Olvera, een wit dorpje, hoog op de berg, met historische architectuur

Afgelopen voorjaar waren via het digitale platform Escapada Rural tien Spaanse dorpen genomineerd die gekozen konden worden tot beste rurale toeristische bestemming. Het Andalusische bergdorp Olvera in de provincie Cadiz kwam dit jaar als winnaar uit de bus.

Er hadden zich 247 Spaanse dorpen aangemeld om op te stemmen. De voorwaarden zijn dat het voorgedragen dorp niet meer dan 10 duizend inwoners heeft, bereid is tot het creëren van hoogwaardige toeristische faciliteiten en niet eerder aan de wedstrijd heeft meegedaan.

De oorsprong van de huidige stad Olvera ligt rond het Moorse kasteel uit de Nasrid periode van de 12e eeuw. Van hieruit krijg je een mooi overzicht over de massa witte huizen en smalle straatjes, die deel uitmaken van de architectuur met islamitische wortels waar deze streek om bekend staat.

Het kasteel maakte deel uit van de verdedigingsgordel voor het Moorse koninkrijk Granada, zo´n 623m boven de zeespiegel. Het is een schitterend neoklassiek bouwwerk uit de late 18e eeuw dat gebouwd is in opdracht van de hertogen van Osuna op over de fundaties van een oude Arabische. De imposante kerk boven op de heuvel nodigt uit om van dichtbij te gaan bekijken, evenals de toren die duidelijk bij een kasteel behoorde. 

De naam van dit witte dorpje is waarschijnlijk afkomstig van het woord Ulva of van Olivera omdat er zoveel olijven in deze regio groeien. De Romeinen werden verjaagd door de Visigoten welke op hun beurt weer verjaagd werden door de Invasie van de Berbers uit het Noorden van Afrika. In die Moorse tijd werd het dorp Wubira genoemd.

Veel later viel het dorp onder het gezag van de bekende familie Guzman en later de hertogen van het nabij gelegen Osuna. Doordat er een verbinding bestond met de nieuwe wereld ging het goed in Olvera, dit doordat de veroveraar van het huidige Peru uit Olvera kwam. Toen dit wegviel ging het bergafwaarts met het plaatsje. Zeker toen ook nog eens de Fransen Spanje bezetten. Het dorp is absoluut een bezoekje waard, al we wel al direct waarschuwen….. het hele dorp is één grote klimpartij…!

Op twee kilometer van het centrum kun je ook het heiligdom Nuestra Señora de los Remedios bezoeken. Een sober 18e eeuws pand, gelegen tussen de olijfbomen en rotsen waar de patroonheilige van Olvera, de Virgen de los Remedios, wordt vereerd. Al sinds 1917 wordt er op iedere tweede maandag na Paaszondag  een populaire bedevaart gevierd.

En last but not least vind je in deze groene omgeving ook de Via Verde de la Sierra, een 36 kilometer lang wandel en fietspad. Deze groene route gaat over de oude spoorlijn die begin 20e eeuw is aangelegd tussen het welvarende Jerez de la Frontera en Almargen, tussen de provincies Cadiz en Sevilla. Het traject loopt van Olvera tot Puerto Serrano enpasseertde plaatsen Coripe, Montellano en Pruna. 

De Via Verde kan te voet, per fiets of te paard worden gevolgd. Bijzonder is dat deze spoorlijn nooit in gebruik is genomen. Na de start van de bouw begon de Spaanse burgeroorlog en daarna de economische crisis. De tunnels, viaducten, stations waren allemaal al aangelegd maar toen werd in één klap alles stopgezet.

Langs dit pad bevindt zich ook een van de hoogtepunten van de tocht: het Natuurpark Peñón de Zaframagón. Een spectaculaire rots met een kolonie van meer dan 200 vale gieren, één van de grootste kolonieën van Europa.

Wandel mee door de straten van Olvera

Fiets mee over de Via Verde

Meer informatie over de Via Verde de la Sierra in het Engels

Flamenco, van puur, naar pop, naar jazz en fusión

Flamenco hoort bij het beeld dat we allemaal van Spanje hebben.

Deze zinderende samenvoeging van zang en dans is ontstaan halverwege de achttiende eeuw bij zigeunergezelschappen in Andalusië. Deze zigeunerstammen zijn vermoedelijk gevormd toen er eerdere zigeunerfamilies uit India, Egypte en Noord Afrika emigreerden. De huidige flamenco heeft zonder twijfel invloed van Noord Afrikaanse klanken.

De streek die het historische hart van de flamenco vormt, ligt in de driehoek Sevilla, Jerez en Cádiz. Van daaruit is het door heel Andalusië verspreidt. Ook Granada heeft een eigen flamenco tradities onder de zigeunerfamilies in Sacramonte. Als je naar Spanje gaat, moet je minstens één keer de sfeer van flamenco proeven. Het woord flamenco is niet alleen muziek of dans. Het verwijst naar een levensstijl of zelfs naar een persoon die ongebonden, emotioneel, onvoorspelbaar en anti-burgerlijk is. Een soort bohemien dus.

 

Stijlen

De basis van flamenco is een spontane uiting over de vreugde en het verdriet van alledag. Om een kenner van flamencomuziek te worden zou je je moeten verdiepen in de vele stijlen die zijn ontstaan. Zoals Martinetes die werden gezongen in de smederijen van de oude zigeunerwijk Triana in Sevilla. En bijvoorbeeld de bekende Bulleria of Alegria.

Op het gebied van zang zijn het de liederen, die vaak worden aangeduid als canto hondo, die het meeste aanzien genieten. Letterlijk betekent dit diep gezang en het is dan ook deze stijl waarin de meest diepe emoties naar boven komen. Het is het allerhoogste niveau wat een flamencozanger kan bereiken. Natuurlijk is het de bedoeling dat het publiek zo nu en dan Olé roept want Flamenco is een spontaan groepsgebeuren dat groeit naarmate de gevoelens sterker worden (en de drank rijkelijker vloeit…).

Menging met moderne muziek

In de pure flamenco zijn er twee artiesten die in de jaren zeventig de grondslag hebben gelegd voor een nieuwe, controverse flamingovorm. De briljante Paco de Lucia, bezat een onberispelijke techniek die hem in staat stelde de pure flamenco op eigen wijze te vernieuwen Hij vond inspiratie in een aantal Latijns-Amerikaanse ritmes, werkte samen met internationaal befaamde jazz musici en trad op over de hele wereld.

Voor de pure flamenco was de opkomst van, de uit Cádiz afkomstige jonge zigeuner en canto hondo zanger, Cameron echter nog belangrijker. Hij bouwde een reputatie op door zijn wilde levensstijl. In 1992 overleed de befaamde Cameron de la Isla (dat garnaal betekent omdat hij zo mager was) op 41-jarige leeftijd.

Bij menig internationaal liefhebber van Spaanse muziek en flamenco leven zowel de gitaarklanken van Paco de Lucia als de karakteristieke stem van Cameron voort op een playlist van Spotify of op de mobiele telefoon.

Veel tegenstrijdigheden.

Elke nieuwe uiting van flamenco, in combinatie met andere muziekstijlen, lokt iedere keer weer een storm van protesten uit bij de puristen. Flamencodanser Joaquin Cortes mag met zijn mengeling van flamenco en jazz en moderne dans dan veel publiek trekken in Spanje en ook in het buitenland, fanatieke flamencoliefhebbers omschrijven zijn optredens als onecht.

De laatste jaren zijn er steeds vaker experimenten met flamenco en rock gedaan die inmiddels ook een bloeiend bestaan leiden. Elke zomer worden overal in Zuid Spanje door de overheid gesubsidieerde flamencofestivals gehouden die een geestdriftig publiek trekken.

Ook zie je steeds vaker dat Andalusische zangers zich mengen met Marokkaanse groepen, zoals El Lebrijano met het orkest van Tanger. Jongere flamencoliefhebbers echter waarderen de tegenwoordige fusiongroepen die flamenco combineren met instrumenten als fluit, saxofoon en zelfs viool.

 

De mooiste flamenco uitvoeringen die bij mij persoonlijk een onuitwisbare indruk op hebben gemaakt zijn:

Het optreden van Paco de Lucia met Jan Akkerman in Nederland in de jaren zeventig

Een spontaan optreden van een flamencofamilie in een bar in Jerez de la Frontera, dat daar een dagelijks gebeuren is.

Een gepassioneerd optreden  in een grot van El Sacramonte in Granada, terwijl op de achtergrond het verlichte Alhambra schitterde.

En de kennismaking met de moderne flamenco fusion groep van Sergio de Lope uit Priego de Cordoba.

 

 

 

Acht supertips voor een Covid Safe vakantie in Andalusië

“Spanje wacht op jullie!” Als een van de laatste Zuid- Europeese landen in de rij nodigde premier Sánchez zaterdag toeristen uit om vooral de zomer door te brengen in zijn land.  De hoop op een mooie zomervakantie wordt alleen maar groter, nu ook Spanje zijn grenzen voor buitenlanders gaat openstellen

We garanderen dat toeristen geen risico zullen lopen, zegt premier Sanchez. Deze stap komt niet als verrassing; eerder in de week kondigde de minister van Transport al aan dat het buitenlandse toerisme vanaf eind juni weer op gang gebracht wordt. Volgens de minister wordt daarbij dan wel gekeken naar de gezondheidssituatie in het land waar mensen vandaan komen en waar de toeristen in Spanje naartoe willen. Hij zei ook dat de Spanjaarden en residenten dan weer buiten hun eigen provincie mogen reizen.

Kom jij naar Spanje of woon je in Spanje en zou je tijdens je vakantie massatoerisme en drukte willen vermijden? En zou je bovendien plekken willen bezoeken met rust en ruimte of fysiek bezig willen zijn? Dan geef ik vast 8 supertips!

 

Tien verborgen plekjes aan de Costa Tropical. Meer dan zon en zee…

 

20190315_104733

De Costa Tropical is het bescheiden buurmeisje van de Costa del Sol en bestrijkt de 73 kilometer lange kustlijn van de provincie Granada. Er zijn tientallen stranden en kleine baaien met kristalhelder water, meer dan 300 dagen zon per jaar en een gemiddelde temperatuur van 20 graden.

Aan de tropische kustlijn liggen 19 dorpen. De bekendste zijn Almuñécar, La Herradura, Motril en Salobreña. Naast deze stranden zijn er kleine en rustige baaien gelegen in Albuñol, Castell de Ferro, en Polopos.

Naast de tropische kust biedt dit gebied talloze culturele, sportieve en gastronomische mogelijkheden. En natuurlijk de prachtige natuur. In dit artikel beschrijf ik 10 verborgen plekjes met activiteiten die je het hele jaar door kunt ondernemen.

 

Castellar de la Frontera, van Moren tot Hippies

 

Het dorp Castellar de la Frontera ligt in de provincie Cádiz. Het is onderdeel van het achterland van el Campo de Gibraltar en grenst aan de gemeenten San Roque, Jimena de la Frontera, Los Barrios en Alcala de los Gazules, in het natuurpark Los Alcornocales. De uitgestrekte gemeente is opgesplitst in drie centra; Castellar Viejo, Castellar Nuevo en Almoraima.

Dit historische vestingdorp staat bekend om zijn kasteel, het woord ‘Castellar’ betekent letterlijk ‘ plaats van het kasteel’. Castellar de la Frontera Vieja ligt hoog op een heuveltop en heeft een indrukwekkend zicht over de provincies Cadiz en Malaga. Ooit was het een waar kunstenaarsdorp met een bijzondere aantrekkingskracht. Als je wandelt door de smalle kronkelige straatjes, die uit de islamitische periode stammen,  voelt het net of je even door de geschiedenis wandelt.

Een aantrekkelijke en rustige omgeving omringt door de dorpen van het Campo de Gibraltar gebied en het natuurpark Los Alcornocales.

 

Ubeda, werelderfgoedstad in één dag

 

Úbeda is een bestemming die je, als je in Andalusie bent, zeker moet bezoeken. Op mijn route door de provincie Jaén kon ik er niet omheen, Ubeda is samen met Baeza, een werelderfgoedstad. Het zijn twee dorpsnamen die onvermijdelijk samenvallen en door Spanjaarden in een adem genoemd worden als topexcursie. Waarom? Omwille van de prachtige renaissance stijl waarin deze dorpen, beide UNESCO Werelderfgoed, rijkelijk baden. Een stijl die vrij uniek is in Spanje!

Ook de gastronomie is er een bron van genot. Dit is de poort van Andalusië, waar een zee van olijfbomen je welkom heet voor je het verleden in deze dorpjes binnen treedt. Welkom in de provincia Jaen, gastvrij en zonnig! Met bovendien het grootste natuurpark van Andalusië, La Cazorla.

 

Roadtrip en fietsen door de Sierra Subbetica

 

Het natuurpark Sierra Subbetica ligt in Andalusië, op slechts een uurtje rijden van Cordoba of Malaga stad. Het is de thuishaven van één van de grootste kolonies griffioengieren van Spanje en sinds 1988 een erkend natuurpark. Het natuurpark heeft een oppervlak van 31.568 hectare en beslaat de witte dorpen Cabra, Carcabuey, Doña Mencía, Iznájar, Luque, Priego de Córdoba, Rute y Zuheros. De meest bezochte dorpen zijn: Cabra met de hermitage, Iznajar met het stuwmeer en Zuheros.

In het natuurgebied zijn negen bewegwijzerde wandelpaden. Daarnaast is de “Via Verde de Subbetica” een aanrader. Een traject dat vroeger dienst deed als spoorlijn en dat je langs prachtige plekken en via diverse tunnels en viaducten voert. Hoe kun je deze mooie plekken combineren en plan je je je bezoek om de dorpen en de omgeving goed te leren kennen? Ik raad je aan om er drie dagen voor uit te trekken en twee overnachtingen te reserveren.

 

Walvissen en dolfijnen spotten vanuit Tarifa

 

Tijdens de warme zomerse dagen in Andalusië is het heerlijk vertoeven op het water. De Straat van Gibraltar, de zeestraat tussen Zuid-Spanje en Marokko, is een van de beste plekken in Europa om dolfijnen, orka’s en walvissen te spotten. Het voedselrijke water van de Straat van Gibraltar is het leefgebied van verschillende soorten walvissen en dolfijnen. Van april tot oktober vertrekken er vanuit Tarifa dagelijks whale watching tours, waarbij je de indrukwekkende zeezoogdieren van dichtbij kunt bekijken.

Er komen zeven soorten walvissen en dolfijnen voor in de Straat van Gibraltar. Vier daarvan verblijven er het hele jaar: de gewone dolfijn, de griend walvis, de tuimelaar en de gestreepte dolfijn. De Orka’s komen in juli en augustus naar de Straat van Gibraltar om de blauwvintonijnen op te wachten die dan terugkeren uit de Middellandse Zee. Potvissen zijn van maart tot juli te spotten. Zij jagen in die periode op diepte op de reuzeninktvis. En vinvissen passeren de zeestraat tussen mei en juli op doortocht van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee.

 

Zomerochtend in Cádiz.

 

El Lorenzo, zoals de zon in Spanje ook wel genoemd wordt, straalt aan de azuurblauwe hemel. Ik heb zojuist de honderddrieënzeventig traptreden van de Torre Tavira beklommen en sta op het vijfenveertig meter hoge dak dat uitkijkt over de oudste stad van Europa. Torre Tavira bestaat uit twee verdiepingen met daarop nog een torentje. Via een stalen deur kom ik de Camera Oscura binnen. Mijn ogen moeten even wennen aan de duistere ruimte, maar al snel zie ik de schim van gids Ramon die begint uit te leggen hoe de Camera Oscura werkt.

De oudste en meest liberale stad van Europa in die tijd, ontwikkelde zich tot de belangrijkste havenstad van Spanje. Mannen van de zee, een en al zout en horizon, brachten de schepen over de Atlantische Oceaan naar de goudgebieden van andere continenten.
In de haven heerst nog altijd de sfeer van weleer. In gedachten zie ik een excentrieke dame in een robijnrode jurk voet aan wal zetten en in een rijtuig stappen. Ze laat zich rijden naar het chique Balneario aan de Playa la Caleta waar ze het rijtuig verlaat en de koetsier, die haar hutkoffer aflaadt, wat munten in de hand stopt.

 

Alcala La Real en La Fortaleza de la Mota

 

Hoe vaak ben ik er niet voorbij gereden op een tocht van Granada naar Cordoba: ´La Fortaleza de la Mota´ in Alcala la Real, een majesteus fort dat hoog vanaf een berg over de olijfvelden uitkijkt. Het sprookjesachtige beeld intrigeert me al jaren. Hoog tijd voor een bezoek dus.

Alcala is het Moorse woord voor fort en het zijn dan ook de Moren die in 713 de berg veroveren en er als eerste een enorme moskee bouwen. De stad die rond de moskee ontstaat, heet in die tijd Qul´at en is het bezit van de Banu Said familie. De roemruchte burcht neemt een bijzondere plaats in als het gaat om de bescherming van het Alhambra in Granada en is vanaf dat moment een gewild strategisch punt waar flink om wordt gestredenEeuwenlang ligt Alcalá la Real in het grensgebied van het Arabische en Christelijke Spanje, het deel van Andalusië dat overheerst werd door de Arabieren en dat deel wat op hen heroverd was.

Overigens kun je in de binnenlanden van Andalusië ook een kastelentocht maken.

 

Sherry proef je in Jerez

 

Er is maar één manier om sherry echt te proeven: onder de strakblauwe hemel van Andalusië, met je voeten op de kalkhoudende aarde, met tapas en ritmische gitaarklanken erbij. Sherry, de drank die voor de Britten zo belangrijk werd, wordt gemaakt van Palominadruiven uit het bijzondere kalkwitte gebied in het puntje van Andalusië, Jerez.  De driehonderd dagen zonneschijn per jaar geven een gemiddelde temperatuur van bijna 20 graden. Je vraagt je af hoe er daar een druif kan groeien, maar dat komt onder andere door de invloed van de Atlantische Oceaan die er voor zorgt dat er tussen oktober en februari zo’n 600 millimeter aan water valt.

Hoofdstad van de sherry is Jerez de la Frontera, een levendige stad midden in Andalusië waar de wijngaarden zich rondom uitstrekken. Alle grote en bekende sherrybodega’s zoals Osborne, Sandeman, Gonzalez Byass zijn hier gevestigd. Het oude centrum is Spaanser dan Spaans met zijn tapasbarretjes, pleinen en patio’s, flamenco, smalle straatjes, kleurige bougainville, witte muren en Mariabeeldjes. De prachtige architectuur en een geschiedenis van drieduizend jaar wijnhandel maken Jerez tot een aantrekkelijke plek voor wijnliefhebbers.

Jerez is een uitstekende uitvalsbasis voor wijnroutes door Malaga en Cadiz. Bovendien kun je in de stad Jerez de Koninklijke paardrijschool bezoeken en de Andalusische danspaarden zien optreden.

 

Met deze tips kun je er zeker van zijn om in alle rust de mooiste plekjes van Andalusië te ontdekken. Wandelen, fietsen, wijn en olijven proeven, dolfijnen spotten, openluchtmusea en schitterende natuurparken. Er zit vast iets voor je bij.

Nu nog wachten tot we mogen…

En in de tussentijd…Andalusië wacht op je!

 

 

 

Sherry proef je in Jerez

Er is maar één manier om sherry echt te proeven: onder de strakblauwe hemel van Andalusië, met je voeten op de kalkhoudende aarde, met tapas en ritmische gitaarklanken erbij. Sherry, de drank die voor de Britten zo belangrijk werd, wordt gemaakt van Palominadruiven uit het bijzondere kalkwitte gebied in het puntje van Andalusië, Jerez.  De driehonderd dagen zonneschijn per jaar geven een gemiddelde temperatuur van bijna 20 graden. Je vraagt je af hoe er daar een druif kan groeien, maar dat komt onder andere door de invloed van de Atlantische Oceaan die er voor zorgt dat er tussen oktober en februari zo’n 600 millimeter aan water valt.

20160530_192651

In Nederland dronk gedurende de zeventiger jaren bijna iedere hippe dame sherry. Deze dames nippen waarschijnlijk nog steeds van hun dagelijkse glaasje Medium. Maar er is meer te beleven op sherrygebied. Wie eenmaal heeft geproefd hoe lekker tintelfrisse Manzanilla smaakt bij oesters of garnalen, hoe goed de Cream het doet on the rocks en hoe fantastisch de zoete Pedro Ximénez combineert met zoete desserts, gaat zeker voor de bijl.

20160530_192128

Hoofdstad van de sherry is Jerez de la Frontera, een levendige stad midden in Andalusië waar de wijngaarden zich rondom uitstrekken. Alle grote en bekende sherrybodega’s zoals Osborne, Sandeman, Gonzalez Byass zijn hier gevestigd. Het oude centrum is Spaanser dan Spaans met zijn tapasbarretjes, pleinen en patio’s, flamenco, smalle straatjes, kleurige bougainville, witte muren en Mariabeeldjes. De prachtige architectuur en een geschiedenis van drieduizend jaar wijnhandel maken Jerez tot een aantrekkelijke plek voor wijnliefhebbers.

20160530_192544

Rond lunchtijd duikt een Jerezano een van de vele tapasbarretjes in voor zijn eerste glaasje Fino. Deze frisse, droge sherry is gemáákt voor de tapas. Of het nu rauwe vis is, gefrituurde inktvis, garnalenkroketjes, olijven, amandelen, Manchegokaas of Spaanse ham, een goed gekoelde Fino is een ideale aperitiefwijn die schreeuwt om er iets bij te knabbelen.

7

De sherrywijnen ruiken anders dan witte wijn doordat ze in de Amerikaans eikenhouten vaten rijpen onder een bedje van speciale gisten, wat extra alcohol krijgen en er verschillende oogstjaren worden gemengd.

2

Het procédé

Alle sherry begint zijn leven dry. Dit zijn de Manzanilla of Fino´s. Na volledige gisting bevatten de wijnen 12 a 13 procent alcohol. De beste wijnen worden versterkt naar 14 tot 16 procent. De eersten gaan op vat en de laatsten worden opgeslagen om later als blends te gebruiken. In het vat onstaat flor. Dat is een wattige gistlaag van restsporen van de wijn die op de vloeistof in het vat drijft en de wijn uiteindelijk zijn karakterestieke smaak geeft. Na enige maanden worden de finowijnen opnieuw versterkt tot ruim 18 procent en dit worden de Olorosos.

5

Stel je een piramide van rijen met tonnen voor. De onderste tonnen worden solera genoemd. Elk jaar mag er maar eenderde van de wijn uit deze tonnen verkocht worden. De tonnen worden daarna bijgevuld met een wijn uit een van de tonnen erboven die criaderea (kinderkamer) heet en deze wordt weer aangevuld met wijn uit de vaten erboven. Tegen de tijd dat een wijn het hele systeem doorlopen heeft, kan er tussen de vijf en honderd jaar verstreken zijn. Sherry moet minstens drie jaar rijpen, maar in de meeste bodega´s laat men hem veel langer liggen. Wanneer het tijd is om de sherry tekeuren, neemt de keldermeester met zijn venencia, een smalle zilveren bekertje aan een soort hengel, een monster uit het vat.

4

Om het sherryproces te begrijpen kun je het beste op bezoek gaan bij een bodega en voorzichtig nippen van een glaasje uit een hele reeks opbouwende smaken. Misschien bevalt de lichtgekleurde Manzanilla of Fino je. Of geef je de voorkeur aan een Amontillado, Oloroso of Palo corto. Hou je meer van een tikje zoet, dan ga je waarschijnlijk voor de goudkleurige Pale Cream, Medium of Cream. Maar kies je voor een dessertwijn, dan zal de donkere Moscatel of Pedro Ximenez je meer bevallen.

1

Ondanks dat het sherryproces op eeuwenoude tradities is gebaseerd, heeft bodega Marques del Real Tesoro op aanraden van vinologen voor een innoverende methode gekozen. In de enorme bodega´s waar het hoogwaardige gouden vocht ligt opgeslagen, wordt ieder uur twintig minuten klassieke muziek gespeeld om de kwaliteit van de wijn te verhogen.

20160530_193841

 

Als je op je bezoek aan Andalusië de plaats Jerez aandoet, dan kun je een bezoek aan een van de bodega´s eerlijk gezegd niet overslaan. Mijn persoonlijke aanbeveling is Bodegas Tradicion. Hier kun je een boeiende rondleiding in vloeiend Engels of Duits aanvragen. Na afloop kun je deelnemen aan een proeverij van wijnen waarvan sommigen meer dan 40 jaar oud zijn.

3

 

Het bijzondere van Bodegas Tradicion is dat men alle handelingen nog op authentieke wijze doet. Zo worden alle data op de etiketten met de hand geschreven en krijgt iedere fles een persoonlijk waslaagje rondom de dop dat één voor één wordt aangebracht. In de bodega bevindt zich ook een artgallery met schilderijen van onder andere Velazquez, El Greco en Goya. Kortom, deze bodega biedt een voortreffelijke combinatie van eeuwenoude tongstrelende én beeldende kunst.

 

Met dank aan:

Spaans Verkeersbureau in Den Haag

Turismo Andaluz

Bodega Marques Real de Tesoro

Bodegas Tradicion

In Jerez de la Frontera wordt om de twee jaar in mei een bijzondere sherryfair gehouden in het Alcazaba. De eerstvolgende beurs vindt plaats in mei 2018.

 

 

 

 

 

De dansende raspaarden van Andalusië

Op een prachtige voorjaarsmorgen wandel ik met Javier, de public relations managervan de Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre, over het enorme complex van de paardrijschool waar 115 Andalusische raspaarden een koninklijk onderkomen hebben.

20160531_113506    20160531_113404

De Real Escuela werd in 1973 door Alvaro Domecq Romero opgericht, nadat hij de hoogste prijs voor paardrijkunst van Koning Juan Carlos van Spanje in ontvangst mocht nemen. Alvaro Domecq, van de bekende sherryfamilie Domecq, was namelijk de eerste persoon die de kunst verstond om paarden te laten dansen, tijdens zijn demonstratie Como bailan los Caballos Andaluces. Met zijn passie voor paarden besloot hij zich na het ontvangen van de prijs, toe te gaan leggen op de bescherming en het fokken van het ras en het overbrengen van de klassieke Andalusische dressuur.

20160531_121424    20160531_123346

Inmiddels is de school een koninklijk erkende paardrijopleiding waar profesionele ruiters worden begeleidt. Javier vertelt me dat het instituut eigenlijk geen school is, maar een Universiteit, want ze kunnen met trots zeggen dat er op het allerhoogste niveau les wordt gegeven. De public relations en ik wandelen via de botanische tuinen naar het Palacio del Recreo de las Cadenas en van daaruit bezoeken we de stallen en leslokalen.

Eerst nemen we een kijkje in de zadelmakersklas waar door jonge studenten enorme lappen leer worden gesneden. Van daaruit lopen we naar een veld waar zes paarden een prachtig rijtuig voortrekken door koetsiers in opleiding. We nemen ook even de tijd om bij de kliniek binnen te gaan, waar een aparte opleiding voor dierenarts is exclusief gericht op paarden. En van daaruit wandelen we naar het Museo de Enganche, het interactieve koetsmuseum waar het heerlijk koel is. Het blijkt een oude sherrybodega geweest te zijn.

20160531_124430    20160531_125450

Waar je ook kijkt, overal is activiteit en iedere hoek straalt de liefde voor het edele dier uit. In de schaduw van de ochtendzon sla ik dressuurlessen gade terwijl hier en daar tevreden gebries en gehinnik klinkt. Dan moet ik me haasten om, voordat de voorstelling begint, snel nog even het Museo del Arte Ecuestre door te rennen.

Even later word ik met een grote perskaart op mijn borst als enige in de Koninklijke loge gezet. Mijn illusie dat ik een very important person ben, wordt me al snel ontnomen als Javier vertelt dat ik daar enkel zit omdat ik als enige persoon voor het Nederlandstalige blog foto´s mag maken. Het publiek mag namelijk niet fotograferen en kijkt jaloers naar mijn vorstelijke plaats waar ik een eminent zicht op de arena heb.

 20160531_125602    20160531_125551

En dan begint het! Op Spaanse klassieke muziek worden er acht choreografieën van klassieke dressuur opgevoerd. Muziek, ruiters en paarden worden één. Ik ben getuige van een optreden van verfijne perfectie van paardrijkunst met volbloed Spaanse raspaarden. Wat een dicipline! En wat een technisch niveau! De paarden maken kleine dansende dribbelpasjes en balanceren op hun achterbenen. Anderen lopen geometrische patronen en dansen zijwaarts. Ook is er een gedeelte waar koetsiers  een staaltje van hoge dresuur demonstreren. De paarden die er verzorgd en ontspannen uitzien  beleven zichtbaar plezier aan hun ´ballet´. Ook als je geen paardenliefhebber bent is dit spektakel een boeiende belevenis die je getuige maakt van een indrukwekkend onderdeel van de Andalusische paardencultuur. De demonstratie is een eerbetoon aan het edele ras.

Aan het einde van de demonstratie staan er acht statige en nieuwsgierig kijkende paarden voor mijn neus. De ruiters nemen afscheid en nemen beleefd hun hoofddeksel voor me af. Alle ogen zijn op me gevestigd en even voel ik me ongemakkelijk. Ik besluit om waardig te knikken en kan me gelukkig snel achter de camera verschuilen om een foto te maken…

20160531_131910    20160531_133023

De Pura Raza Española is een leergierig en bereidwillig paardenras. Het is een eeuwenoud ras afkomstig uit de streek rond Sevilla en is met haar barokke uiterlijk in de loop der eeuwen van grote invloed geweest op verschillende paardenrassen elders in Europa.

Je kunt de Real Escuela Andaluza de Arte Ecuestre, dat in het centrum van Jerez ligt,  momenteel op iedere dinsdag en donderdagmorgen bezoeken. De voorstelling begint om 12.00 uur maar je kunt gerust al om 10.00 naar binnen om het gehele complex, de stallen en de tuinen te bekijken. Kijk voor meer informatie en tijden die eventueel veranderen op de webpagina

Op de school worden behalve jaaropleidingen ook veertiendaagse cursussen gegeven aan internationale ruiters van hoog niveau. Voor meer informatie kun je contact opnemen met de opleiding

20160531_125353

Met speciale dank aan La Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre in Jerez de la Frontera voor de bijzondere ontvangst en uitgebreide rondleiding.

( Het is niet toegestaan foto´s van dit blog te kopieëren)