Er zijn veel manieren om de Camino de Santiago te ontdekken, normaal gesproken lopend, met de fiets, of te paard. Er bestaan zelfs vele Caminos de Santiago. Maar wist je dat een van die Caminos, de meest trouwe aan het oorspronkelijke pad, niet over land gaat maar over zee? Volgens overlevering zijn de overblijfselen van apostel Santiago over zee vervoerd en zo in Santiago de Compostela aangekomen. Via de monding van de rivier Arousa, vergezeld door zijn discipelen Teodoro en Atanasio in een boot.

Dat is de reden waarom de zeiltocht El Camino de Santiago a Vela al voor het zevende jaar is georganiseerd. Het is een route die, vooral in zijn laatste etappes, de oorspronkelijke route volgt waarover de stoffelijke resten van de apostel werden vervoerd tot ze Santiago bereikten.

De zeilreis El Camino a Vela start vanuit Hondarribia in Baskenland en gaat via 13 zeiletappes langs de kust van Cantabria, Asturias tot aan de Riax Baixas in Galicië. Op dag 14 vaar je met een boot over de Rias Baixas terwijl enorme stenen cruxeiros xacobeos langs de oevers de richting aangeven. Op de laatste dag loop je de laatste 24 kilometer van het plaatsje Padron naar Santiago waar je de laatste stempel in je pelgrimsboekje kunt laten zetten en het beeld van de apostel Santiago in de kathedraal kunt begroeten.
Eelt op je handen
Afgelopen maand had ik het voorrecht om een aantal dagen met een select persgroepje deze spectaculaire Camino mee te varen. Aan boord van een Bavaria 42 ft voeren we langs de kust van Galicië die heel boosaardig kan zijn maar dit keer lieflijk kabbelde. Volgens de bemanning een hele opluchting want in de Golf van Biskaje was het zeilen met zwaar weer geblazen geweest.
Tientallen dolfijnen vergezelde ons én de andere 33 zeilschepen die aan de tocht deelnamen. Eenmaal in de haven kwamen de sterke verhalen los. Bovendien begonnen de schippers en bemanningsleden steeds meer uit te kijken naar het einddoel, om de Santiagotocht te voltooien en hun Compostella certificaat in ontvangst te nemen. Misschien denk je bij jezelf; een beetje zeilen, ja dat dat is gemakkelijk! Maar de zeereis zorgt wel voor blaren op je handen in plaats van op je voeten.
Mijn zeevrouwenbloed ging ook steeds sneller stromen. Helemaal toen ik het vertrouwen van schipper Fico had gewonnen en het roer over mocht nemen. Het gevoel dat er toen door me heen ging is nauwelijks te beschrijven. Voor me de immense zee, wat voelde ik me nietig… Genietend van het geluid van de golven. En tegelijk kwamen er honderden herinneringen van vroegere zeilreizen bij me naar boven. De schitterende zonsondergang met een groot glas koude Estrella Galicia maakte mijn ervaring compleet.

Tijdens de laatste zeiletappe van A Pobra naar Vilagarcia de Arousa werd de bemanning opvallend veel stiller. Geen stoere praatjes meer, de pelgrimstocht zat er bijna op. Dertien dagen op zee met 33 schepen. Om dit samen te beleven en met elkaar mee te maken is al bijzonder op zich. Bovendien was het dit jaar extra bijzonder omdat we in een Xacobeo-jaar zitten. Langs de kust zagen we steeds vaker perceberos aan het werk, om eendenmosselen van de rotsen te steken. En bij laag water de vrouwen met manden op het strand als kleine figuurtjes op zoek naar de beste kokkels, almejas en scheermesjes.

In Vilagarcia de Arousa kwam het moment dat we aan boord van een ander schip stapten voor de laatste mijlen over de rivier Arousa en Ulla. Even stilstaan bij de geschiedenis. Hier voer dus ooit het schip dat met de apostel vanuit Palestina was komen varen. De figuren op de achttien stenen cruceiros aan de oevers kijken eerbiedig op ons neer als we voorbij varen.

De laatste dag lopen we broederlijk naast elkaar de laatste kilometers door het schitterende Galicische landschap door El Valle del rio Sar. Omdat deze tocht minder bekend is, komen we op de route weinig andere pelgrims tegen. De hittegolf trotserend komen we badend in het zweet aan op La Plaza de Obradoiro en voegen ons bij de internationale drukte. Pelgrims van over de hele wereld, ieder met een eigen doel of beweegreden vereeuwigen zichzelf met hun mobiele telefoon met op de achtergrond de enorme kathedraal die speciaal voor het Xacobeo 2022 jaar is opgepoets. Het doel is bereikt, geëmotioneerd omarmen we elkaar, maar een gevoel van triomf maakt even later plaats voor melancholie…het is voorbij…
Na een feestelijk afscheidsdiner met zeemansliederen en zeemansverhalen is het voor mij nog niet helemaal afgelopen. Ik mag op deze persreis nog een paar dagen genieten van de omgeving van de rivier Arousa in de dorpjes van O Salnes. Over de schitterende historie, de wijn en verrukkelijke gastronomie volgt binnenkort een ander blog. Want er valt zoveel over te vertellen!
Praktische informatie
Ieder jaar wordt el Camino a Vela georganiseerd op een vaste datum met vertrek uit Hondarribia. Dit jaar vertrok de vloot zelfs vanuit La Rochelle en waren er opmerkelijk veel Franse schepen bij. De gezamenlijke tocht wordt gezeild om deze originele wijze hoe je El Camino óók kunt verwezenlijken, meer bekendheid te geven.
Je kunt deze spectaculaire reis in zijn geheel of gedeeltelijk met een eigen schip zeilen maken of aangemonsterd als bemanningslid op een van de geregistreerde zeilboten van de organisatie North Marinas. De tocht op eigen initiatief kun je uiteraard op elk moment van het jaar ondernemen.
De voorwaarden om het Compostela certificaat te verkrijgen zijn dat je minstens 100 mijl gezeild moet hebben en de laatste kilometers naar Santiago te voet aflegt. Onderweg ontvang je stempels van de organisatie Sail the Way in het pelgrimspaspoort die bewijzen dat je de havens hebt aangedaan. De Camino a Vela is sinds enkele jaren officieel erkend bij de Kathedraal als Santiagoroute.
Wil je meer informatie of zou je volgend jaar mee willen zeilen, dan kan ik je in contact brengen met de organisatie of één van de charterschepen die mee doen. Ik kan je verzekeren dat het een onvergetelijke ervaring is. Ik heb me zelfs voor volgend jaar alweer opgegeven!
Met speciale dank aan North Marinas, Asociacion ANEN, Mancomunidad O Salnes én het Spaans Verkeersbureau in Den Haag.