De 15 allermooiste Kathedralen van Spanje

Veel Spaanse basilieken en kathedralen zijn symbolen van hun respectievelijke
steden geworden. Behalve dat ze een gebedshuis zijn, hebben ze een enorme architectonische en culturele aantrekkingskracht. En veel ervan zijn zelfs door UNESCO tot werelderfgoed verklaard.

Maar welke zijn het populairst in Spanje? Musement heeft een studie uitgevoerd om daarachter te komen. Het boekingsplatform voor activiteiten wereldwijd heeft meer dan 200 kathedralen en basilieken in het hele land geanalyseerd en vervolgens een ranglijst opgesteld met de 15 populairste op basis van het aantal Google reviews.


Sagrada Família (Barcelona)

Met meer dan 201.000 reviews voert de Sagrada Família de Musement ranglijst aan. De spectaculaire basiliek, die al meer dan 140 jaar in aanbouw is, is een van de symbolen van Barcelona geworden en zal na voltooiing de hoogste kerk ter wereld zijn. De briljante architect Antoni Gaudí liet zich inspireren de natuur om het emblematische “woud” van zuilen binnenin te creëren. Ook de kleurrijke gebrandschilderde ramen en het fantastische uitzicht over Barcelona vanaf de torens verbazen iedereen die de kerk bezoekt.


Kathedraal van Santiago de Compostella

De kathedraal van Santiago de Compostella is het meest opmerkelijke werk van romaanse kunst in Spanje en het eindpunt van de Camino de Santiago, een van de belangrijkste pelgrimsroutes van Europa. De Pórtico de la Gloria, van Maestro Mateo, is een van de hoogtepunten van het interieur. Na een lange restauratie tussen 2008 en 2018 heeft dit
meesterwerk van middeleeuwse kunst al zijn pracht en praal teruggekregen. De Heilige Deur, die dateert uit de 16e eeuw en alleen tijdens de Heilige Jaren opengaat, en de Botafumeiro, het enorme wierookvat van de kathedraal, zijn ook indrukwekkend.


Kathedraal van Barcelona

De Kathedraal van Santa Cruz en Santa Eulalia is uitgeroepen tot Goed van Cultureel Belang en een Nationaal Historisch-Artistiek Monument en ligt in de Gotische wijk van Barcelona. De bouw van de tempel werd voltooid in de 15e eeuw en het is een uitstekend voorbeeld van Catalaanse gotische architectuur. Binnen kunnen bezoekers, naast de prachtige glas-in-loodramen, talrijke altaarstukken en gotische schilderijen bewonderen van kunstenaars als Gabriel Alemany en Bartolomé Bermejo. Het klooster en het uitzicht vanaf de terrassen zijn ook prachtig.


Kathedraal van Sevilla

Samen met het Real Alcázar en het Archivo de Indias werd de kathedraal van Sevilla in 1987 uitgeroepen tot UNESCO werelderfgoed. Met zijn vijf schepen is het de grootste gotische kathedraal ter wereld. De beroemde klokkentoren, de Giralda, heeft de klassieke
structuur van de almohadische minaretten en is met zijn 104 meter een van de meest emblematische monumenten van de skyline van de stad. Dankzij het rijke artistieke erfgoed, waaronder werken van Murillo, Zurbarán en Goya, wordt het beschouwd als een van de beste kunstgalerijen van Spanje.

Kathedraal van Mallorca

Dit juweel van mediterrane gotiek, in de oude wijk van Palma de Mallorca, is een van de hoogste kathedralen van Europa; het centrale schip is zo’n 44 meter hoog. De meest bijzondere momenten om het te bezoeken zijn op 2 februari en 11 november. Op deze dagen, en voor slechts een paar minuten, is het namelijk mogelijk om een unieke lichtshow, aangeboden door de roosvensters van La Seu, te zien. Bij zonsopkomst projecteert het zonlicht door de 1116 stukken glas van het grote roosvenster een prachtige reflectie onder het kleine roosvenster op de tegenoverliggende gevel.


Basiliek van Montserrat

Het klooster en de basiliek van Montserrat liggen in de spectaculaire omgeving van het natuurpark Montserrat, beroemd om zijn abrupte rotsformaties. Elk jaar komen duizenden mensen naar dit heiligdom om de Maagd van Montserrat te vereren. Zij is de huidige beschermheilige van Catalonië, beter bekend als de “Moreneta” vanwege de donkere kleur van haar gezicht en handen. Er is ook een museum met werken van onder andere Ramon Casas, Picasso en Dalí.


Kathedraal-Basiliek van Nuestra Señora del Pilar (Zaragoza)

De Basiliek van Nuestra Señora del Pilar is een van de twee kathedralen in Zaragoza. Er wordt gezegd dat dit juweel van barokke kunst is gebouwd rond de zuil (de pilaar) waarop de Maagd leunde toen zij verscheen aan de apostel Jakobus aan de oever van de rivier de Ebro. Uit artistiek oogpunt zijn de twee grote door Goya geschilderde fresco’s in de koepels van de Coreto en het Regina Martyrum, het hoogaltaarstuk en het koor het vermelden waard. Bezoekers kunnen ook de lift nemen naar het uitkijkpunt in de toren van Sa Francisco de Borja en genieten van een 360 graden uitzicht over Zaragoza.


Basiliek van Santa Maria del Mar ( Barcelona)

De Basiliek van Santa Maria del Mar, ontworpen door architect Berenguer de Montagut in de 14e eeuw, was de tempel van reders en kooplieden. Vandaag de dag wordt het beschouwd als een van de mooiste voorbeelden van Catalaanse gotische architectuur. De drie schepen en 33 kapellen bevinden zich op bijna hetzelfde niveau, waardoor de indruk van ruimte en uitgestrektheid wordt geaccentueerd. De museumruimte van de tribunes, het grote roosvenster, de gebrandschilderde ramen van het Laatste Oordeel, het Pinksterfeest en het Heilig Avondmaal, en de indrukwekkende sluitstenen in het centrale schip zijn slechts enkele van de artistieke werken die deze basiliek tot een must-see in Barcelona maken.


Kathedraal van León

De kathedraal van Santa María de Regla de León heeft een Franse gotische stijl. Een van de hoogtepunten is de enorme collectie gebrandschilderde ramen die voornamelijk tussen de 13e en 16e eeuw zijn gemaakt en een oppervlakte van 1765 vierkante meter beslaan. Het feit dat de muren tot een minimum zijn teruggebracht en vervangen door glas-in-lood is
een van de meest waardevolle kenmerken. De lichtgevende kathedraal, die vreemd genoeg het eerste nationale monument van Spanje was, is zonder twijfel een onmisbare halte voor pelgrims op de Franse route.


Kathedraal van Burgos

De kathedraal van Burgos, in 1984 door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed, werd in de 13e eeuw gebouwd in Franse gotische stijl, hoewel hij in latere eeuwen talrijke wijzigingen onderging. Aan weerszijden van de hoofdgevel, geïnspireerd op de kathedralen van Parijs en Reims, staan twee torens met opengewerkte spitsen, die un een onmisbaar deel uitmaken van de skyline van de stad. Het interieur herbergt talrijke artistieke schatten, zoals de buitengewone altaarstukken in de Kapel der Konstabels, de gotisch-platereske koepel en de Vlaamse triptieken in de Kapittelzaal.

Kathedraal van Toledo

Samengesteld uit vijf beuken en ondersteund door 88 zuilen en 72 gewelven, begon de bouw van de Catedral Primada de Toledo in 1126. De sacristie is een ware kunstgalerij, want naast het grandioze fresco op het gewelf, geschilderd door Lucas Jordán, zijn er schilderijen van uitstekende schilders als El Greco, Caravaggio en Goya. De portretten van de eerste aartsbisschoppen van Toledo en het vergulde plafond van de kapittelzaal, evenals het meesterwerk van de beeldhouwer Narciso Tomé, bekend als de Transparante, zijn slechts enkele van de vele verrassingen die in deze fantastische tempel verborgen liggen.


Kathedraal van Granada

De kathedraal van Granada is een van de meesterwerken van de Spaanse renaissance, hoewel de hoofdgevel, ontworpen door Alonso Cano, een gotische structuurheeft. De prachtige koepel en gebrandschilderde ramen van de hoofdkapel zijn een wonder, evenals de altaren van het hoofdtransept, waar schilderijen van Pedro Atanasio Bocanegra en Juan de Sevilla hangen. Aan de kathedraal vast zit de Koninklijke Kapel, waarin het graf van de katholieke vorsten is ondergebracht.


Kathedraal van Málaga

Net als de kathedraal van Granada is ook de Santa Iglesia Catedral Basílica de la Encarnación de Málaga een juweel van de Spaanse renaissance, hoewel door de
verschillende bouwfasen gotische en barokke kenmerken in de structuur te zien zijn. Naast het door Pedro de Mena gebouwde koor en de schatkamer van de kathedraal kunnen bezoekers de daken van de kathedraal bezichtigen. Na het beklimmen van meer dan 200 treden is het mogelijk om vanaf bijna 50 meter hoogte het prachtige uitzicht over de stad te aanschouwen.


Kathedraal van Valencia

Net als veel andere kerken bevat de kathedraal van Valencia elementen van verschillende architectonische stromingen, hoewel de gotiek overheerst. Een van de hoogtepunten van deze kathedraal is de Kapel van de Heilige Kelk, die de relikwie van de Heilige Kelk herbergt. Volgens de traditie was dit de beker die Jezus gebruikte bij het LaatsteAvondmaal. Een andere grote attractie van de kathedraal zijn de renaissance fresco’s in de hoofdkapel, evenals de klokkentoren, bekend als de Miguelete, die een van de meest emblematische symbolen van Valencia is geworden.


Almudena kathedraal (Madrid)

Met meer dan 20.000 reviews sluit de Almudena kathedraal de Musement ranglijst af. Deze ligt in het oude Madrid en de voorgevel staat recht tegenover het Koninklijk Paleis. De buitenkant is neoklassiek, terwijl het interieur neogotisch is. De Sala Capitular en de Sacristía Mayor, versierd met prachtige mozaïeken, zijn twee van de meest opvallende zalen. Ook de crypte en het uitzicht vanuit de koepel zijn niet te missen.

Over Musement
Musement is het digitale platform waarmee je meer dan 55.000 reisactiviteiten kunt boeken in meer dan 140 landen over de hele wereld. De service is in het leven geroepen om reizigers te helpen activiteiten te ontdekken en te boeken, waar ze ook gaan, met als doel hun reizen te verrijken: van museumbezoeken tot stadstours, eet- en wijnproeverijen, sportevenementen, wellnessactiviteiten, enz.

In september 2018 werd Musement onderdeel van de TUI Group, de grootste touroperator ter wereld, en werd het onderdeel van de Tours & Activities-divisie, bekend als Tui Musement.

De vijftig tinten blauw van het Cordobeese dorpje Iznajar

Iznajar ligt in het hart van Andalusië, in de provincie Córdoba en op de grens met de provincies Granada en Málaga. Genesteld in de Sierra Subbética biedt het talloze mogelijkheden om van de natuur te genieten. En alsof dat nog niet genoeg is, biedt het grootste stuwmeer van Andalusië een perfecte omgeving voor watersport. Iznajar geeft zijn naam aan het grootste stuwmeer van Andalusië, en het is ook nog eens de op één na grootste van Spanje. Vanuit dit dorp kijk je vanaf verschillende plekken uit op dit grote turquoise wateroppervlak.

Indigo potten vol bloemen contrasteren met de witte muren. Het dorp nodigt je uit om door de smalle straatjes te dwalen en charmante hoekjes te ontdekken. En dan opeens verschijnt het imposante kasteel van Iznajar Hisn-Ashar voor je ogen. Deze vesting voert je terug in de tijd en neemt je mee op een reis door de geschiedenis, de legendes en belangrijkste personages.

Het witte, typische dorpje ligt op 450 meter boven de zeespiegel tegen een steile rotswand gebouwd. Overal ontdek je patio´s, bomvol bloempotten, waar dorpelingen zitten te keuvelen.

De Arabieren noemden deze stad Hins Ashar, wat ‘stenen kasteel’ betekent. Tijdens de late middeleeuwen werd het bezet door verschillende oorlogsbendes omdat het grensde aan het koninkrijk Granada en de omliggende christelijke nederzettingen.

Wat mag je niet missen in Iznajar?

El Mirador de Postigo

Omdat Iznajar op een berg ligt, is het niet gek dat je vanuit elke kant van het dorp een aantal geweldige uitzichten hebt. Een van de beste punten om de mooie omgeving in je op te nemen is de Mirador de Postigo en ik raad je dan ook aan om daar je tour te starten. Dit specifieke uitkijkpunt kijkt uit op het stuwmeer en de heuvels die bedekt zijn met dekens van olijfbomen.

El Patio de Las Comedias

Een van de leuke dingen om te zien in Iznajar, is om de kleine patio´s in het dorp te bezoeken. Misschien wel de mooiste patio van allemaal is de kleurrijke ‘Patio de las Comedias’. Hier vind je honderden gekleurde geraniums in hemelsblauwe potten. Ook de paarse bougainville steekt schitterend af tegen de witte muren.

Deze kleine binnenplaats was in de Middeleeuwen de marktplaats of souk van het dorp. Nu is het veranderd in een rustig deel van Iznajar waar mensen kunnen relaxen en babbelen. De patio, die door de lokale bevolking wordt verzorgd, is het allermooist in het voorjaar omdat dan alle bloemen prachtig in bloei staan.

El Castillo

Op de top van het dorp, hoog boven de huizen en omgeving, ligt het kasteel van Iznajar. Dit mooie oude Moorse kasteel heeft het dorp zijn oorspronkelijke naam gegeven.

Een bezoek aan het kasteel van Iznajar mag natuurlijk niet ontbreken. Het geeft namelijk een mooi overzicht over de geschiedenis van het dorp en de omgeving. Binnen in het kasteel is de bibliotheek van het dorp gevestigd. En ook worden er in deze ruimte regelmatig exposities gehouden. Maar het is ook een leuke plek om te bezoeken voor het uitzicht. Van boven kijk je uit over alle mooie witte huisjes, het grote stuwmeer en de bergen.

Parroquia de Santiago Apostel

Vlakbij het kasteel ligt ook de 16e-eeuwse parochiekerk van Santiago Apóstol met kenmerkende Córdobese Renaissance architectuur, die ‘s avonds prachtig wordt verlicht. Je kunt naar boven wandelen door smalle straatjes, waar je wordt getrakteerd op verrassende doorkijkjes en mooie vergezichten over de omgeving.

Plaza Rafael Alberti

Dit plein is vernoemd naar de beroemde Spaanse dichter Rafael Alberti, die in 1920 een gedicht over het dorp schreef. Je kunt het gedicht lezen op het mozaïek in het midden van het plein. Deze dichter en tevens schrijver was communist en werd tijdens de Spaanse burgeroorlog verbannen uit Spanje.

In een van de torens van het kasteel vind je ook nog een hoekje met een eerbetoon aan deze vermaarde man.

Playa de Valdearenas

Niet ver van het dorpje ligt een zandstrand aan de oever van het stuwmeer van Iznajar. Ja, echt waar. Dit is ook een van de paradepaardjes van Iznajar. Dit strand, bekend als Playa de Valdearenas, is een perfecte plek om te relaxen. Breng wat tijd door om te genieten van de stilte of neem een verfrissende duik in het water. In de zomer kun je verschillende activiteiten op het water doen; huur bijvoorbeeld een waterfiets, kano, zeilbootje of Supplank.

Het stuwmeer werd in jaren zestig in de dorpsvallei aangelegd en transformeerde Iznajar volkomen. Met ongeveer 32 kilometer lang lijkt het bijna alsof dit mooie dorp uitkijkt over zee. Vanwege de droogte de afgelopen jaren komen er kleine gehuchten en fabriekjes, die normaal gesproken onder wáter liggen, tevoorschijn. In het bezoekerscentrum CIE aan de oever van het meer kom je meer te weten over de bouw en de geschiedenis, maar ook over de rijke flora en fauna die er is ontstaan.

Fietsen en Wandelen

Iznajar ligt in het natuur- en Geopark Sierra Subbetica. Het biedt diverse wandel en fietsmogelijkheden. Wandelkaarten kun je opvragen bij de gemeente en bij de kleinschalige hotels van het dorp. Ik logeerde in Hotel Caserio de Iznajar en vanuit dit hotel kun je direct meteen aantal wandelingen aanvangen.

Bovendien omvat het natuurpark Sierras Subbéticas een grote rijkdom aan landschappen en ecologie. Op 30 autominuten ben je bij de Via Verde de Aceite die geschikt is voor fietsers van alle niveaus. Deze route neemt je mee door olijf- en wijngaarden langs de route van de oude olijfolietrein.

Vanuit Hotel Caserio de Iznajar kun je ook een vierdaagse fietstocht reserveren. Je komt dan door de pittoreske dorpjes zoals Priego de Cordoba en Zuheros. Er wordt dan zelfs voor een transfer vanaf de luchthaven en bagagevervoer onderweg gezorgd.

Praktische informatie

Gezien het dorp relatief klein is en de straten smal zijn, kun je het plaatsje het beste te voet verkennen. Als je in het hoogseizoen met de auto komt, kun je je auto onderaan de heuvel parkeren. Hierdoor heb je geen problemen in eenrichtingsstraten of bij drukke parkeerplaatsen. Een rondleiding met gids reserveer je bij Isnaxar servicios.

Ik adviseer je te logeren in Hotel rural Caserio de Iznajar. Een oude Andalusische mansión aan de voet van het meer, waar je kunt genieten van een oase van rust. Je kunt in de namiddag vertoeven in de tuin met zwembad of romantisch dineren op de sfeervolle binnenplaats. Het hotel heeft 20 kamers en je kunt gemakkelijk voor de deur parkeren.

Je kunt je verblijf uitstekend combineren met een bezoek aan de koningssteden Malaga, Granada of Cordoba die alle drie binnen een uurtje met de auto te bereiken zijn.

Natte klei en oude tradities uit Ubeda

Op een warme septemberdag stap ik binnen bij een afgelegen pottenbakkersplaats die, volgens de verhalen, de oudste van Andalusië is. Langs de wanden hangen kleurrijke schalen en achter een aantal potten ontdek ik een bejaarde man die met een vlijmscherp mesje met verfijnde precieze vierkantjes uit een vers gedraaide vaas snijdt.

Achter hem klinkt klassieke muziek uit een antieke bestofte radio met enorme knoppen. De man begroet me zonder op te kijken. Geduldig maakt hij eerst zijn werkstuk af, zet dan zijn draaischijf stil en schudt mij zijn aarderood gekleurde hand. 

De Alfarero in zijn Alfar

Alfar Tito is ontstaan uit een lange lijn van ambachtslieden die verschillende generaties teruggaat. Met het aardewerk van zoon Pablo TITO en het aardewerkmuseum van vader Paco TITO wordt de aardewerktraditie levend gehouden, waarbij deze twee generaties nog steeds kunststukken en gebruiksvoorwerpen van klei maken.

De Alfar is gelegen aan de Calle Valencia in Úbeda, waar het aardewerkgilde van de stad in verre tijden werd opgericht, omdat er daarnaast waterbronnen en kleigroeven waren. Het woord Alfar komt uit het Moors en betekent letterlijk: pottenbakkersplaats. En Alfarero betekent; pottenbakker.

Terwijl Paco TITO opnieuw de draaischijf aanzet en zijn gerimpelde handen over een bonk natte klei op de draaitafel laat glijden vertelt hij: ´ In ons werk voelen we ons erg betrokken bij het authentieke ambacht van Ubeda. We voelen een verbintenis die gebaseerd is op respect en genegenheid voor onze voorouderlijke wortels. Bovendien hebben we de persoonlijke en artistieke behoefte om de traditionele werkwijze te behouden in een wereld waarin oude ambachten en ambachtslieden langzaam verdwijnen en uitsterven.´

Eeuwen van tradities

De van zijn voorouders geleerde technieken, die zich sinds zijn jeugd hebben vertaald in uren en uren toewijding, maken van Paco TITO, die je dagelijks als icoon in de werkplaats kunt vinden, een pottenbakker met persoonlijkheid. In werkelijkheid is hij ook de spil van het bedrijf. Zijn passie en zorg doen hem dromen, creëren en nieuwe manieren bedenken om moderne technologieën met traditie te combineren.

Zo maakt Paco TITO bijvoorbeeld met de hand een olijfblad met een gravure van de QR-code van de website van de prestigieuze biologische olie uit de streek. Zijn werken en bijdragen aan het Historisch Cultureel Erfgoed in kerken, herbergen, onderwijscentra en theaters tonen, naast zijn uitgebreide professionele carrière, zijn inzet om het ​​nobele pottenbakkersberoep staande te houden. Zijn werk heeft verschillende onderscheidingen gekregen.

Van vader op zoon

Na een tijdje schuifelt Paco naar een houten trap en roept zijn zoon. De achtenveertigjarige Pablo TITO, gehuld in een groezelige overal komt me begroeten en vergezelt me naar de werkplaats onder het museum. Hij groeide op tussen het aardewerk van zijn vader en grootvader tussen vuur en water en leerde het nobele pottenbakkersambacht van zijn vader Pablo TITO en zijn grootvader TITO van wie hij het respect om de familietraditie in ere te houden erfde. Pablo draait behendig wat simpele potten al voorbeeld terwijl rode spetters in het rond vliegen. Het is een nat en plakkerig werkje, dat pottenbakken. Daar heb ik nooit zo bij stil gestaan.

Ereplaats en opa´s droom

Ter afsluiting toont Pablo achter in de werkplaats de oven en werkbanken die vol staan met potten die nog gebakken moeten worden. Zijn vader laat het zware werk nu over aan zijn zoon en geniet ondertussen van zijn ereplaats in het centrum van het museum. Waar bezoekers langskomen voor een praatje en waar hij graag met ze op de foto gaat. Zijn grote hoop is nu gericht op zijn zestienjarige kleinzoon, die op de school van schone kunsten studeert. Zal hij de traditie voortzetten of zal hij kiezen voor de makkelijke weg van moderne technieken?

De werkplaats van Pablo TITO en het museum van Paco TITO zijn open voor publiek en je kunt de tachtigjarige vakman en zijn zoon dagelijkse aan het werk zien. Onder de werkplaats staat één van de weinige Spaans-Moorse ovens die nog in gebruik zijn in Spanje van meer dan vijfhonderd jaar oud. De kleipotten, die zorgvuldig binnen de oven opgestapeld worden, bakken bij temperaturen van wel 1000 graden Celsius.

Praktische informatie:

ALFAR PABLO TITO

Calle Valencia, 12

23400 ÚBEDA (Jaén)

Tel.: (+34) 953 75 14 96

Geopend:

Van maandag tot zaterdagochtend 8:30h. – 14:00h.

Van maandag tot zaterdagmiddag 16:30h. a 20:00h.

Feestdagen 10:00h. a 14:00h.

Waar in Malaga is de serie La Chica de la Nieve opgenomen?

De serie La Chica de la Nieve, naar het gelijknamige boek van Javier Castillo is een groot internationaal succes. De Netflix serie die in januari in première is gegaan, wordt in diverse landen bekeken en veel kijkers vertellen dat ze de serie zelfs in één dag uitkijken omdat ze niet kunnen wachten om te weten hoe het verhaal afloop. Ik heb er van genoten!

In de bestverkochte roman van de 35-jarige Javier Castillo, die geboren is in Mijas, verdwijnt de hoofdpersonage op de Thanksgiving-parade In New York. Voor de verfilming is gekozen voor de locatie Malaga. Om logistieke redenen, omdat het een Spaanse productie zou worden, moest er een stad gevonden worden die zou beantwoorden aan het genre thriller. Malaga als kuststad met een belangrijke haven en een internationale bevolking kwam als beste stad naar voren.

(Plaza de Constitucion)

Het verhaal begint in 2010, tijdens de optocht van de Drie Koningen als de kleine Amaya verdwijnt tussen de menigte. Het is een regenachtige 6 januari, een bijzondere en vreemd koude winter voor de stad. Een lange zoektocht begint, geleid door inspecteur Millán (Aixa Villagrán) in de voorhoede en de journalist in opleiding Miren Rojo (Milena Smit), geholpen door haar leraar, vriend en mentor, Eduardo (José Coronado). De actrice Milena Smit is overigens in Elche geboren en heeft een Spaanse moeder en Nederlandse vader.

(Museo Pompidou in Muelle Uno)

Voor wie de boeken van Javier Castillo heeft gelezen, zal de keuze voor Malaga duidelijk zijn. De Andalusische stad is een verrassend perfecte setting voor een thriller vol contrasten. Verrassend omdat er een ander Malaga wordt getoond, niet het gebruikelijke toeristische met gezellige terrasjes.

(Ciudad de Justicia)

“Málaga is een kosmopolitische stad, cultureel erg actief, maar het is ook erg traditioneel met diepgewortelde tradities en dat vonden we aantrekkelijk voor de serie”, vertelt regisseur Alberto Felez. “Er is ook veel contrast tussen het Málaga aan de kust, die we het meest op televisie zien, met een Málaga meer landinwaarts, op het platteland, in de bergen. Daarvoor werd de campo van Coin gebruikt.

(El Palo)

Het doel van het locatie- en productieteam was duidelijk: een heel ander Málaga laten zien. In die zin is een van de locaties die je het meest zult zien El Palo, een wijk met een visserstraditie die beantwoordde aan de esthetiek en eisen van de thriller. Het personage van de Globero woont daar en de fictieve redactiekamer van Diario Sur, waar Miren werkt, bevindt zich daar ook.

(Playa de Misericordia)

Iets verderop, in La Pelusa, woont Miren, de journalist. Een spectaculaire locatie van waaruit je heel Malaga kunt zien. En veel verder weg, is er opgenomen langs de kust, bij Playa de La Misericordia, waar het verlaten restaurant met thrillercharme is gevestigd, waar Miren en Eduardo een getuige ontmoeten.

(Plaza de Capuchinos)

Toch zijn ze niet helemaal vergeten om het meest bekende en frequente Málaga te belichten, maar zelfs die plekken zijn op een andere manier gefilmd. Opvallend is dat er weinig zon te zien is en dat schijnbaar niemand het in de zomer in Malaga warm heeft.

De stad wordt wat somber belicht. De haven verschijnt, het CAC, La Malagueta, de Paseo del Muelle Uno, het Pompidou en natuurlijk dat Plaza de la Constitución waar de verdwijning van het meisje plaatsvindt. Op de Plaza de la Constitución werd drie dagen lang gefilmd met tot wel 800 figuranten. Een vertoning die de stad, die al gewend is aan filmen, nog niet eerder had gezien.

(Milena Smit en Javier Castillo)

Voor mij was het de eerste keer dat ik een film zag met Milena Smit, hoewel ze geen debuut is. Zij werd in 2020 bekend door haar filmrol in No matarás, van David Victori.

(Milena Smit en Jose Coronado)

Verder ben ik groot fan van Jose Coronado. Ik kan je aanraden om de serie Vivir sin Permiso te kijken waarin hij een geweldige hoofdrol speelt.

Mocht je van dit soort spannende Spaanse series houden en heb je Amazon Prime dan kan ik je ook de serie Parot aanraden. Deze thriller met in de hoofdrol Adriana Ugarte vond ik zelfs nog beter dan La Chica de la Nieve wat het uitwerken van de personages betreft.

Het koninkrijk van Pedro Ximenez; Montilla Moriles

Een enorme piepende poort wordt geopend als ik in het dorpje Montilla aanbel bij Bodega Alvear. Deze bodega is een begrip in de regio. Niet zo vreemd, want het is een winery met een geschiedenis van wel 300 jaar oud! Als ik de oprit op kom rijden, valt onmiddellijk het statige karakter van de gebouwen me op. Ik parkeer mijn furgo op de patio en wordt hartelijk ontvangen door Inmaculada, de public relations van dit eeuwenoude familiebedrijf.

Alvear is een van de meest prestigieuze en internationaal erkende wijnmakerijen in Andalusië. Het wijnhuis heeft uitgestrekte wijngaarden gelegen in de beroemdste landgoederen van de Sierra de Montilla en Moriles in Córdoba.

In één oogopslag zie ik dat je deze bodega niet eventjes bezoekt. Vanaf de patio heb ik een mooi overzicht over de verschillende authentieke delen van de bodega tot aan de moderne ruimte waar de flessen machinaal worden gevuld en van etiketten worden voorzien.

Inmaculada neemt me eerst mee naar het oude gedeelte, de houten schuren met cementen tinajas waar wijn ligt te rusten. Ik ruik een zoetig alcoholisch aroma. Dan begint Inma te vertellen. Het verhaal begint eigenlijk in de 16e eeuw in een primitief landhuis in de bergen in het noorden van Spanje in Burgos. Daar woonde een eenvoudige familie Alvear die later verhuisden naar de Riojastreek.

Een lange geschiedenis

Juan Bautista García de Alvear y Garnica wordt geboren in Nájera in La Rioja in 1657. Deze personage werd burgemeester van de nobele staat Nájera, en tegelijk werd hij aan Córdoba toegewezen als beheerder van de koninklijke inkomsten. Daar trouwde hij met een adellijke dame uit Córdoba en uit dat huwelijk werd Diego de Alvear y Escalera geboren, de eerste van de wijnsaga.

Als Diego volwassen is, verhuist hij naar Montilla en daar, dichter bij hemel en aarde, groeit zijn liefde voor het platteland. Een passie ontstaat als hij de wijngaard aanlegt en in 1729 de Alvear-wijnmakerij bouwt. Een kleine en verborgen wijnmakerij in het nauwe labyrint van het dorpje Montilla.

In de loop van de tijd verwerft hij een grote stuk land in het gebied waardoor hij een van de grootste landeigenaren van de stad wordt. Met zijn zoon Santiago is hij dag en nacht in de weer met de wijnmakerij Montilla en aan het einde van die eeuw gaat er een eerste zending wijnen naar Engeland. De Engelsen zijn dol op de Pedro Ximenez wijn.

Een tijd land combineert hij zijn roeping als wijnbouwer met een gevaarlijk militair en politiek leven, als kapitein van het fregat “Mercedes”, dat zinkt tijdens de Slag bij Kaap Santa María door een aanval van de Engelsen. Daar is zelfs een roman over geschreven: Las dos vidas del Capitan.

Vanaf dat moment komt de persoon Foreman Billanueva in beeld, een assistent die Diego de Alvear en Ponce de León uit Argentinië hebben meegenomen en die hun vertrouwde voorman wordt. Bodegas Alvear heeft sinds zijn die tijd ​​tot de dag van vandaag altijd een belangrijke relatie onderhouden tussen Spanje en Argentinië. Foreman Billanueva markeert met zijn initialen de beste wijnen, en op deze manier word de Alvear-stijl gecreëerd.

Gedurende zijn 284-jarige geschiedenis heeft Bodegas Alvear zijn familiekarakter behouden en het eigendom van vader op zoon overgedragen en dat betekent dat het bedrijf vandaag in handen is van de achtste generatie. Alle opeenvolgende generaties hebben geleidelijk bijgedragen aan zowel de technische modernisering van de wijnmakerij als aan het behoud van het erfgoed.

Een boeiend verhaal dat me enorm intrigeert, maar Inma vindt dat ze genoeg heeft gepraat en na een wandeling door de wijngaard is het tijd om een flesje open te trekken. Ze neemt me mee naar een oude salon Don Diego waar foto´s en schilderijen van de hele dynastie de wanden bekleden. Er staat een gedekte tafel klaar met wel zes glazen. Dat belooft wat!

Montilla-Moriles, het koninkrijk van Pedro Ximénez

De belangrijkste wijnstok voor de Montillawijn is de Pedro Ximénez, die oorsponkelijk uit het Rijngebied komt, een witte druif die de unieke basis vormt van zijn zoete, fijne, oloroso en amontillado wijnen. Terwijl Inma de 3 Miradas serveert en we beginnen met de proeverij vertelt ze verder over het proces. De 3 Miradas vind ik persoonlijk vrij droog. Maar het volgende glas met een laagje Fino Capataz smaakt me al beter, maar bij de Palo Corto begin ik er in te komen en de smaak te waarderen.

De druiven worden over het algemeen verbouwd op kalkrijke bodems. In het gebied worden twee soorten onderscheiden: albarizas of alberos; zeer kalksteen en doorlatende bodems, waar de langste en meest evenwichtige rijpende druiven worden verkregen. En de ruedos, roodachtige bodems door de aanwezigheid van ijzer.

Vervolgens vindt in deze wijnen het wonder van rijping onder de flor-sluier plaats, een natuurlijk biologisch proces waarbij autochtone gisten zich op het oppervlak van de wijn ontwikkelen en een crèmekleurige laag vormen. Het is hetzelfde proces als bij de sherry-wijnen van Jerez. De activiteit van deze gisten geeft de wijn een eigenaardig aroma en smaak die heel anders is dan de oorspronkelijke. Om de ontwikkeling van deze gisten te bevorderen, worden de temperatuur en de vochtigheidsgraad in de kelders gehandhaafd en wordt slechts twee derde van de capaciteit van de vaten gevuld, zodat er voldoende vrije oppervlakte overblijft voor een optimale ontwikkeling van de “sluier”. De oudste fino’s worden, wanneer ze hun voedingscapaciteit voor de flor hebben uitgeput, amontillados genoemd en krijgen een gouden kleur.

Daarintegen wordt bij de olorosos deze ontwikkeling van de graansluier voorkomen door de vaten volledig te vullen. Op deze manier wordt veroudering teruggebracht tot de smaak die het eikenhout en de tijd op de wijn achterlaten. Als Inma na een Palo Cortado een Oloroso Catan voor me inschenkt, valt direct de donkere goudkleur op. Dit is een drankje waar ik wel van hou. Een tikje zoet, ideaal voor een combinatie met een kaas- en ham plankje.

Pedro Ximénez-wijn is een zoete en soepele wijn, hij ontstaat door de druiven lang in de zon te laten rijpen, de trossen worden uitgespreid op een bed van gevlochten espartogras waar de rozijnen langzaam worden gedroogd. Zodra de rozijnen zijn geperst, wordt een dichte most verkregen, een echt rozijnen sap. De speciale editie Pedro Jimenez 1729 die ik mag proeven is dan ook donkerbruin en wat mij betreft iets te zoet, het smaakt inderdaad naar rozijnen sap, maar dan met alcohol.

Hoe werken criaderas en soleras?

De vaten die worden gebruikt om de fino groot te brengen, hebben een inhoud van ongeveer 500 liter. Het voorkeurshout, vanwege zijn porositeit, is Amerikaans eiken. Nieuw hout mag nooit worden gebruikt.

De criadera die zich het dichtst bij de grond bevindt, is de solera; degene die zich er direct boven bevindt, eerste criadera; de volgende, tweede criadera enzovoort. Elke criadera bevat wijn van hetzelfde rijpingsniveau; de solera, degene met de meeste rijping, de eerste criadera, het volgende rijpingsniveau enzovoort tot aan de jongste criaderas.

Bodega Alvear vandaag de dag

Door de geschiedenis heen heeft Bodega Alvear zijn familiekarakter en eeuwenoude wortels behouden. De Alvears van vandaag zijn talrijk, er zijn momenteel meer dan 50 eigenaren, sommige managers van het bedrijf maken ook deel uit van de familie.

Alvear verkoopt zijn wijnen door heel Spanje, met als belangrijkste markt het Middellandse Zeegebied van Catalonië tot Algeciras. Het wijnhuis verkoopt 40% van zijn productie buiten de Spaanse grenzen aan meer dan 25 verschillende landen, waaronder Groot-Brittannië, Nederland, Japan, Canada en Australië.

Sinds kort zijn ze ook begonnen met een vermout van het huis en als ik die proef, ben ik meteen verkocht. Wat een aroma! Wat een smaak! Heel speciaal. Die moet mee naar huis, dat moet ik delen!

Ik mag het eigenlijk niet zeggen, want het wijnhuis staat bekend om zijn D.O wijnen van Montilla Moriles, maar als ik heel eerlijk ben, is deze vermout mijn grote favoriet.

Als ik denk dat de proeverij op zijn eind is gekomen, vergis ik me. Inma loopt even weg en komt even later terug met een ijskoude likeur van een heel speciale editie. Hiervan zijn maar een beperkt aantal flessen gebotteld. Ik geef toe, ook deze is heerlijk. Maar toch kan niet op tegen zijn voorganger.

Als ik op mijn horloge kijk, zie ik dat het bezoek ruim twee en half uur geduurd heeft. Het is tijd om op te stappen, maar voordat ik vertrek, lopen we nog even langs de winkel want een flesje vermout gaat er natuurlijk mee. Ik bedank Imma voor haar uitvoerige verhalen en de geweldige proeverij. Met nieuwe kennis en een andere kijk op de Pedro Ximenez wijnen stap ik in mijn furgoneta en start de motor. Echter, ik rij enkel de poort en de straat uit. Daar geniet ik in een taveerne van een uitstekende Cordobeese lunch en daarna doe ik een dutje in de furgo alvorens ik verder reis.

Praktische informatie:

Bodega Alvear ligt in het centrum van Montilla in de Calle Maria Auxiliadora 1.

Je kunt via de website informatie opdoen en voor diverse proeverijen reserveren. Bijvoorbeeld in de prachtige Don Diego zaal, waar ik was, maar ook in de wijngaard.

Voor reserveringen bel je naar (0034) 957.650100.

2023 het jaar van Picasso

Geboren in Málaga op 25 oktober 1881 waar hij een deel van zijn jeugd doorbracht. Vervolgens in 1891 verhuisd naar La Coruña omdat zijn vader docent werd aan de school voor schone kunsten, waar Picasso later zelf ook leerling werd. En de reis ging verder via Madrid, Barcelona, Horta de Sant Joan en Mougins, waar hij op 91-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van een longontsteking.

PABLO PICASSO

In 2023 – om precies te zijn op 8 april – is het 50 jaar geleden dat deze beroemde kunstenaar overleed en ter gelegenheid hiervan is 2023 uitgeroepen tot Picasso Jaar. Pablo Picasso word gezien als een van de invloedrijkste kunstenaar van de twintigste eeuw en liet naast een enorm aantal schilderijen ook honderden sculpturen, tekening en andere kunstwerken na. Vele ervan zijn te zien in musea in Spanje en over de hele wereld.

De plekken ontdekken die hem inspireerden? Volg dan de ´route´ die Spanje doorkruist, van zuid naar noord en van oost naar west. Natuurlijk beginnend in zijn geboorteplaats Malaga, de plaats bij uitstek om ´dichtbij´ de kunstenaar te komen door een bezoek te brengen aan het Picasso Málaga Museum en aan zijn geboortehuis Museo Casa Natal de Picasso. In beide zijn interessante tijdelijke tentoonstellingen te zien en in de laatste ook nog persoonlijke voorwerpen van Picasso en zijn familie. Een bezoek aan Málaga is niet compleet zonder de kerk Iglesia de Santiago, waar Picasso gedoopt werd.

PICASSO LIET ZIJN SPOREN DOOR HEEL SPANJE NA

La Coruña is de stad waar Picasso zijn eerste portretten schilderde en waar hij voor het eerst exposeerde. Wandelend naar de plekken waar de jonge Picasso zijn leven doorbracht – het Playa del Orzán, de Torre de Hércules en het Teatro Rosalía de Castro – en door het door het Casa-Museo Picasso te bezoeken, krijg je een nog duidelijker beeld van het leven en werk van deze wereldberoemde kunstenaar.

Op weg naar La Coruña loont het zeker de moeite om even in Madrid te stoppen. Hier bezocht Picasso in 1895 voor het eerst het Prado Museum. Talrijke werken van hem, waaronder het wereldberoemde Guernica, zijn te zien in het Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia in Madrid.

In de herfst van 1895 begon Picasso op de school voor schone kunsten in Barcelona (La Llotja). Later had hij hier zijn eerste studio en zijn eerste persoonlijke tentoonstelling in het legendarische Els Quatre Gats. Bezoek het museum Museo Picasso de Barcelona en laat je verrassen!

Op zo´n 200 kilometer van Barcelona ligt Horta de Sant Joan, een klein dorp in het binnenland waarheen Picasso regelmatig ´ontsnapte´. Werken die hij hier maakte en waarmee het Horta voor altijd op het doek vereeuwigde, zijn te zien in het Centro Picasso. Zoals het klooster Convento de San Salvador, het plein Plaza de Missa of de hoeve Masía de Tafetans die ook nu nog bestaan.

PICASSO CELEBRACIÓN 1987.2023

Het programma “Picasso Celebración 1973.2023” omvat een vijftigtal tentoonstellingen over de hele wereld, waaronder 16 in Spanje, in steden die nauw verbonden zijn met de kunstenaar. Met name in de steden Málaga, Madrid, Barcelona, A Coruña en Bilbao die een uitgebreid programma aan tentoonstellingen zullen hebben gedurende 2023 en een deel van 2024.


Een greep uit de tentoonstellingen die in 2023 in Spanje zullen plaatsvinden:

Fundación MAPFRE, Madrid

“Julio González, Pablo Picasso y la desmaterialización de la escultura”

23.09.2022 – 08.01.2023

Museo Nacional Thyssen-Bornemisza, Madrid

Picasso y Chanel

11.10.2022 – 15.01.2023

Museo Picasso Barcelona

Daniel-Henry Kahnweiler

18.11.2022 – 19.03.2023

Museo de Bellas Artes da Coruña, A Coruña

Picasso blanco en la memoria azul

23.03.2023 – 23.06.2023

Real Academia de Bellas Artes de San Fernando, Madrid

Picasso. Colección Nahmad

29.03.2023 – 02.07.2023

Museo Picasso Málaga

Picasso: materia y cuerpo

08.05.2023 – 10.09.2023

La Casa Encendida, Madrid

Picasso tardío 1963 – 1972

19.05.2023 – 17.09.2023

Museo Nacional del Prado, Madrid

Picasso – El Greco

13.06.2023 -17.09.2023

Museo Casa Natal Picasso, Málaga

Las edades de Picasso

21.06.2023 – 01.10.2023

Museo del Diseño de Barcelona

Picasso y la cerámica española

juni-september 2023

Casa de Velázquez, Madrid

Picasso contra Velázquez

september-november 2023

Museo Guggenheim Bilbao

Picasso: materia y cuerpo

29.09.2023 – 14.01.2024

Museo Nacional Thyssen-Bornemisza, Madrid

Picasso. Lo sagrado y lo profano

02.10.2023 – 14.01.2024

Museo Picasso Málaga

El eco de Picasso

02.10.2023 – 24.03.2024

Museu Picasso Barcelona / Fundació Joan Miró

Miró – Picasso

19.10.2023 – 25.02.2024

Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, Madrid

Picasso 1906: La gran transformación

14.11.2023 – 04.03.2024 

Bron voor deze blog is de nieuwsbrief van november van het Spaans Verkeersbureau in Den Haag. Wil jij ook op de hoogte blijven van Spanje Nieuws? Abonneer je dan op de nieuwsbrief en je wordt automatisch op de hoogte gehouden van boeiende weetjes. Om je aan te melden schrijf je een korte mail naar infolahaya@tourspain.es

De tien mooiste Pueblos Blancos van Cadiz

In Andalusië bevinden zich diverse Pueblos Blancos. Cadiz is een van de provincies waarvan de Pueblos Blancos in veel reisgidsen en webpagina’s worden aanbevolen. Dit najaar reisde ik af naar het Natuurpark van Grazalema en bezocht de witte dorpjes in dit ruige natuurgebied.

Je kunt er uitstekend wandelen, heerlijk eten en de Moorse cultuur in de witte dorpen ontdekken. Maar ieder dorp heeft wel een bijzondere hotspot of traditie die het extra leuk maakt om te ontdekken. Ik trok er zes dagen voor uit en bezocht twee dorpen per dag. Van de een zul je waarschijnlijk wel eens gehoord hebben en de ander zal nieuw zijn omdat er nog weinig over is geschreven of verschenen. Hierbij mijn top 10 van Pueblos Blancos in het Parque Natural Sierra de Grazalema zoals ik ze ervaren heb.

El Bosque

Mijn uitgangspunt was el Bosque, een schattig wit dorpje, dat tegen de bergwand aangekleefd lijkt. El Bosque ligt eigenlijk aan de rand van het park van de Sierra de Grazalema, aan de oevers van de Majaceite rivier. Tussen en rondom de witte huizen van het dorp vind je dan ook veel groen en je kan er een bezoek brengen aan de mooie El Castillejo botanische tuin. Daarnaast lopen er vanuit El Bosque verschillende schitterende wandelroutes langs de rivier en door het natuurpark. Ik maakte de wandeling langs de rivier naar het dorp Benamahoma. Deze wandeling gaat vals plat omhoog en heeft hier en daar wat houten traptreden. Het is heerlijk om in het najaar in dit bos langs de rivier te wandelen.

Benamahoma

Benamahoma is een betoverend bergdorpje, aan de zuidwestelijke hellingen van de vallei, 14 km ten westen van Grazalema.  Wandelaars in de Sierra gaan bijna altijd door dit dorpje. Het is heel buitenlander vriendelijk en iedereen die je tegenkomt zegt vriendelijk Buenos Dias als ze in de straat gaan. Ik bracht een bezoek aan het ecomuseum Agua Olina van Benamahoma, verbaasde me over de Moorse poorten en de gouden koepel op de toren in het kleine dorpje en at heerlijke streekgerechten en kazen tegenover de toren in restaurant La Casa del Duende.

Grazalema

Een van de meest bezochte dorpjes in de Sierra. Het is hoog gelegen op 812 meter en vanuit het dorp heb je een schitterend uitzicht over de rode daken en het weids panorama van berggebied. Het is leuk om door de kronkelende steegjes te wandelen en het leven in slow motion te observeren. Grazalema staat bekend om zijn geweldige kazen, queso payoyo worden deze genoemd. Je bent niet in Grazalema geweest als je niet van deze kazen hebt geproefd. Of nog beter, bezoek de gezellige kaaswinkeltjes en neem wat lekkers mee naar huis.

Grazalema staat ook bekend om wollen producten van de wol van de zeldzame merinosschapen die in de bergen leven. Vanuit het dorp vertrekken veel wandelingen door het natuurgebied waarbij je de prachtige naaldbossen met zeldzame sparren, pinsapos, in de glooiende heuvels van het park leert kennen.

Villa Martin

Op mijn roadtrip door de Sierra kwam ik langs Villa Martin. Een niet veelzeggend dorpje, maar er was me verteld dat er een prachtig yoga retreat centre buiten het dorp zou liggen. Via een landweg bereikte ik het Suryalila centrum en werd hartelijk ontvangen met zelfgemaakte chocolademelk. In een enorme koepel, vergelijkbaar met een yurt woonde in een prachtige yogasessie bij. Stiekem hield ik wel mijn ogen open, want het uitzicht over de vallei was zo mooi! Je kunt de hele dag op het landgoed vertoeven en bijvoorbeeld genieten van een vegetarische maaltijd. Persoonlijk vond ik het allemaal té Engels georiënteerd en eerlijk gezegd ben ik daar en beetje allergisch voor, we wonen in Spanje. Maar het yogamomentje in de schitterende koepel heeft me wel goed gedaan.

Prado del Rey

Ook dit is een dorp waar weinig te beleven valt, maar iets buiten het centrum ontmoette ik Jose Antonio eigenaar van de zoutpannen Salinas de Iptuci. Een waar wonder, want op deze plek midden in de bergen komt zomaar uit een bron zout water omhoog. En daar maakten de Feniciërs en Romeinen al gebruik van. Jose Antonio neemt me mee naar de bron waar heel langzaam zout water naar boven bubbelt. Vanaf die plek loopt het water over naar verschillende banken. Zijn opa en grootvader leerde Jose Antonio hoe het zoutdrogingsproces in zijn werk gaat en dat je er drie verschillende vormen van zout uit kunt winnen. Allereerst zoutschilfers, escamas, die het goed doen op salades en vleesgerechten, vervolgens Flor de Sal, dat ´s morgens bij het ochtendgloren gewonnen wordt en als laatste het grove zout dat bruikbaar is voor verschillende doeleinden in de keuken.

Chefkoks als Angel Leon en andere bekenden komen speciaal naar las Salinas de Iptuci om hoogwaardig en met de hand gewonnen zout voor hun gerechten te kopen.

Ubrique

Wie Ubrique zegt heeft het over leer. Weer zo´n klein wonder, want in dit verscholen dorpje in de Sierra de Grazalema worden luxe handtassen en andere accessoires van leer gemaakt. Alles in Ubrique draait namelijk om dit natuurlijke materiaal. Iedereen die er woont, leeft voor en van het materiaal door het te bewerken tot luxe handtassen, portefeuilles en ceinturen dat vaak al jarenlang van generatie op generatie zijn doorgegeven. Er zijn nog leerbewerkers die hetzelfde ambacht al van kinds af aan uitoefenen. Die ambachtslieden werken bij een van de ruim 100 leerfabrieken die Ubrique telt.

Er wordt behoorlijk geheimzinnig gedaan over de fabriekjes én in het leermuseum want het publieke geheim is dat grote modemerken uit Madrid, Parijs en Milaan hier hun lederwaren laten maken. Namen als Chanel, Givenchy, Lanvin, Lacroix, Louis Vuitton, Cartier, Loewe Carolina Herrera en Gucci komen hier met hun ontwerpen langs om luxe artikelen te laten fabriceren.

Je mag in de fabrieken en in het museum dan ook geen foto´s maken want wat hier gebeurd is strikt geheim en werknemer moeten zelfs een geheimhoudingsverklaring tekenen! Het is niet de eerste keer dat ik Ubrique bezoek, natuurlijk kan ik het niet laten en ik verlaat het dorpje met een schitterende nieuwe leren tas.

Benaocaz

Vanaf het kleine bergdorpje Benoacaz loopt er een oude Romeinse weg de Calzada Romana naar Ubrique. Ik liep deze route in de herfst en dan is het extra mooi i.v.m. de herfstkleuren. De tocht gaat grotendeels over een eeuwenoud breed wegdek van oude keien dat de Romeinen hebben aangelegd. Je loopt door een typisch kalksteen- en karstlandschap, met steeneikbossen en mediterrane vegetatie.

Je verlaat Benaocaz via de Avenida de Cadiz, en langs de hoofdweg vind je de start van de route bij een informatiebord ; Sendero Calzado Romana. Vervolgens is de route goed gemarkeerd. Het eerste deel voert over een smal pad, tot je op een gegeven moment op de echte brede Romeinse weg terecht komt. De weg blijft breed en na ca. een uur kom je bebouwing tegen en wandel je Ubrique binnen.

El Gastor

El Gastor ligt op 131 kilometer van Cádiz, de hoofdstad van de provincie aan de kust. El Gastor staat bekend als het balkon van de witte dorpen, dit komt vooral door de prachtige uitzichten vanaf de toppen van Las Grajas en Algarí. Een must see zijn de Dolmenen van El Gastor, maar ook het dorpje is leuk om doorheen te wandelen en om een terrasje te pakken en het museum Jose Maria El Tempranillo te bekijken.


Een mooie wandelroute loopt van El Gastor-Dolmen del Charcón-Mirador Buitreras-Pico Las Grajas naar Pico Algarin. Vanuit het dorp Gastor kun je genieten van enorme verlaten boerderijen en een prachtig uitzicht op de enorme hoeveelheid gieren. Ik kan je deze wandeling echt aanbevelen.

Zahara de la Sierra

Dit is echt een van mijn favoriete dorpen in dit gebied. Ik denk dat dat komt door het geweldige uitzicht over het blauwe stuwmeer van Zahara. Je hebt vanaf het dorp een prachtig uitzicht over de omgeving en het kasteel. In het najaar, het laatste weekend van oktober vindt er het feest van de overheersing plaats. Moros y Cristianos symboliseert dat in 1483 de Moren verdreven werden en Zahara toebehoorde aan het Spaanse koninkrijk.

Iets buiten Zahara ligt een olijfolieperserij Oleo Viride waar ecologische olijfolie geperst wordt. De eigenaar maakt ook een eigen rode en witte wijn en een pittige vermout. Je kunt er terecht voor een olijfolieproeverij en kijken hoe het persen in zijn werk gaat. Bij de proeverij horen ook hapjes of als je wilt kun je een boerenlunch in de tuin bestellen met lokale kazen en een speciale soep met de naam Sopa Hervida. Ik zou wel even van tevoren reserveren.

Olvera

Olvera is ook nog zo´n parel! Je ziet dit witte dorp al van veraf liggen omdat de kerk en het kasteel hoog op de berg boven het dorp uitsteken. De burcht bevindt zich op het punt van Olvera waar je een prachtig uitzicht hebt over het Andalusische landschap.
Vanaf deze burcht kun je de historische frontlinie van kastelen zien welke ooit de Moslim machten scheidde van de Spaanse christenen. Toegang tot het kasteel vind je via de Calle Calzada. Dit was de enigste ingang en daarmee werd het dus moeilijker om de burcht te veroveren. Er zijn twee punten waarmee deze burcht zich onderscheid ten opzichte van alle andere in de provincie. Allereerst de vierkante toren met schietgaten en de ronde toren met een betegeld dak. 

Hoewel het een ruïne was, bevind het zich nu in een redelijk goede gerestaureerde staat. Ook is er een museum bij gelegen. Een bezoek zeker waard, al was het al wegens het machtig mooie uitzicht. De gemeente Olvera is de huidige eigenaar van de burcht. Men heeft het enkele jaren geleden overgenomen van de familie die het in bezit had.

Vanaf Olvera kun je ook een schitterende fietstocht maken over de Via Verde de la Sierra, een van de meest geliefde Vias Verdes van Spanje.

Setenil de las Bodegas

Dit is misschien wel een van de bekendste witte dorpen van de provincie Cadiz. Het ligt niet ver van Ronda en dankt zijn bekendheid aan publicaties in magazines zoals Traveler en National Geografic.

Setenil de las Bodegas heeft een rijke geschiedenis en deze laat zich overal in het dorp zien. Het lijkt wel één groot openluchttheater wanneer je hier rondwandelt. Het oude Kasteelen het fort van Setenil domineren de stad vanaf een heuvel. Hier vindt je ook de prachtige kerk Nuestra Señora de la Encarnación. Daarnaast liggen er een aantal spectaculaire hermitages voor het oprapen, die allemaal even fotogeniek zijn.

Het spectaculaire netwerk van grotten en kliffen, is nog wel het meest bijzondere aan het stadje. De Cueva del Sol en de Cueva de la Sombra zijn de twee belangrijkste straten. Beide zijn gebouwd onder de rotsen en worden van elkaar gescheiden door de rivier Guadalporcún. In de eerste straat schijnt altijd de zon, terwijl in de tweede straat altijd schaduw te vinden is. In beide straten liggen veel gezellige restaurants en cafés met terrassen onder de rotsblokken.

Toen ik in Setenil was, werd juist ook het Moros y Cristianos feest gevierd. Het hele dorp was bij het evenement betrokken en iedereen speelde vol passie zijn rol in het verhaal.

Praktische informatie

De witte dorpen zijn vanuit Malaga of Cadiz gemakkelijk te bereiken. Hou er met de afstanden rekening mee dat het gebied erg bergzaam is met slingerende wegen waar je de tijd voor moet nemen. Je kunt gemakkelijk twee of drie dorpjes per dag bezoeken en overal kun je uitstekend lokaal eten en zijn er overnachtingsmogelijkheden.

Er zijn in dit gebied natuurlijk nog veel meer witte dorpen te ontdekken maar ik heb mijn favoriete top tien voor je op een rij gezet, dorpen die je gemakkelijk met elkaar kunt combineren en allemaal iets bijzonders bieden.

Geniet in de witte dorpen van Cadiz! En vergeet echt niet om de lokale producten en drankjes te proeven. Het leuke is dat overal wel een traditie of oud verhaal bij hoort.

( Met speciale dank aan Family Agencia voor de organisatie)

Somiedo, logeren tussen wolven en beren.

Dit najaar reisde ik naar Asturias op uitnodiging van Turismo de Asturias en Club Ecoturismo om een schitterend, voor mij nog onbekend, gebied te leren kennen; Natuurpark Somiedo. Het Somiedo Parque Natural is in 2000 aangewezen als een UNESCO biosfeerreservaat om zijn gevarieerde bossen en wilde dieren en bestaat uit vier valleien in het noorden van Spanjes Cantabrische gebergte. Het park is een toevluchtsoord voor wilde dieren als bruine beren, wolven, en veel roofvogels.

Dit natuurpark is het eerste natuurpark van Asturië als zodanig verklaard en hoewel de Picos de Europa meestal in de schijnwerpers staat doet Somiedo zeker niet onder voor zijn grote broer.

Beren spotten

Heb je altijd al beren in hun natuurlijke omgeving willen zien, dan ben je in Asturië aan het goede adres: het herbergt enkele van de natuurparken in Noord-Spanje waar de bruine beer nog in het wild voorkomt. Waar er in de jaren tachtig nog maar een stuk of tachtig beren in Asturië leefden, zijn dat er dankzij de intensieve bescherming nu naar schatting zo’n 380.

Mijn uitgangspunt is Pola de Somiedo, een gezellig klein bergdorp met uiteenlopende accommodatie en voorzieningen als winkels, banken en een postkantoor. Ook de Fundación Oso Pardo  (Spaanse berenstichting) bezoek ik hier. Ik krijg er uitgebreide uitleg over het natuurlijke gedrag van dit grote zoogdier. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat bruine beren voornamelijk vegetarisch eten, zoals noten, kastanjes en bessen. En dat een bruine beer maar drie maanden drachtig is. Als een bruine beer geboren wordt weegt hij rond de 450 gram, maar na één jaar weegt hij al 25 kilo. Fundacion Oso Pardo is gevestigd in een traditionele boerderij.

Ervoor ligt nog een horreo, een gebouw op palen met een rieten dak van brem waar de oogst in gedroogd wordt. Daarvan zie je er veel in de andere dorpjes. De traditionele huisjes heten tietos en hebben een dak van groene brem. Een groepje tietos samen noemen ze een braña. Ze bieden een knusse, landelijke aanblik in de ruige omgeving. 

Onder begeleiding van een professionele gids en gewapend met verrekijkers en telescopen trek ik de bergen in. De kans dat een beer zich zomaar laat zien is natuurlijk klein. Als je de Oso Pardo met eigen ogen wil zien, zul je echt een gids en veel geduld nodig hebben. Uren heb ik zitten turen vanuit een hut, maar mijn geduld werd uiteindelijk toch beloond. Op een bepaald moment had ik twee beren voor de lens! Zo leuk.

Beren spotten is de grootste attractie in Somiedo, maar vergeet ook niet dat het schitterend is om op wolventocht te gaan met een gids. En met een verrekijker is het niet moeilijk om herten te observeren.

In beschermd natuurgebied Somiedo, in het centrale deel van de Asturische bergen, kun je je observatietocht reserveren, waarbij je ook de bossen intrekt op zoek naar slaapplekken van de beren. Hoewel de kans om ze in het wild te zien relatief klein blijft, loop je in het voorjaar en het najaar de grootste kans ze te spotten.

Natuurgebied en Ecobestemming

Het grote voordeel van zo’n berenzoektocht is dat je op de meest schitterende plekken komt, die je normaal wellicht zou overslaan. Het natuurgebied waar Pola de Somiedo het centrum van vormt, beslaat een kleine 300 vierkante kilometer en ligt op slechts 80 kilometer van de Atlantische kust. Pittoreske groene dalen vormen een vruchtbare en smeuïge aanblik temidden van ruige, kale en indrukwekkende bergpieken die als je geluk hebt mooi afsteken tegen een staalblauwe lucht. De grote variëteit aan intens groene kleuren is natuurlijk voornamelijk te danken aan het feit dat het hier veel regent.

In het Parque Natural liggen 38 kleine dorpjes, variërend van piepkleine gehuchtjes, waar een paar huisjes samen gegroepeerd liggen temidden van de wildernis tot het eerdergenoemde centrum Pola de Somiedo. Ik voel me prettig bij de relaxte sfeer en de vriendelijke bevolking die op sommige plekken op houten klompen lopen die madreñas heten.

In het ecomuseum kun je zien hoe deze klompen gemaakt werden. Helaas zijn er nog maar twee oude mannen die de kunst verstaan en is het vak nog niet doorgegeven aan jongeren. Asturias is een regio waar iedereen dicht bij de natuur en bij authentieke werkwijzen staat. In het ecomuseum leer ik over oude ambachten zoals die van de vaquiero (veehouder), ferreiro (ijzersmid), goxeiro (mandenvlechter) madreñeiro (klompenmaker) en teitero (dakdekker).

De Asturiaanse koeien zijn bekend in heel Spanje. Je kent vast wel de Leche Asturiana waarvan ook heerlijke kazen gemaakt worden. Er bestaan twee rassen, aan de kust vindt je melkkoeien maar in de bergen houdt men koeien die voor vlees worden gehouden. In de winter, als het sneeuwt staan ze op stal, in het voorjaar gaan ze naar het land en in de zomer worden ze naar hoog in de bergen gebracht. Deze tocht naar en vanuit de bergen heet Trashumancia.

Behalve struinen door de bergen word ik getrakteerd op uitstekende streekgerechten waar ik een flink glas plaatselijke Sidra bij drink. Het is een hele kunst om Sidra te schenken. Je houdt in je ene hand je glas zo laag mogelijk en in de andere hand de fles zo hoog mogelijk. De kunst is om de cider zonder morsen in het glas te mikken, zodat er zuurstof bij komt en de Sidra op zijn lekkerst is.

Wandelen naar hooggelegen meren

De volgende dag besteed ik aan wandelroutes naar de meren van Somiedo Ze kunnen aan ieder niveau worden aangepast, zodat ze ook door gezinnen met kinderen kunnen worden gedaan. Het kan een ideaal uitje zijn voor het weekend, zodat het hele gezin kan genieten van de prachtige natuur, het belang van het milieu kan inzien en de kinderen bij elke excursie veel kunnen opsteken.

De twee bekendste routes die van Saliencia (1600 m) en van Valle del Lago (1580m). Dit zijn ook dorpen die het dichtst bij het natuurgebied liggen en in Valle del Lago is er een camping om te overnachten. Op de route vanuit Valle del Lago kom je aan bij het meer Lago del Valle. Dit is een groot meer met een eiland in het midden en een plek waar forelvissen populair is. Omdat het dicht bij het dorpje ligt, zijn er veel wandelaars die al op dit punt blijven om de dag door te brengen, maar er is nog veel meer te zien. Bovendien begint het passeren van dit meer de berg te beklimmen met enkele toppen zoals Peña Ortiz.

Voor de tocht naar het meer van Saliencia kun je je auto parkeren op een klein terrein langs de weg en begin je het pad te volgen. Het uitzicht wat je bij het meer te zien krijgt is spectaculair! Vanaf daar zijn er een aantal routes die je kunt volgen. Bij de plaatselijke VVV hebben ze uitstekende kaarten en routebeschrijvingen. Onderweg kun je genieten van de unieke Asturiaanse fauna.

Wees wel voorbereid op (incidentele) regenbuien. Asturias is niet voor niets zo groen. En de gebruikelijke snelle afkoeling die in berggebieden kan optreden. Mist is iets waar je in Somiedo speciaal op verdacht moet zijn. Het kan vrij snel opkomen en vooral in de hoger gelegen kalksteengebieden wordt het terrein dan plotseling erg onoverzichtelijk. Check daarom voor vertrek het weerbericht bij de eigenaar je accomodatie.

Praktische informatie

Vanaf november gaan er rechtstreekse vluchten van Nederland naar Asturias. Somiedo ligt op ongeveer een uur rijden vanaf de luchthaven.

Vanuit Andalusië (Malaga) kun je rechtstreeks vliegen met Volotea, een lowcost maatschappij met uitstekende service. Perfect plan voor een lang weekend.

Ik logeerde in een schitterend Hotel Rural, aan de rand van Pola de Somiedo; Palacio Floréz- Estrada. Een absolute aanrader! Duurzaam- en eco turismo gegarandeerd.

Voor je tocht om beren of wolven te spotten, neem je contact op met Sofia van Somiedo Experience. Een geweldige vrouw en expert op het gebied van natuur en duurzaam toerisme.

Lekker eten kun je overal. Meer informatie hierover in een volgend artikel 😊

Leven met de getijden in O Salnés, Galicië

De eerste keer dat ik Galicië bezocht was zo´n tien jaar geleden. Uiteraard om de kathedaal van Santiago de Compostela te bezoeken. Ik vond het een fascinerend gebied en deze zomer kreeg ik de kans om terug te gaan. Galicië ligt in het noordwesten van Spanje en wordt omgeven door de Atlantische Oceaan en de Cantabrische Zee. Er heerst een gematigd klimaat en de rijke vegetatie en de grote variëteit aan oorspronkelijke flora en fauna maken Galicië tot een natuurlijk paradijs. Het gewest O Salnés ligt in het warmste deel van Galicië in de Rias Baixas. Het is een ideaal gebied om voortreffelijke stranden te ontdekken en kennis te maken met de hoogstaande gastronomie.

Als ik in de namiddag bij mijn accommodatie Quinta de San Amaro aankom, val ik meteen met mijn neus in de boter; ik kan direct aanschuiven bij een kookworkshop. Op tafel liggen netjes met schaaldieren en mosselen, er ligt een enorme arm van een pulpo en diverse verse groenten zorgen voor een kleurrijk stilleven. Kokkin Charo, die de workshop geeft, zet ons onmiddelijk aan het werk en schenkt ons een goed glas Albariño in, dé wijn uit deze streek in Galicië. Een uur later proef ik de lekkerse mosselen ooit. Gewoon gekookt in water! Niets toegevoegd! Om je vingers bij op te eten. Ook het zeemansrijstgerecht Arroz a la Marinera dat we met elkaar bereid hebben, is om te smullen!

Natuurparken en eilanden

De volgende dag ga ik op weg om de groene omgeving te verkennen.  Langs de Galicische kust liggen talloze eilanden. Een paar kleine eilanden met een bijzondere charme vanwege de intieme sfeer, en andere grotere eilanden waar de gewoonten en tradities van de zee tekenend zijn. Zonder twijfel is A Toxa het bekendste eiland van Galicië. Het is bekend op de zeep die er vandaan komt, La Toja, en om het kuuroord en casino. Vroeger kon je alleen per boot bij het eiland komen. Nu verbindt een smalle strook asfalt het eiland met het vasteland.

Ik trek verder naar een dorpje waar ik met een kleine boot de rivier wordt overgebracht naar het eiland Cortegada. Een eiland dat slechts 200 meter voor de kust van Vilagarcía de Arousa ligt en een rijke geschiedenis en het grootste laurierbos van Europa heeft. Het hoort bij het Nationale Park van de Islas Atlánticas dat in de top tien van de meeste bezochte parken in Spanje staat. Het park bestaat uit zes eilanden waarvan de Cies-archipel in de monding van de Ría de Vigo het bekendst is.

De archipel bezit een aantal prachtige stranden, een uniek vogelreservaat voor bedreigde vogelsoorten en een zeebodem van onschatbare waarde. De eilanden Ons vormen nog een ander authentiek natuurlijk paradijs. Je kunt de eilanden het hele jaar te bezoeken dankzij de regelmatige diensten van veerboten.

Eeuwen geschiedenis

Het erfgoed van een land wordt bepaald door zijn geschiedenis en identiteit. Galicië bezit een groot aantal religieuze monumenten die het verhaal vertellen van de geschiedenis door de jaren heen. Kenmerkende bouwwerken in deze streek zoals de “pazos” en de “hórreos” tonen onmiskenbaar de eigen identiteit van Galicië binnen Spanje. Ik kom ze overal onderweg tegen. Pazos zijn enorme landhuizen en Horreos zijn stenen gebouwtjes waar de oogst bewaard en gedroogd wordt. De vele kerken en kloosters bepalen ook het beeld van het Galicische erfgoed. Het historische stadje Cambados aan de kust is op zich al een monument. Tijdens mijn tocht maak ik een culturele ontdekkingsreis door de geschiedenis.

Ik wandel over prachtige routes langs oude watermolens, langs de loop van rivieren en door groene en schaduwrijke bossen. Zij bieden de mogelijkheid om van de schoonheid van het landschap te genieten. Galicië is groen en blauw, intens groen zijn de velden, bergen en bossen en vol blauw is de lucht en het water. Ook zijn er archeologische resten te zien van Keltische nederzettingen die meer dan tweeduizend jaar oud zijn.

In Galicië staan veel kloosters en kerken die van een grote culture en architectonische waarde zijn. Een daarvan is het cisterciënzer klooster van Armenteira uit de 12e eeuw. Een rustig plaatsje waar ik aan het einde van de dag beland. Over dit heiligdom gaat de legende van Sint Ero, een edelman die in een droom van Maria de opdracht kreeg om een klooster ter ere van haar te stichten en een godvruchtig leven te gaan leiden.

Traditionele luxe

Veel kenmerkende gebouwen in Galicië zijn de eerder genoemde “Pazo’s”, oude herenhuizen die de residentie waren van edelen en waarvan de meeste nu vaak musea of bodega´s zijn. Zij staan meestal in landelijk gebied en hebben goed verzorgde tuinen en zijn luxueuze inrichtingen. Een goed voorbeeld is de Pazo de Rubianes die officieel erkend is als een van de drie adellijke huizen van Spanje. De tuin staat vol bloemen waaronder talloze camelia´s en hortencia´s. Twee andere pazo’s die ik bezoek en zeer de moeite waard zijn zijn Vista Alegre in Vilagarcía en Fefiñáns die zijn naam heeft gegeven aan het belangrijkste plein in Cambados. Deze pazo heeft binnen zijn muren, een gerenommeerde bodega van albariñowijn.

Camino a Santiago

Er bestaan verschillende officiële routes die naar Santiago de Compostela lopen, waarvan de Camino Francés, Inglés, Portugués, de Ruta de la Plata en de Ruta del Mar het bekendst zijn. Alle routes hebben als eindbestemming de crypte van de apostel en zijn beeld, dat traditiegetrouw omarmd wordt. Wat veel mensen niet weten, is dat de oorspronkelijke en meest authentieke route door O Salnes loopt.

In het jaar 44 werd de Ría de Arousa bevaren door de boot die het lichaam van de apostel Jacobus vervoer, richting Compostela. Nadat hij in het Heilige Land onthoofd was, werd zijn lichaam door zijn discipelen Atanasio en Teodoro meegenomen. “Een engel bestuurde de boot en een ster was hun gids”, staat er geschreven. Zo kwamen ze aan voor de kust van Galicië, voeren de Ría de Arousa in en over de rivier de Ulla totdat ze in Santiago de Compostela aankwamen.

Vandaag de dag kun je vanuit plaatsje Vilagarcia de Arousa met een boot de rivier over varen in de voetsporen van de tocht die de discipelen met het lichaam van de heilige Santiago gemaakt hebben. Onderweg staat aan de oevers enorme cruxeiros (kruizen) die de koers aangeven. Uiteindelijk kom je aan bij het plaatsje Padron en dan is het nog 24 kilomter lopen, door de bergen, naar Santiago de Compostela.

De “Compostela” is het certificaat dat verklaart dat een pelgrim in Santiago is aangekomen. Hiervoor moet de pelgrim de credencial (stempelboekje) overleggen en aantonen dat hij minstens de laatste honderd kilometer heeft gelopen, of te paard heeft gedaan, of de laatste tweehonderd kilometer op de fiets. Tegenwoordig kun je de Camino de Santiago ook zeilend afleggen. In dat geval doe je El Camino a Vela en moet je minimaal 100 mijl afleggen. De geloofsbrief is geldig als er onderweg minstens twee stempels per dag gezet zijn. De credencial wordt uitgegeven door het Pelgrimskantoor, herbergen, verenigingen van Vrienden van de Camino, enz.

Door O Salnes lopen twee bijzondere Caminos de Santiago die bij mensen weinig bekend zijn. Zij vormen beiden een uitstekende optie om eens van de gebaande paden en het massatoerisme af te wijken en een Camino te doen die een stuk rustiger is. Het gaat hierbij om de Ruta del Padre Sarmiento en El Variante Espiritual.

Ken jij de mosselman?

Tijdens mijn dagen op O Salnes geniet ik dagelijks van de geweldige zeevruchten en schaal- en schelpdieren. Verser en smakelijker dan hier bestaan er naar mijn mening niet. Het is algemeen bekend dat de beste mariscos hier vandaan komen. Ik weet inmiddels ook waarom. Het leven van Galicië is aangepast aan het tij. Er staat een enorme stroming en iedere keer als het tij op komt vullen de rivieren zich met zeewater. Echter, zes uur later als het tij weer afneemt stroomt er zoet of brak water door de rivieren.

De zeevruchten krijgen dus enorm veel plankton en mineralen op hun bord en dat is de reden voor de geweldige smaak. Op de rivieren tref je enorme drijvende mosselkwekerijen aan. De mosselen groeien aan lange trossen touw die wel dertig meter lang in het water naar beneden hangen. Je kunt deze kwekerijen bezoeken en een halve dag met een kweker meelopen om mosselen te plukken. Diezelfde mosselen liggen een uurtje later dan alweer smakelijk op je bord.

Heiligen en heksen

Op de laatste dag bezoek ik een kleine kapel op een heuvel bij het strand van Sanxenxo. Als ik de kapel binnenkom krijg ik een rieten bezem in mijn handen gedrukt. De bedoeling is dat ik drie rondjes om het altaar met de heilige maagd Nuestra Señra da Lanzada veeg. Schijnbaar houdt het het boze oog en andere kwaadaardige energieën op afstand. Voor de zekerheid veeg ik de vloer rondom de maagd die streng toekijkt. Aan spannende verhalen over hekserij en toevaligheden die op je pad komen is in Galicië geen gebrek.

Dan rij ik terug naar mijn knusse hotel in Meaña voor lange avond traditionele legendes onder het genot van een uitbundige zeedis. Echter ook dit bezoek aan Galicië voelt weer als veel te kort. Ik ben vastbesloten om volgend jaar terug te komen om meer te ontdekken in het groen met blauwe paradijs in het noorden van Spanje.

Vanuit Santiago de Compostella ben je binnen 20 minuten per auto, bus of trein in de streek O Salnes.

Voor meer informatie kijk je op de website van de negen dorpen van de streek O Salnes

De smaak van Andalusië, smullen in iedere provincie

Andalusië zou je een culinair continent te midden van het omvangrijke Spaans Gastronomisch Universum kunnen noemen. Er bestaan maar weinig zulke gevarieerde keukens met ieder een eigen smaak als die van de acht Andalusische provincies.

Laten we een kijkje nemen en ontdekken welke gerechten of producten je niet mag missen als je in desbetreffende provincie bent. Waar je ook gaat eten, je proeft altijd de pure smaak van het land of de zee. In Spanje noemen we gerechten of restaurants met lokale producten ook wel KM 0 (kilometro cero).

Almeria

De keuken van Almeria is fantasierijk, onafhankelijk en origineel. Bovendien is het ook een gezonde keuken, met veel eigen tuinbouwproducten zoals de paprika waarvan de paprikapoeder gemaakt wordt die men in veel gerechten gebruikt, of de bekende La Cañana tomaat, en veel vis en zeevruchten aan de kust.

Het zijn kenmerkende elementen van het Mediterrane dieét, die samen met de olijfolie, de kazen uit de Alpujarras, de ham uit het plaatsje Seron in het binnenland en de streekwijnen het plaatje compleet maken.

De kazen uit Seron zijn ontzettend lekker, proef ze.

Cadiz

De keuken van Cadiz is een combinatie van zee, platteland en bergen. De keuken is net zo rijk en gevarieerd als de provincie waar hij toebehoort. Cadiz staat bekend om zijn artisjokken en kool, de bekende asperges van Alcala del Valle, en de paddenstoelen van Los Alcornales die worden gestoofd. Uit de groenten op het platteland onstaat de gazpacho.

Terwijl aan de kust vis zoals zeebrasem, zeetong, rode tonijn van Barbate (mijn lievelingsgerecht) en zeevruchten zoals de garnalen van SanLucar wereldbekend zijn, mag ook de pescaito frito, ofwel verschillende soorten gebakken vis, niet aan tafel ontbreken. In de Sierra wordt een goede olijfolie geproduceerd die naast ambachtelijke kazen en het vlees van het runderras Retinto de hoofdrol spelen. Ook de sherry´s uit Jerez verdienen een aparte vermelding.

De absolute topper aan de kust van Cadiz; Tartar van Rode Tonijn van Barbate

Cordoba

De Cordobeese keuken is uitgebreid en vol nuances. Deze verscheidenheid komt voornamelijk door de ligging van deze provincie. In de bergen leeft het Iberisch varken waarvan de heerlijke ham van Los Pedroches komt. Ook gebruikt men honing, kastanjes en groot wild uit het bos.

Van het platteland en de vlakten van de Guadalquivir komen olijfolie, wijn en azijn van de D.O Montilla Moriles. Ook de olijfolie van de Sierra Subbetica, met name van Priego de Cordoba wil ik apart vermelden. Men oogst in deze provincie sinaasappels van Palma, kweeperen van Puente Genil en perzikken van Almodovar. In heel Spanje zijn de koekjes en anijs uit Rute bekend en ook de kazen uit Zuheros. Traditionele gerechten zijn salmorjeo, Cordobeese flamequin en artisjokken a la montillana.

Een goede Salmorejo in Cordoba mag je echt niet overslaan

Granada

De uitgebreide gastronomie van Granada is het resultaat van een lange Moorse culturele erfenis en de unieke ligging en klimaat. Terwijl de Vega streek groenten en fruit levert, worden in het binnenland de lage temperaturen bestreden met stevige stoofschotels. Het vlees komt voornamelijk uit de Alpujarra, met als topper de jamon uit het hoog gelegen Trevelez.

De Costa Tropical zorgt voor verse vis en is de streek waar de tropische vrucht chirimoya gekweekt wordt. Ook in Granada maakt men olijfolie die de typische Alpujarra gerechten op smaak brengt. In het plaatsje Riofrio staat forel op het hoofdmenu en wordt biologische kaviaar verkocht.

Proef de tropische vruchten van de Costa Tropical

Huelva

Diversiteit is het kernwoord in de keuken van Huelva. Een gastronomie die het midden houdt tussen zee en bergen en soms vermengd is met culinaire tradities van de grensregio Extremadura of het buurland Portugal. Uitblinker in Huelva is de jamon de Jabugo, van het Iberisch varken. Ook de geitenkazen en paddenstoelen van de Sierra de Aracena mogen niet onvermeld blijven. Dit alles wordt vergezeld met wijnen van de D.O Condado de Huelva.

De zee is de andere grote provinciale voorraadkast en biedt veel vissoorten en zeevruchten. Vooral de witte garnaal uit Huelva is befaamd en ook de kleine pijlstaartinktvis mag niet op tafel ontbreken. Bovendien staat Huelva bekend om zijn heerlijke aardbeien die vanaf maart al verkrijgbaar zijn.

Witte Gambas met zeezout, om je vingers bij op te eten

Jaen

De gastronomie van Jaen weet de Romeinse (wijn, granen, olijfolie) en Moorse (gebak) erfenis te combineren met invloeden van de aangrenzende keuken van de regio Castilla La Mancha. Jaen staat grotendeels bekend om zijn enorme vlaktes met olijfbomen waar een voortreffelijke olie wordt geoogst. Met die olie bereidt men gerechten met gevogelte, hert, zwijn en varken die in de bergen leven. Ook wordt de olijfolie rijkelijk gebruikt bij salades, gazpachos en warme soepen. Bekend in Jaen is het stoofpotje andrajo. Doordat Jaen in het binnenland ligt, wordt de vis gemarineerd of gezouten; de bacalao, gezouten stokvis.

Om de maaltijd af te sluiten is er niets beters dan fruit uit de streek zoals kersen uit Castillo de Lucubin of perzikken uit Alcaudete.

Olijfolie uit Jaen is wereldbekend, ga eens naar een proeverij.

Malaga

De keuken van Malaga wordt gekenmerkt door de eenvoud van ingrediënten en de verscheidenheid van rijkdom van smaak. Traditie en moderniteit komen samen in een gastronomie die op een verrassende manier de bergen en de zee weet te combineren, met groenten, vis, peulvruchten en fruit in de hoofdrol. Gazpacho, salades, ajoblanco (een variant van de gazpacho op basis van amandelen en druiven) zijn zeer bekend.

Gebakken vis en espetos, aan spiesjes geregen sardientjes die door gloeiend houtskool worden gegrild, of de porra anteguerana zijn enkele gerechten die roem geven aan de goede keuken van Malaga. Natuurlijk wordt dit alles vergezeld door bekende wijnen uit de Sierra de Malaga, Axarquia en Sierra de Ronda.

De bekende vissersbootjes met espetos en andere gegrilde vissoorten

Sevilla

De gastronomische rijkdom en verscheidenheid van de provincie Sevilla is een mix van de traditionele Andalusische keuken en de moderne Mediterrane keuken. Deze mediterrane basis komt tot uiting in het gebruik van hoogwaardige olijfolie. Bekend is de most van druiven uit Aljaraje en Lebrija. Er is een grote verscheidenheid aan groenten en fruit. Maar ook rijst, peulvruchten en vlees van klein en groot wild en de ham en vleeswaren uit de Sierra Norte.

De kaart van Sevilla is rijk en biedt overheerlijke gerechten zoals huevos a la flamenca, soldaditos de pavia, menudo, stoofpotjes van stierenstaart en eend met rijst. De uitgebreide patisserie omvat de mantecados en polvorones van Estepa. Na de maaltijd wordt anijslikeur van Cazalla geschonken.

Arroz con Pato op de menukaart in Sevilla, een klassieker met eend en rijst uit de Guadalquivirstreek

Je ziet, er valt heel wat te smullen in de restaurants in Andalusië. Bovendien is het een supergezonde keuken met verse producten. Maak eens een culinaire reis door Andalusië en probeer de lekkerste gerechten! Het zal je opvallen dat er nauwelijks sauzen gebruikt worden. In Andalusië gaat het om de echte smaak van ieder ingrediënt en niet om smaakmakers. Buen provecho!