Als Pelgrim over zee naar Santiago de Compostela

Er zijn veel manieren om de Camino de Santiago te ontdekken, normaal gesproken lopend, met de fiets, of te paard. Er bestaan zelfs vele Caminos de Santiago. Maar wist je dat een van die Caminos, de meest trouwe aan het oorspronkelijke pad, niet over land gaat maar over zee? Volgens overlevering zijn de overblijfselen van apostel Santiago over zee vervoerd en zo in Santiago de Compostela aangekomen. Via de monding van de rivier Arousa, vergezeld door zijn discipelen Teodoro en Atanasio in een boot.

Dat is de reden waarom de zeiltocht El Camino de Santiago a Vela al voor het zevende jaar is georganiseerd. Het is een route die, vooral in zijn laatste etappes, de oorspronkelijke route volgt waarover de stoffelijke resten van de apostel  werden vervoerd tot ze Santiago bereikten.

De zeilreis El Camino a Vela start vanuit Hondarribia in Baskenland en gaat via 13 zeiletappes langs de kust van Cantabria, Asturias tot aan de Riax Baixas in Galicië. Op dag 14 vaar je met een boot over de Rias Baixas terwijl enorme stenen cruxeiros xacobeos langs de oevers de richting aangeven. Op de laatste dag loop je de laatste 24 kilometer van het plaatsje Padron naar Santiago waar je de laatste stempel in je pelgrimsboekje kunt laten zetten en het beeld van de apostel Santiago in de kathedraal kunt begroeten.

Eelt op je handen

Afgelopen maand had ik het voorrecht om een aantal dagen met een select persgroepje deze spectaculaire Camino mee te varen. Aan boord van een Bavaria 42 ft voeren we langs de kust van Galicië die heel boosaardig kan zijn maar dit keer lieflijk kabbelde. Volgens de bemanning een hele opluchting want in de Golf van Biskaje was het zeilen met zwaar weer geblazen geweest.

Tientallen dolfijnen vergezelde ons én de andere 33 zeilschepen die aan de tocht deelnamen. Eenmaal in de haven kwamen de sterke verhalen los. Bovendien begonnen de schippers en bemanningsleden steeds meer uit te kijken naar het einddoel, om de Santiagotocht te voltooien en hun Compostella certificaat in ontvangst te nemen. Misschien denk je bij jezelf; een beetje zeilen, ja dat dat is gemakkelijk! Maar de zeereis zorgt wel voor blaren op je handen in plaats van op je voeten.

Mijn zeevrouwenbloed ging ook steeds sneller stromen. Helemaal toen ik het vertrouwen van schipper Fico had gewonnen en het roer over mocht nemen. Het gevoel dat er toen door me heen ging is nauwelijks te beschrijven. Voor me de immense zee, wat voelde ik me nietig… Genietend van het geluid van de golven. En tegelijk kwamen er honderden herinneringen van vroegere zeilreizen bij me naar boven. De schitterende zonsondergang met een groot glas koude Estrella Galicia maakte mijn ervaring compleet.

Tijdens de laatste zeiletappe van A Pobra naar Vilagarcia de Arousa werd de bemanning opvallend veel stiller. Geen stoere praatjes meer, de pelgrimstocht zat er bijna op. Dertien dagen op zee met 33 schepen. Om dit samen te beleven en met elkaar mee te maken is al bijzonder op zich. Bovendien was het dit jaar extra bijzonder omdat we in een Xacobeo-jaar zitten. Langs de kust zagen we steeds vaker perceberos aan het werk, om eendenmosselen van de rotsen te steken. En bij laag water de vrouwen met manden op het strand als kleine figuurtjes op zoek naar de beste kokkels, almejas en scheermesjes.

In Vilagarcia de Arousa kwam het moment dat we aan boord van een ander schip stapten voor de laatste mijlen over de rivier Arousa en Ulla. Even stilstaan bij de geschiedenis. Hier voer dus ooit het schip dat met de apostel vanuit Palestina was komen varen. De figuren op de achttien stenen cruceiros aan de oevers kijken eerbiedig op ons neer als we voorbij varen.

De laatste dag lopen we broederlijk naast elkaar de laatste kilometers door het schitterende Galicische landschap door El Valle del rio Sar. Omdat deze tocht minder bekend is, komen we op de route weinig andere pelgrims tegen. De hittegolf trotserend komen we badend in het zweet aan op La Plaza de Obradoiro en voegen ons bij de internationale drukte. Pelgrims van over de hele wereld, ieder met een eigen doel of beweegreden vereeuwigen zichzelf met hun mobiele telefoon met op de achtergrond de enorme kathedraal die speciaal voor het Xacobeo 2022 jaar is opgepoets. Het doel is bereikt, geëmotioneerd omarmen we elkaar, maar een gevoel van triomf maakt even later plaats voor melancholie…het is voorbij…

Na een feestelijk afscheidsdiner met zeemansliederen en zeemansverhalen is het voor mij nog niet helemaal afgelopen. Ik mag op deze persreis nog een paar dagen genieten van de omgeving van de rivier Arousa in de dorpjes van O Salnes. Over de schitterende historie, de wijn en verrukkelijke gastronomie volgt binnenkort een ander blog. Want er valt zoveel over te vertellen!

Praktische informatie

Ieder jaar wordt el Camino a Vela georganiseerd op een vaste datum met vertrek uit Hondarribia. Dit jaar vertrok de vloot zelfs vanuit La Rochelle en waren er opmerkelijk veel Franse schepen bij. De gezamenlijke tocht wordt gezeild om deze originele wijze hoe je El Camino óók kunt verwezenlijken, meer bekendheid te geven.

Je kunt deze spectaculaire reis in zijn geheel of gedeeltelijk met een eigen schip zeilen maken of aangemonsterd als bemanningslid op een van de geregistreerde zeilboten van de organisatie North Marinas. De tocht op eigen initiatief kun je uiteraard op elk moment van het jaar ondernemen.

De voorwaarden om het Compostela certificaat te verkrijgen zijn dat je minstens 100 mijl gezeild moet hebben en de laatste kilometers naar Santiago te voet aflegt. Onderweg ontvang je stempels van de organisatie Sail the Way in het pelgrimspaspoort die bewijzen dat je de havens hebt aangedaan. De Camino a Vela is sinds enkele jaren officieel erkend bij de Kathedraal als Santiagoroute.

Wil je meer informatie of zou je volgend jaar mee willen zeilen, dan kan ik je in contact brengen met de organisatie of één van de charterschepen die mee doen. Ik kan je verzekeren dat het een onvergetelijke ervaring is. Ik heb me zelfs voor volgend jaar alweer opgegeven!

Met speciale dank aan North Marinas, Asociacion ANEN, Mancomunidad O Salnes én het Spaans Verkeersbureau in Den Haag.

Andalusië in 2022, van reizen naar Mars tot Rond de Wereld.

Andalusië heeft al jaren een leiderspositie op het gebied van nationaal toerisme. Maar nu er weer internationaal gereisd mag worden, hebben de diverse provincies hun actieplan gepresenteerd met als doel het buitenlands toerisme zo snel mogelijk weer binnen te halen.

Daarmee hebben ze drie doelen gesteld: aantonen dat het zuiden een veilige bestemming is, kwaliteit als stelregel en het aanbod van nieuwe toeristische producten.

Laten we bij het begin beginnen. Almería was altijd al trots op zijn nauwe relatie met de filmindustrie. Maar nu wil Almería een aantal nieuwe dingen laten zien: de unieke maagdelijke stranden die nog over zijn in deze provincie, de enige woestijn in Europa, het enige maritieme park ter land en een bekroonde bergketen op de top van La Ragua waar je kunt cross- langlaufen in de wintermaanden. Almeria hoopt zo het internationale toerisme te herstellen, de organisatie van belangrijke sportwedstrijden naar zich toe te trekken en reclame te maken voor andere bestemmingen.

Sport is een sterk argument om toeristen aan te trekken. Cádiz weet dit en heeft al jaren de aantrekkingskracht om op de eerste rij te staan ​​in het motorkampioenschap van Jerez, de Moto GP, maar ook de internationale surfboardtoernooien in Tarifa, de Cádiz Sail GP en de start van een etappe van de Vuelta Ciclista van Spanje in Sanlucar de Barrameda. Sanlúcar zal in 2022 bovendien een prominente rol spelen: het is de gastronomische hoofdstad van Spanje. Ook viert men de 500e verjaardag van de eerste reis om de wereld van Ferdinand Magellan en Juan Sebastián Elcano met het schip Nao Victoria.

In San Fernando belooft het flamenco-interpretatiecentrum Camarón de la Isla trouwens voor een uniek bezoek voor liefhebbers van Andalusische muziek en flamenco.

Córdoba belooft in 2022 twee belangrijke aantrekkingspunten: Allereerst een deel van het cruisetoerisme aantrekken dat aanmeert in Malaga. Echter de hoofdstad richt haar promotie ook op de Semana Santa,  én de gastronomie met betrekking tot de nieuwe restaurants met onderscheidingen en Michelinsterren die de chef-koks hebben behaald.

In Lucena en Priego trekt het culturele toerisme aan, dat verbonden is met de artistieke barokkunst in deze twee plaatsjes.

Mars op aarde

Huelva heeft plekken die werkelijk lijken op Mars. Dit is ook de titel van een ambitieus project dat de provincie Huelva in 2022 biedt. De setting is het Riotinto-mijnpark, het natuurgebied dat de meeste analogieën biedt met de rode planeet. Een grote investering heeft het mogelijk gemaakt om een station op het zogenaamde Mars op te zetten, waar je kennis kunt maken met de tests die astronauten uitvoeren en de geheimen te ontdekken die een ruimtevaartuig verbergt.

Riotinto’s link met de ruimte is niet nieuw: organisaties als de NASA, de European Space Agency of het National Institute of Aerospace Technology doen al jaren onderzoek in gebied. Bovendien testen ze op deze plaatsen de technologie waarmee de rode planeet kan worden bestudeerd.

Malaga was altijd zijn tijd al ver vooruit. Het was de eerste stad die zich realiseerde dat cultureel toerisme een buitengewone bron van inkomsten was, en creëerde diverse Musea van internationaal niveau. Ook lanceerde ze actief toerisme op de Caminito del Rey, La Gran Senda en de Senda Litoral.

Vorig jaar verwelkomden de provincie het grootste aantal nationale toeristen die naar Andalusië kwamen. Er wordt hard geinvesteerd om het internationale toerisme weer op gang te krijgen. Zo zijn er afspraken gemaakt met de belangrijkste luchtvaartmaatschappijen om het aantal vluchten te vermenigvuldigen. Een verniewd paradepaardje is de zogenaamde gouden driehoek van Marbella, Estepona en Benahavis, met eigentijdse haute cuisine , een verleiding voor de meest veeleisende Europese en Aziatische fijnproevers.

Er zijn ook provincies die zich richen op slowtravel. Sevilla is er daar één van. Sevilla, de hoofdstad van Andalusië, is in 2022 de magneet waar alle ogen op gericht zijn. Daarom zijn de contacten met luchtvaartmaatschappijen een van de doelen. Daarnaast heeft de provincie drie nieuwe toeristische projecten geopend, die vooral verband houden met spiritueel en religieus toerisme: de Benedictijnse weg, de wegen naar Guadalupe en de Orde van Malta in de provincie Sevilla.

Jaén biedt routes in haar natuurparken en routes over  de renaissance. Met initiatieven zoals Noches de Luz en los Castillos de Jaén, probeert Jaen het nationale en internationale toerisme te versterken. Dit jaar markeert bovendien de twintigste verjaardag van de Vía Verde del Aceite, een van de eerste Via Verde routes die in Spanje werd geopend.

Granada viert dit jaar de honderste verjaardag van de Cante Jondo, die Falla en Lorca in 1922 organiseerden in het Alhambra. Cultuur is rede nummer één voor de Spanjaarden om Granada te bezoeken. Maar de hoofdstad en provincie hebben ambitieuzere doelen gesteld om te proberen het internationaal toerisme weer terug te winnen. O.a de Verenigde staten en Japan. Men probeert de toeristen ervan te overtuigen dat de tijd is aangebroken om weer terug te komen naar Granada. Daarvoor bieden ze naast hun gebruikelijke culturele aanbod nieuwe projecten aan, zoals het onderwaterlevenmuseum in Almuñecar- La Herradura en het herstel van de oude suikerfabriek in Guadix.

Andalusië doet zijn uiterste best om het internationaal toerisme opnieuw te veroveren. Met innovatieve ideeën en strategieën, hun altijd gastvrije houding én een kleurrijk podium vol Alegria ben ik ervan overtuigd dat het ze zeker gaat lukken.

Chillen en smullen in het zilte Chipiona

Chipiona, een plaatsje in Cádiz, is bekend om zijn prachtige lange kuststrook, waar je heerlijk kunt uitwaaien.

Maar ook om de bijzondere kathedraal die aan zee staat, aan het kasteel dat bijna met zijn fundatie in het water staat en om de corrales, de dijken aan de vloedlijn, die de romeinen maakten en nog steeds gebruikt worden voor de visvangst. En ook niet te vergeten om de afwisselende Via Verde te fietsen.

In deze streek kan de Atlantische kust worden de heerlijkste vissen en zeevruchten gevangen die je in verschillende restaurants van afwisselende sfeer en prijsklasse vers kunt bestellen. Ook staat Chipiona bekend om zijn kwekerijen waar groenten een hun specifieke smaak ontwikkelen door de Atlantische zeewind die over de landerijen blaast.

Een van de luxe voordelen die de restauranthouders in Chipiona hebben, is dat ze het hele jaar door met lokale en verse producten kunnen werken.

Zowel op de vismarkt in de haven als op de Rivera-markt voor groenten en fruit worden nog steeds traditionele veilingen gehouden. De kleuren zijn een lust voor het oog en de geuren maken je hongerig. Het is prachtig om de dozen met vers geplukte groenten en fruit in het veilinggebouw en de vers gevangen vis op de afslag in de haven te zien.

Tomaten, paprikas, druiven en aardappelen, en uit zee niet ver achter het land garnalen, inktvissen, snappers, urta’s, zeepaling, oesters en zeeanemoon …

In Chipiona vindt je een groot aantal locaties is waar je fantastisch kunt eten. Van zeer goed tot heel erg goed, voor verschillende budgetten en afhankelijk van wat je zoekt. Dit zijn mijn topaanbevelingen om uit eten te gaan in dit leuke plaatsje aan de kust van Cadiz:

Museo Moscatel

We beginnen met een glaasje muscat, de zoete wijn uit Chipiona die zijn smaak te danken heeft aan goede rijping in warm klimaat en de invloed van de Atlantische zeewind op de druiven. Je kunt het museum bekijken, de bodega bezoeken en wijn proeven of op het terras iets drinken en er een tapa bij bestellen.

In het museum is een interactief gedeelte dat je meeneemt door de tijd en laat zien hoe de romeinen zijn begonnen met het verbouwen van druiven in de streek.

Vermuteria Sin Buli

Sin Bulli betekent geen haast, en dat is precies hoe je op je gemak naar deze kleine bar moet komen. Het ligt vlak bij het kasteel in de Calle Padre Lerchundi, twee minuten lopen van de markt. Ze zeggen dat in het hoogseizoen de rij voor een drankje hier een blokje om is. Het verbaast me ook niet: er zijn zo zoveel lekkere dingen, zoals diverse soorten toasts zoals met avocado en ansjovis of met tonijn en gekarameliseerde ui of gesmolten gorgonzola, artisjokken met ham en de bekende chicharrón de Cádiz.

Het personeel is supervriendelijk. Het is het hele jaar open en het is altijd vol, ook buiten, dus je zult moeten gaan sin bulli, zonder haast.

Tot zover een aperitiefje, maar nu gaan we echt uit eten. Dit is mijn Top Vier!

Beach Club La Manuela

Op het strand van Tres Piedras ligt La Manuela. Een echte Beach Club met heerlijke sfeer. Ze bieden een kaart met veel Aziatische broodjes (sardine nigiris, top!) maar het is ook een goede plek voor een tonijntartaar (van Almadraba de Petaca Chico), garnalenomeletten en rijstgerechten.

Dit deel van de kust van Chipiona staat bekend als het Ibiza van Cádiz. Las Tres Piedras Beach is een wild zandgebied met een veelvoud aan strandbars waar je kunt genieten van livemuziek en ongelooflijke goede vibes in een ideale decoratie in Ibiza en Azie sfeer. Deze culturele mix vind je terug in de gerechten zonder dat de kok de lokale producten uit het oog te verliest.

Manu Martínez televisiepresentator én eigenaar van La Manuela, bracht ons verse rode tonijn uit Almadraba. We de Roquefort met zeekraal, eigenlijk een soort zee-asperge. Ze zijn zout en groeien in de de duinen van Chipiona. Ook proefde ik de garnalengyoza (of Japanse knoedel) en zijn beroemde Arroz Prohibido, verboden rijst met kwarteleitjes, een typisch Chinese zwarte rijst die in de oudheid werd gereserveerd aan de adel. Dus je begrijpt het, ik at als een vorstin!


Chirinquito Las Tres Piedras

Als je op een meer traditionele plek op het strand wilt lunchen, dan ga je naar Chiringuito Las Tres Piedras. Het is de typische strandbar maar met heerlijk vers eten.

Het ligt ook op het strand, maar dit keer aan de voet van de kustlijn. Tja, de naam is niet erg origineel, maar ze hebben typische verse chiringuito-gerechten zoals gebroken eieren met gebakken witvis en geroosterde paprika’s, gegrilde sardines, tonijn, paella en andere traditionele gerechten.

Sebastian Tirado, eigenaar van de zaak en schrijver is een echte zakenman. Sinds 2008 zwaait hij de scepter in zijn zaak aan zee en grilt zelf de verse sardientjes. Als je er oren voor hebt, trakteert hij je op het verhaal over Magellaan die met het schip Nao Victoria als eerste de wereld rond is gegaan. De namen van sommige gerechten zijn op deze reis gebaseerd en binnen hangt de zaak vol met krantenknipsel en modellen van schepen om de maritieme sfeer te benadrukken.

AWA Beach Club

Hoewel het er niet uitziet als een strandbar, voeg ik de AWA Beach Club op het strand van Regla aan het lijstje toe. Het is een van mijn recente favorieten en heeft spectaculaire tonijntartaar en zeebaars ceviche. Ook kun je er terecht voor specialiteiten als sushi, garnalen of kipwok en meer moderne gerechten. Daarnaast heeft het een aantal vegetarische topopties, zoals de burrata-salade met Quinoa, voor het geval je iets lichters wilt eten.

AWA Beach Club is een strandbar vlakbij de Chipiona vuurtoren, maar zoals al gezegd is het geen traditionele strandbar. De zaak is smaakvol ingericht met hout- en bloemdetails, hoewel het op het strand en op het zand ligt. Een zeer complete menukaart en uitstekende service.

Een goede plan is om te beginnen met een Spaans aperitief of een aperol buiten, lekker met je voeten in het zand en van de zonsondergang genieten, om later binnen aan tafel te schuiven.

Restaurant Los Corrales

Een traditioneel restaurant, met een overdekt terras met uitzicht op zee, versierd met netten, tuigage en roeren. Een duidelijke aanwijzingen voor hun specialiteit; zeevruchten. Eerst maak je een wandeling langs het strand van Las Canteras, waar de corrales van Chipiona zich bevinden. Genieten van de laatste zonnestralen en strijk daarna neer aan een tafel op het terras om te proosten. De zonsondergang is episch en het diner ook!

Roberto, de eigenaar, legde het menu uit dat hij voor ons had bereid, een proeverij van zijn meest originele gerechten. Ik begon met gegrilde Chipiona-pepers. Vervolgens een roerei met aardappelen en zeeanemoon. Zeeanemonen worden in Andalusië over het algemeen gefrituurd gegeten, maar vooral aan de kust van Cadiz. Het was het voedsel van veel gezinnen tijdens de naoorlogse periode. Een must op eens te proberen als je aan de kust van Cadiz vertoeft.

Even later kwam Roberto aan tafel met een klassieker; inktviskuit met kokkels gevolgd door gegrilde makreelkuit met olijfolie en gehakte ui. Vervolgens een in gevangen in Chipiona octopus en als afsluiter heerlijke gegrilde zeebaars.

Het is indrukwekkend om te zien met welke behendigheid de ober haar van de graat ontdoet. Als je ooit bij Los Corrales gaat eten, aarzel dan niet om een ​​van deze gerechten te bestellen, ze zijn allemaal even heerlijk.

Je ziet, Chipiona is een Eldorado voor smulpapen die houden van wat de zee ons biedt. Origineler en verser kun je het echt niet verzinnen!

De meeste restaurants zijn niet of moeilijk online te boeken, je zult moeten bellen (zeker in het hoogseizoen) en gewoon sin bulli ,met wat geduld, een drankje nemen voordat je aan tafel gaat.

500 jaar geleden startte vanuit Sevilla een reis die de wereld veranderde

Het zijn dwazen, gekken, avonturiers, gelukszoekers. Nee, het zijn ontdekkingsreizigers en helden!

Het is zeer waarschijnlijk dat dit de woorden waren die de achttien zeelieden hoorden toen ze na een tocht van ruim drie jaar de haven van Sevilla binnen voeren. Ze hadden de eerste zeilreis om de wereld voltooid, die bewees dat de wereld echt rond was. Alleen deze achttien mannen slaagden erin om na talloze tegenslagen en schipbreuken naar dezelfde haven terug te keren waar ze destijds begonnen waren.

Precies 501 jaar geleden vertrok de Portugees Ferdinand Magellaan met een Spaanse vloot voor een ontdekkingsreis die de eerste globalisering van de wereldeconomie een boost zou geven. Op 10 augustus 1519 vertrok de zogenoemde Armada en voer via de Canarische eilanden richting het zuiden. Met vijf zwart geteerde schepen, de Trinidad, San Antonio, Concepcion, Santiago en Victoria zeilde de vloot om bij vuureiland een doorvaart te vinden naar de Stille Oceaan.

Aan boord 250 bemanningsleden met hun hart vol illusie, of misschien angst of zelfs hebzucht. Magellaan was een Portugese vlootkapitein die in Spaanse dienst werkte. Zijn ambitieuze reis rond de wereld werd grotendeels gefinancierd door de Spaanse koning.

Tijdens mijn bezoek aan Sevilla monster ik aan op het schip Nao Victoria, het enige vaartuig dat de tocht overleefd heeft en heb ik een ontmoeting met de reïncarnatie van de stoere ontdekkingsreiziger Magellaan. Al snel stelt hij mij als matroos aan en nodigt me uit hem te vergezellen op zijn wereldreis. Aan boord echter, is het hard werken en het is flink wennen om te leven onder zware Spartaanse omstandigheden.

                                        Straat van Magellaan

Magellaan is een edelman met een grote staat van dienst. De mythische specerijeneilanden zijn zijn grote ambitie. Eenmaal op de eilanden vinden we dan ook nootmuskaat, kruidnagel en peper. De specerijen zijn niet goedkoop. Zodoende bedenkt de bevelgever onderweg het woord “peperduur”. Eigenlijk wil hij proberen om dit gebied in handen te krijgen, dat al jaren wordt gecontroleerd door de Portugezen. Magellaan leeft namelijk al jaren in onmin met de Portugese kroon omdat die zijn reis niet wilden financieren.

Maar gelukkig heeft hij in Spanje wel de kans gekregen om zijn grote plannen te realiseren. Tijdens onze tocht wil hij via een westelijke route een doorgang vinden naar Azië, want de Afrikaanse route langs Kaap de Goede Hoop wordt ook door de Portugezen gecontroleerd. We zeilen maandenlang langs de hele oostkust van Zuid-Amerika naar het zuiden.

Met vijf schepen zeilen we via Kaapverdië naar Brazilië. Daar gaan we op zoek naar een doorvaart om de Stille Oceaan te bereiken. Op dat moment weten we al van het bestaan van deze oceaan. Via een tocht over het land ter hoogte van Panama was dat ooit al aangetoond. Tussen Patagonië en Vuurland stuitten we op een spectaculaire doorgang die veel later bekend wordt als de Straat van Magellaan.

We zeilen met zijn vier boten, want er is inmiddels één schip verloren gegaan, door de smalle zeestraat, die tegenwoordig bekend staat als de Straat Magellaan. We krijgen het zwaar te verduren, want in de zeestraat worden we geteisterd door stormachtige winden. Met drie schepen realiseren we uiteindelijk de doortocht door de moeilijk te bevaren doorgang. De vierde keert namelijk halverwege terug.

Als we met de drie schepen de Grote Oceaan bereiken, hebben we wekenlang geen wind en drijven we doodstil op het water. Zes maanden lang dobberen we over de Stille Oceaan. Dan opeens bereiken ons de passaatwinden en gaat het relatief snel. Na weken alleen zee gezien te hebben bevind ik me op een dag in het kraaiennest. En ja hoor, Land in zicht! roep ik naar mijn kapitein. Uiteindelijk meren we aan in Guam en daarna de in de Filipijnen. Dankzij ruilhandel kunnen we de door ziekte en scheurbuik uitgedunde bemanning weer een beetje op de been helpen. Helaas vindt Magellaan de dood bij een van deze ontmoetingen. Hij wordt op 27 april 1521 met een speer gedood op het eiland Mactan.

Verder onder leiding van een nieuwe held

Samen met de overlevenden en onder bevel van Juan Sebastian Elcano trekken we verder en bereiken we de Molukken. Het rantsoen is schaars en we leven inmiddels op water en scheepsbeschuit. Ratten en ander ongedierte, dat aan boord is gekomen, houden me ´s nachts uit mijn slaap.

Na ruim drie jaar komen we met de Nao Victoria, het enige schip dat de tocht heeft overleefd en met 18 man aan boord, uiteindelijk terug in Sevilla. We worden de rivier de Guadalquivir opgesleept en naar de aanlegplaats tegenover de Trianawijk gebracht om aan te meren. Het schip is vernoemd naar de kerk Santa María de la Victoria de Triana, waar Ferdinand Magellaan voor vertrek zijn trouw zwoer aan keizer Karel V. Juan Sebastian Elcano overhandigt me mijn zeemansgage; een buidel met gouden dukaten en een leren zak met kruiden.

De rest van de bemanning haast zich naar de Kathedraal van Sevilla om te bidden bij de Virgen de la Antigua om te danken dat zij heeft gezorgd dat ze levend hebben mogen terugkeren. Drie jaar eerder, hebben de mannen de kerk ook bezocht en om een goede vaart gebeden. Ze zijn dankbaar dat de Virgen hun wens heeft verhoord. Antonio Pigafetta is een van de overlevenden van de Victoria. Dankzij zijn dagboeken is bekend wat er allemaal gebeurd is tijdens de ontdekkingsreis.

Ik neem afscheid van Elcano met wie ik een bijzondere band heb opgebouwd en beloof hem in de toekomst op te zoeken. Wie weet om dromen van heel andere diepten te verwezenlijken…

Ondanks dat Magellaan de reis niet voltooid heeft, zal de wereldreis altijd met hem verbonden blijven. Daar hebben mijn collega´s kroniekschrijvers voor gezorgd, die zijn heldhaftigheid beschreven. Magellaan was natuurlijk ook van adellijke afkomst en dat kon niet gezegd worden van de overlevende bemanningsleden. Na deze reis werden vele landkaarten, navigatiemappen en geografische boeken herschreven.

Terug in de tijd via theater aan boord.

Om de eerste reis rond de wereld mee te beleven kun je aan boord stappen van de replica van de Nao Victoria in Sevilla en genieten van een vrolijke getheatraliseerde rondleiding. De acteurs bezorgen hun publiek een spannende sprong in de tijd en je ontvangt spelenderwijs enorme veel informatie. Halverwege je reis stap je over naar het bezoekerscentrum dat tegenover het schip gelegen is om je te verdiepen in de details van de eerste wereldreis in de geschiedenis.

Het schip ligt aangemeerd in de Guadalquivir ter hoogte van de stierenvechtersarena. Er is iedere dag een rondleiding om: 10.00, 11.00, 12.00, 13.00, 17.00, 18.00, 19.00, 20.00, 21.00 uur

Prijs: Kinderen tot 11 jaar 3 euro, ouder dan 11 jaar 6 euro. Tickets zijn ook te reserveren bij www.espacioprimeravueltaalmundo.org

klik op deze foto om de reis van Magelaan mee te varen

Voor meer informatie over de eerste reis om de wereld: www.vcentenario.es