als de uitbaters van de Chrinquitos. Zodoende dat er overal formulieren hangen met handtekeningakties. Ik krijg ze zelfs via Internet opgestuurd. Eigenlijk wil niemand dat de Chirinquitos verdwijnen dus de handtekeninglijsten worden grif ingevuld. Ik stuur ze dan ook door naar iedereen die ik ken en die weet hoe heerlijk een ´Fritura de Pescado´ aan het strand kan zijn. Eén juli komt er een definitieve uitspraak. Ondanks dat niemand gelooft dat de eettentjes op het strand moeten worden opgeheven, zit de schrik er wel goed in.

Voorlopig kunnen we gelukkig nog even genieten van het uitzicht op de vissersbootjes op zee die af en aan varen met Mediterane zeevruchten en blijven de koks op traditionele wijze éspetos´ én enorme inktvissen grillen op de rokende bootjes aan het strand.

De Chirinquitos doen ondertussen nog goede zaken, want het is schitterend weer en het seizoen is begonnen. Genietend van de voorjaarszon en met mijn blote voeten in het zand geniet ik van mijn bordje verukkelijke verse vis.