Ik was al vaak in de indrukwekkende Unesco stad Úbeda geweest, maar had nog nooit de mogelijkheid gehad om de Sinagoga del Agua te bezoeken. Een echt verborgen juweeltje in het centrum van de stad.
Het is een overblijfsel van het jodendom in Spanje dat tot 2005 onontdekt achter een lokaal huis lag. Het pand was bestemd voor de bouw van appartementen en winkelpanden, maar toen men in 2005 eenmaal aan de renovatie begon, ontdekte ondernemer Fernando Crespo per toeval stenen muren achter de huidige wanden.
Tijdens de renovatie kwamen steeds vaker kapitelen en andere interessante archeologische resten tevoorschijn. Die deel bleken te zijn van de oude synagoge van Úbeda die dateert uit de 14e eeuw. Men is bijna vijf jaar bezig geweest met de restauratie, want iedere keer kwam er weer een nieuwe zaal tevoorschijn.
De Joodse gemeenschap in Spanje
De Synagoge van Úbeda is in 2010 geopend voor publiek. En is tegenwoordig een historische en culturele plek, waar regelmatig ook culturele evenementen gehouden worden zoals concerten, huwelijken en boekpresentaties.
Andrea Pezzini, directeur van het centrum nodigt me uit op reis door de geschiedenis van de synagoge en vertelt gepassioneerd over de ontdekking en de restauratie. Ik ken Andrea al enkele jaren en neem gretig zijn uitnodiging aan. Hij is een bevlogen kenner en verteller over de geschiedenis van Ubeda. We verkennen de synagoge, die onder het straatniveau ligt, met zijn wirwar van tunnels en kamers. Het ondergrondse complex bestaat uit toegang tot de synagoge zelf, maar ook een rondleiding door de kamers, met veel achtergrondinformatie over de geschiedenis van de aanwezigheid van de joden in Spaanse vanaf de middeleeuwen tot heden.
In de synagoge zijn behalve sporen van het Jodendom ook sporen van het Christendom terug te vinden. Omdat het gebouw door de Inquisitie is ingenomen nadat de Joden uit Úbeda verdreven waren.
Mikvéh, het reinigingsbad
Doordat de Sinagoga del Agua net als de Arabische baden van Jaén indertijd met aarde opgevuld was om er een nieuw gebouw bovenop te bouwen, is het bouwwerk goed bewaard is gebleven. Na het vinden van de eerste kapitelen, ging men verder met opgraven en vond men onder meer de bogen van de synagoge, een vrouwengalerij en verschillende waterbronnen.
Maar ook een Joodse badplaats, die door Joden gebruikt wordt om zich te reinigen voor bijvoorbeeld een religieuze reiniging of na een bevalling. Een schitterende parel uit de Joodse cultuur en geschiedenis. De ladder heeft zeven treden en het water is diep genoeg om iemand volledig onder te dompelen. Een belangrijk detail is dat voor dit ritueel stromend water nodig is, geen stilstaand water.
Zonnewende in de synagoge van Úbeda
Op zich natuurlijk is het natuurlijk al bijzonder om zo een reinigingsbad terug te vinden. Er zijn maar enkele van deze baden in de wereld teruggevonden die bovendien zo intact waren. Wat echter nog meer bijzonder is, is het gat in het plafond, schuin boven het reinigingsbad.
Tijdens de zomerzonnewende, Solsticio de Verano, de langste dag van het jaar rond 21 juni, schijnt door dit gat een paar dagen de zon gedurende ongeveer 30 minuten precies op het water van het reinigingsbad.
Als je ooit rond 21 juni in Úbeda bent, vraag dan zeker naar de tijdstippen van de zomerzonnewende om zelf getuige te kunnen zijn van dit ongelofelijk verschijnsel. Iedere dag verschuift het tijdstip een beetje, maar het is ongeveer tussen half 10 en half 11 ’s morgens. Gedurende die dagen worden ook allerlei activiteiten en concerten georganiseerd, die zeer de moeite waard zijn om bij te wonen.
Behalve het reinigingsbad bezoek je verschillende zalen, allemaal ondergronds, en krijg je boeiende uitleg. Zo kom je door de zaal van de inquisitie, de zaal van de synagoge, de bodega en de keuken, de oude patio én kijk je op de schitterend gerestaureerde vrouwengallerij.
In deze ruimtes staan schatten zoals een oude Thora, een zevenarmige kandelaar, in het Joods Menorah genoemd. Maar ook oude boeken die verwijzen naar de Talmoed en naar de regelgeving van de tijd toen de Joden verplicht werden zich tot Christenen te bekeren. En nog veel meer heilige voorwerpen en gebruiksvoorwerpen.
Praktische informatie
Je kunt de Sinagoga del Agua iedere dag bezoeken.
Entree €5 per persoon en €4 voor kinderen en groepen.
Duur van de rondleiding met gids is ongeveer 30 minuten.
De synagagoge van Úbeda ligt op de hoek van de Calle Roque Rojas Esquina en de calle Las Parras, midden in het centrum.
De eerste keer dat ik Galicië bezocht was zo´n tien jaar geleden. Uiteraard om de kathedaal van Santiago de Compostela te bezoeken. Ik vond het een fascinerend gebied en deze zomer kreeg ik de kans om terug te gaan. Galicië ligt in het noordwesten van Spanje en wordt omgeven door de Atlantische Oceaan en de Cantabrische Zee. Er heerst een gematigd klimaat en de rijke vegetatie en de grote variëteit aan oorspronkelijke flora en fauna maken Galicië tot een natuurlijk paradijs. Het gewest O Salnés ligt in het warmste deel van Galicië in de Rias Baixas. Het is een ideaal gebied om voortreffelijke stranden te ontdekken en kennis te maken met de hoogstaande gastronomie.
Als ik in de namiddag bij mijn accommodatie Quinta de San Amaro aankom, val ik meteen met mijn neus in de boter; ik kan direct aanschuiven bij een kookworkshop. Op tafel liggen netjes met schaaldieren en mosselen, er ligt een enorme arm van een pulpo en diverse verse groenten zorgen voor een kleurrijk stilleven. Kokkin Charo, die de workshop geeft, zet ons onmiddelijk aan het werk en schenkt ons een goed glas Albariño in, dé wijn uit deze streek in Galicië. Een uur later proef ik de lekkerse mosselen ooit. Gewoon gekookt in water! Niets toegevoegd! Om je vingers bij op te eten. Ook het zeemansrijstgerecht Arroz a la Marinera dat we met elkaar bereid hebben, is om te smullen!
Natuurparken en eilanden
De volgende dag ga ik op weg om de groene omgeving te verkennen. Langs de Galicische kust liggen talloze eilanden. Een paar kleine eilanden met een bijzondere charme vanwege de intieme sfeer, en andere grotere eilanden waar de gewoonten en tradities van de zee tekenend zijn. Zonder twijfel is A Toxa het bekendste eiland van Galicië. Het is bekend op de zeep die er vandaan komt, La Toja, en om het kuuroord en casino. Vroeger kon je alleen per boot bij het eiland komen. Nu verbindt een smalle strook asfalt het eiland met het vasteland.
Ik trek verder naar een dorpje waar ik met een kleine boot de rivier wordt overgebracht naar het eiland Cortegada. Een eiland dat slechts 200 meter voor de kust van Vilagarcía de Arousa ligt en een rijke geschiedenis en het grootste laurierbos van Europa heeft. Het hoort bij het Nationale Park van de Islas Atlánticas dat in de top tien van de meeste bezochte parken in Spanje staat. Het park bestaat uit zes eilanden waarvan de Cies-archipel in de monding van de Ría de Vigo het bekendst is.
De archipel bezit een aantal prachtige stranden, een uniek vogelreservaat voor bedreigde vogelsoorten en een zeebodem van onschatbare waarde. De eilanden Ons vormen nog een ander authentiek natuurlijk paradijs. Je kunt de eilanden het hele jaar te bezoeken dankzij de regelmatige diensten van veerboten.
Eeuwen geschiedenis
Het erfgoed van een land wordt bepaald door zijn geschiedenis en identiteit. Galicië bezit een groot aantal religieuze monumenten die het verhaal vertellen van de geschiedenis door de jaren heen. Kenmerkende bouwwerken in deze streek zoals de “pazos” en de “hórreos” tonen onmiskenbaar de eigen identiteit van Galicië binnen Spanje. Ik kom ze overal onderweg tegen. Pazos zijn enorme landhuizen en Horreos zijn stenen gebouwtjes waar de oogst bewaard en gedroogd wordt. De vele kerken en kloosters bepalen ook het beeld van het Galicische erfgoed. Het historische stadje Cambados aan de kust is op zich al een monument. Tijdens mijn tocht maak ik een culturele ontdekkingsreis door de geschiedenis.
Ik wandel over prachtige routes langs oude watermolens, langs de loop van rivieren en door groene en schaduwrijke bossen. Zij bieden de mogelijkheid om van de schoonheid van het landschap te genieten. Galicië is groen en blauw, intens groen zijn de velden, bergen en bossen en vol blauw is de lucht en het water. Ook zijn er archeologische resten te zien van Keltische nederzettingen die meer dan tweeduizend jaar oud zijn.
In Galicië staan veel kloosters en kerken die van een grote culture en architectonische waarde zijn. Een daarvan is het cisterciënzer klooster van Armenteira uit de 12e eeuw. Een rustig plaatsje waar ik aan het einde van de dag beland. Over dit heiligdom gaat de legende van Sint Ero, een edelman die in een droom van Maria de opdracht kreeg om een klooster ter ere van haar te stichten en een godvruchtig leven te gaan leiden.
Traditionele luxe
Veel kenmerkende gebouwen in Galicië zijn de eerder genoemde “Pazo’s”, oude herenhuizen die de residentie waren van edelen en waarvan de meeste nu vaak musea of bodega´s zijn. Zij staan meestal in landelijk gebied en hebben goed verzorgde tuinen en zijn luxueuze inrichtingen. Een goed voorbeeld is de Pazo de Rubianes die officieel erkend is als een van de drie adellijke huizen van Spanje. De tuin staat vol bloemen waaronder talloze camelia´s en hortencia´s. Twee andere pazo’s die ik bezoek en zeer de moeite waard zijn zijn Vista Alegre in Vilagarcía en Fefiñáns die zijn naam heeft gegeven aan het belangrijkste plein in Cambados. Deze pazo heeft binnen zijn muren, een gerenommeerde bodega van albariñowijn.
Camino a Santiago
Er bestaan verschillende officiële routes die naar Santiago de Compostela lopen, waarvan de Camino Francés, Inglés, Portugués, de Ruta de la Plata en de Ruta del Mar het bekendst zijn. Alle routes hebben als eindbestemming de crypte van de apostel en zijn beeld, dat traditiegetrouw omarmd wordt. Wat veel mensen niet weten, is dat de oorspronkelijke en meest authentieke route door O Salnes loopt.
In het jaar 44 werd de Ría de Arousa bevaren door de boot die het lichaam van de apostel Jacobus vervoer, richting Compostela. Nadat hij in het Heilige Land onthoofd was, werd zijn lichaam door zijn discipelen Atanasio en Teodoro meegenomen. “Een engel bestuurde de boot en een ster was hun gids”, staat er geschreven. Zo kwamen ze aan voor de kust van Galicië, voeren de Ría de Arousa in en over de rivier de Ulla totdat ze in Santiago de Compostela aankwamen.
Vandaag de dag kun je vanuit plaatsje Vilagarcia de Arousa met een boot de rivier over varen in de voetsporen van de tocht die de discipelen met het lichaam van de heilige Santiago gemaakt hebben. Onderweg staat aan de oevers enorme cruxeiros (kruizen) die de koers aangeven. Uiteindelijk kom je aan bij het plaatsje Padron en dan is het nog 24 kilomter lopen, door de bergen, naar Santiago de Compostela.
De “Compostela” is het certificaat dat verklaart dat een pelgrim in Santiago is aangekomen. Hiervoor moet de pelgrim de credencial (stempelboekje) overleggen en aantonen dat hij minstens de laatste honderd kilometer heeft gelopen, of te paard heeft gedaan, of de laatste tweehonderd kilometer op de fiets. Tegenwoordig kun je de Camino de Santiago ook zeilend afleggen. In dat geval doe je El Camino a Vela en moet je minimaal 100 mijl afleggen. De geloofsbrief is geldig als er onderweg minstens twee stempels per dag gezet zijn. De credencial wordt uitgegeven door het Pelgrimskantoor, herbergen, verenigingen van Vrienden van de Camino, enz.
Door O Salnes lopen twee bijzondere Caminos de Santiago die bij mensen weinig bekend zijn. Zij vormen beiden een uitstekende optie om eens van de gebaande paden en het massatoerisme af te wijken en een Camino te doen die een stuk rustiger is. Het gaat hierbij om de Ruta del Padre Sarmiento en El Variante Espiritual.
Ken jij de mosselman?
Tijdens mijn dagen op O Salnes geniet ik dagelijks van de geweldige zeevruchten en schaal- en schelpdieren. Verser en smakelijker dan hier bestaan er naar mijn mening niet. Het is algemeen bekend dat de beste mariscos hier vandaan komen. Ik weet inmiddels ook waarom. Het leven van Galicië is aangepast aan het tij. Er staat een enorme stroming en iedere keer als het tij op komt vullen de rivieren zich met zeewater. Echter, zes uur later als het tij weer afneemt stroomt er zoet of brak water door de rivieren.
De zeevruchten krijgen dus enorm veel plankton en mineralen op hun bord en dat is de reden voor de geweldige smaak. Op de rivieren tref je enorme drijvende mosselkwekerijen aan. De mosselen groeien aan lange trossen touw die wel dertig meter lang in het water naar beneden hangen. Je kunt deze kwekerijen bezoeken en een halve dag met een kweker meelopen om mosselen te plukken. Diezelfde mosselen liggen een uurtje later dan alweer smakelijk op je bord.
Heiligen en heksen
Op de laatste dag bezoek ik een kleine kapel op een heuvel bij het strand van Sanxenxo. Als ik de kapel binnenkom krijg ik een rieten bezem in mijn handen gedrukt. De bedoeling is dat ik drie rondjes om het altaar met de heilige maagd Nuestra Señra da Lanzada veeg. Schijnbaar houdt het het boze oog en andere kwaadaardige energieën op afstand. Voor de zekerheid veeg ik de vloer rondom de maagd die streng toekijkt. Aan spannende verhalen over hekserij en toevaligheden die op je pad komen is in Galicië geen gebrek.
Dan rij ik terug naar mijn knusse hotel in Meaña voor lange avond traditionele legendes onder het genot van een uitbundige zeedis. Echter ook dit bezoek aan Galicië voelt weer als veel te kort. Ik ben vastbesloten om volgend jaar terug te komen om meer te ontdekken in het groen met blauwe paradijs in het noorden van Spanje.
Vanuit Santiago de Compostella ben je binnen 20 minuten per auto, bus of trein in de streek O Salnes.
Voor meer informatie kijk je op de website van de negen dorpen van de streek O Salnes
Andalusië zou je een culinair continent te midden van het omvangrijke Spaans Gastronomisch Universum kunnen noemen. Er bestaan maar weinig zulke gevarieerde keukens met ieder een eigen smaak als die van de acht Andalusische provincies.
Laten we een kijkje nemen en ontdekken welke gerechten of producten je niet mag missen als je in desbetreffende provincie bent. Waar je ook gaat eten, je proeft altijd de pure smaak van het land of de zee. In Spanje noemen we gerechten of restaurants met lokale producten ook wel KM 0 (kilometro cero).
Almeria
De keuken van Almeria is fantasierijk, onafhankelijk en origineel. Bovendien is het ook een gezonde keuken, met veel eigen tuinbouwproducten zoals de paprika waarvan de paprikapoeder gemaakt wordt die men in veel gerechten gebruikt, of de bekende La Cañana tomaat, en veel vis en zeevruchten aan de kust.
Het zijn kenmerkende elementen van het Mediterrane dieét, die samen met de olijfolie, de kazen uit de Alpujarras, de ham uit het plaatsje Seron in het binnenland en de streekwijnen het plaatje compleet maken.
De kazen uit Seronzijn ontzettend lekker, proef ze.
Cadiz
De keuken van Cadiz is een combinatie van zee, platteland en bergen. De keuken is net zo rijk en gevarieerd als de provincie waar hij toebehoort. Cadiz staat bekend om zijn artisjokken en kool, de bekende asperges van Alcala del Valle, en de paddenstoelen van Los Alcornales die worden gestoofd. Uit de groenten op het platteland onstaat de gazpacho.
Terwijl aan de kust vis zoals zeebrasem, zeetong, rode tonijn van Barbate (mijn lievelingsgerecht) en zeevruchten zoals de garnalen van SanLucar wereldbekend zijn, mag ook de pescaito frito, ofwel verschillende soorten gebakken vis, niet aan tafel ontbreken. In de Sierra wordt een goede olijfolie geproduceerd die naast ambachtelijke kazen en het vlees van het runderras Retinto de hoofdrol spelen. Ook de sherry´s uit Jerez verdienen een aparte vermelding.
De absolute topper aan de kust van Cadiz; Tartar van Rode Tonijn van Barbate
Cordoba
De Cordobeese keuken is uitgebreid en vol nuances. Deze verscheidenheid komt voornamelijk door de ligging van deze provincie. In de bergen leeft het Iberisch varken waarvan de heerlijke ham van Los Pedroches komt. Ook gebruikt men honing, kastanjes en groot wild uit het bos.
Van het platteland en de vlakten van de Guadalquivir komen olijfolie, wijn en azijn van de D.O Montilla Moriles. Ook de olijfolie van de Sierra Subbetica, met name van Priego de Cordoba wil ik apart vermelden. Men oogst in deze provincie sinaasappels van Palma, kweeperen van Puente Genil en perzikken van Almodovar. In heel Spanje zijn de koekjes en anijs uit Rute bekend en ook de kazen uit Zuheros. Traditionele gerechten zijn salmorjeo, Cordobeese flamequin en artisjokken a la montillana.
Een goede Salmorejo in Cordoba mag je echt niet overslaan
Granada
De uitgebreide gastronomie van Granada is het resultaat van een lange Moorse culturele erfenis en de unieke ligging en klimaat. Terwijl de Vega streek groenten en fruit levert, worden in het binnenland de lage temperaturen bestreden met stevige stoofschotels. Het vlees komt voornamelijk uit de Alpujarra, met als topper de jamon uit het hoog gelegen Trevelez.
De Costa Tropical zorgt voor verse vis en is de streek waar de tropische vrucht chirimoya gekweekt wordt. Ook in Granada maakt men olijfolie die de typische Alpujarra gerechten op smaak brengt. In het plaatsje Riofrio staat forel op het hoofdmenu en wordt biologische kaviaar verkocht.
Proef de tropische vruchten van de Costa Tropical
Huelva
Diversiteit is het kernwoord in de keuken van Huelva. Een gastronomie die het midden houdt tussen zee en bergen en soms vermengd is met culinaire tradities van de grensregio Extremadura of het buurland Portugal. Uitblinker in Huelva is de jamonde Jabugo, van het Iberisch varken. Ook de geitenkazen en paddenstoelen van de Sierra de Aracena mogen niet onvermeld blijven. Dit alles wordt vergezeld met wijnen van de D.O Condado de Huelva.
De zee is de andere grote provinciale voorraadkast en biedt veel vissoorten en zeevruchten. Vooral de witte garnaal uit Huelva is befaamd en ook de kleine pijlstaartinktvis mag niet op tafel ontbreken. Bovendien staat Huelva bekend om zijn heerlijke aardbeien die vanaf maart al verkrijgbaar zijn.
WitteGambas met zeezout, om je vingers bij op te eten
Jaen
De gastronomie van Jaen weet de Romeinse (wijn, granen, olijfolie) en Moorse (gebak) erfenis te combineren met invloeden van de aangrenzende keuken van de regio Castilla La Mancha. Jaen staat grotendeels bekend om zijn enorme vlaktes met olijfbomen waar een voortreffelijke olie wordt geoogst. Met die olie bereidt men gerechten met gevogelte, hert, zwijn en varken die in de bergen leven. Ook wordt de olijfolie rijkelijk gebruikt bij salades, gazpachos en warme soepen. Bekend in Jaen is het stoofpotje andrajo. Doordat Jaen in het binnenland ligt, wordt de vis gemarineerd of gezouten; de bacalao, gezouten stokvis.
Om de maaltijd af te sluiten is er niets beters dan fruit uit de streek zoals kersen uit Castillo de Lucubin of perzikken uit Alcaudete.
Olijfolie uit Jaenis wereldbekend, ga eens naar een proeverij.
Malaga
De keuken van Malaga wordt gekenmerkt door de eenvoud van ingrediënten en de verscheidenheid van rijkdom van smaak. Traditie en moderniteit komen samen in een gastronomie die op een verrassende manier de bergen en de zee weet te combineren, met groenten, vis, peulvruchten en fruit in de hoofdrol. Gazpacho, salades, ajoblanco (een variant van de gazpacho op basis van amandelen en druiven) zijn zeer bekend.
Gebakken vis en espetos, aan spiesjes geregen sardientjes die door gloeiend houtskool worden gegrild, of de porra anteguerana zijn enkele gerechten die roem geven aan de goede keuken van Malaga. Natuurlijk wordt dit alles vergezeld door bekende wijnen uit de Sierra de Malaga, Axarquia en Sierra de Ronda.
De bekende vissersbootjes met espetos en andere gegrilde vissoorten
Sevilla
De gastronomische rijkdom en verscheidenheid van de provincie Sevilla is een mix van de traditionele Andalusische keuken en de moderne Mediterrane keuken. Deze mediterrane basis komt tot uiting in het gebruik van hoogwaardige olijfolie. Bekend is de most van druiven uit Aljaraje en Lebrija. Er is een grote verscheidenheid aan groenten en fruit. Maar ook rijst, peulvruchten en vlees van klein en groot wild en de ham en vleeswaren uit de Sierra Norte.
De kaart van Sevilla is rijk en biedt overheerlijke gerechten zoals huevos a la flamenca, soldaditos de pavia, menudo, stoofpotjes van stierenstaart en eend met rijst. De uitgebreide patisserie omvat de mantecados en polvorones van Estepa. Na de maaltijd wordt anijslikeur van Cazalla geschonken.
Arroz con Pato op de menukaart in Sevilla, een klassieker met eend en rijst uit de Guadalquivirstreek
Je ziet, er valt heel wat te smullen in de restaurants in Andalusië. Bovendien is het een supergezonde keuken met verse producten. Maak eens een culinaire reis door Andalusië en probeer de lekkerste gerechten! Het zal je opvallen dat er nauwelijks sauzen gebruikt worden. In Andalusië gaat het om de echte smaak van ieder ingrediënt en niet om smaakmakers. Buen provecho!
Zamora wordt zonder te overdrijven ´het levende museum van de Romaanse kunst´ genoemd, vanwege de schitterende architectuur die de 12e eeuw op zijn vele opmerkelijke kerken en monumenten heeft achtergelaten. Het is strategisch gelegen op een heuvel aan de rivier de Duero. Deze overzichtelijke stad kun je gemakkelijk in één dag bezoeken om van daaruit andere gebieden in Castilla y Leon te ontdekken.
Het ligt bovendien aan de Ruta Via de la Plata (Zilverroute) en ook op het pad naar Santiago de Compostella. Het heeft een geweldige historische rijkdom, en vergeet ook niet om lekker uit eten te gaan en van de plaatselijke gerechten te proeven. Het fijne is, dat het een vrij rustige stad is, die nog steeds haar lokale en gezellige tintje niet heeft verloren.
Plaza Mayor
De Plaza Mayor, ligt in het centrum van de stad. Op dit plein zijn verschillende monumenten te zien, dus je moet hier echt even stoppen. Het oude stadhuis is een gebouw in platereske stijl. Voor dit gebouw staat het nieuwe gemeentehuis. Op het plein kun je ook de kerk van San Juan bezoeken, waarin het prachtige roosvenster en de romaanse stijl direct opvallen. In feite kunnen je deze plek gebruiken om de romaanse route door de stad te starten.
Kerken in Zamora
Als we iets kunnen zien in de stad Zamora, zijn het oude en goed bewaarde kerken. We hebben de kerk van Santa María la Nueva, met zijn oude doopvont. De kerk van La Magdalena dateert ook uit de twaalfde eeuw, vandaar het belang van de romaanse kunst in dit gebied. Dit is een van de belangrijkste kerken in de stad. Hier vlakbij staat de kerk van San Ildefonso, met een neoklassieke gevel.
Troncoso uitzichtspunt
Als je naar de Plaza de Arias Gonzalo gaat, kun je genieten van het geweldige uitzicht dat wordt aangeboden bij het uitzichtpunt Troncoso, over de rivier de Duero. Vanaf het uitkijkpunt kun je geweldige foto’s maken van de romaanse brug over de rivier. Het is de ideale plek om even te stoppen en even uit te rusten tijdens je bezoek.
Bovendien ligt in de buurt van dit gebied het huis van Arias Gonzalo, dat bekend staat als de Casa del Cid omdat er wordt gezegd dat dit de plek was waar de Cid Campeador opgroeide.
Zamora kathedraal
De kathedraal van Zamora is natuurlijk ook in romantische stijl. Met de tijd zijn er enkele andere details van verschillende stijlen zijn toegevoegd. Waaronder een merkwaardige koepel van Arabische invloed die niets te maken heeft met typische kathedralen, en minder met romaanse. Daarom is het een gemakkelijk te onderscheiden kathedraal. De Puerta del Obispo is de enige romaanse deur die vandaag bewaard is gebleven, dus het is ook van grote waarde. Je kunt het interieur bezoeken, waar zich het 12e-eeuwse klooster bevindt.
Het heeft een museum en verschillende kapellen. Op de eerste verdieping bevinden zich zalen met enorme wandkleden die in Vlaanderen gemaakt zijn rond 1500. Ze zijn schitterend van kleur en maken door hun afmeting enorme indruk.
Zamora kasteel
Er is helaas niet heel veel overgebleven van het Castillo de Zamora. Het ligt naast de kathedraal, en is te bezoeken. Je kunt een deel van de gracht en de oude muur zien, evenals enkele herstelde torens. Het paradeplein is te zien, hoewel het in puin ligt. Dit is een kasteel dat eerder als verdedigingsfort geldt. Onderdeel van het kasteel is het Baltasar Lobo Museum, gewijd aan deze lokale beeldhouwer.
Las Aceñas de Olivares
Deze bijzondere gebouwtjes zijn oude steenmolens gelegen in de rivier. Blijkbaar werkten ze eeuwen geleden maar raakten in onbruik en werden verlaten, totdat werd besloten ze te herstellen vanwege hun historische waarde en toeristische belang. Deze molens huisvesten tegenwoordig een bezoekerscentrum waar je wat meer te weten kunt komen over hun werking en ze ook van binnen kunt zien.
Paleis van de Momos
El Palacio de los Momos is een renaissancegebouw waarvan de vijftiende-eeuwse gevel bewaard is gebleven. Je kunt veel details van de Renaissance-gotische stijl zien. Momenteel is daar het Provinciaal Gerechtshof gevestigd en daarom staat het bekend als het Paleis van Justitie, hoewel er lang geleden een project was om er een luxe hotel van te maken. Let eens op de details van de ramen, waar dieren in steen zijn uitgehouwen.
Wat ga je eten in Zamora?
De Zamoranen houden van stevig eten. Typische gerechten zijn de Arroz a la Zamorana, een rijstschotel met vlees en orgaanvlees. El Cocido Zamorano, een stoofschotel met bonen of kikkererwten, Sopa de Ajo, knoflooksoep en Bacalao Zamorano, een stokvisgerecht dat specifiek tijdens de Semana Santa, de paasweek, wordt bereid.
Uiteraard moet de kaas uit Zamora proeven. En als het even kan ook kopen om mee naar huis te nemen. De schapenkazen van Zamora, hebben minimaal 100 dagen gerijpt en zijn bekend in heel Spanje. Ze hebben een pittige romige smaak. Ik ben er dol op!
Wat raad ik je aan om te doen vanuit Zamora?
De omgeving van Zamora verkennen en richting het schitterende plaatsje Fermoselle rijden, langs tal van meren.
Ten noorden van Zamora de prachtige stad Leon bezoeken.
Een bezoek brengen aan kaasfabriek Chillon, een familiebedrijfje van 3 generaties met een museum waar je kunt proeven of een workshop kaas maken kunt volgen.
Er zijn veel manieren om de Camino de Santiago te ontdekken, normaal gesproken lopend, met de fiets, of te paard. Er bestaan zelfs vele Caminos de Santiago. Maar wist je dat een van die Caminos, de meest trouwe aan het oorspronkelijke pad, niet over land gaat maar over zee? Volgens overlevering zijn de overblijfselen van apostel Santiago over zee vervoerd en zo in Santiago de Compostela aangekomen. Via de monding van de rivier Arousa, vergezeld door zijn discipelen Teodoro en Atanasio in een boot.
Dat is de reden waarom de zeiltocht El Camino de Santiago a Vela al voor het zevende jaar is georganiseerd. Het is een route die, vooral in zijn laatste etappes, de oorspronkelijke route volgt waarover de stoffelijke resten van de apostel werden vervoerd tot ze Santiago bereikten.
De zeilreis El Camino a Vela start vanuit Hondarribia in Baskenland en gaat via 13 zeiletappes langs de kust van Cantabria, Asturias tot aan de Riax Baixas in Galicië. Op dag 14 vaar je met een boot over de Rias Baixas terwijl enorme stenen cruxeiros xacobeos langs de oevers de richting aangeven. Op de laatste dag loop je de laatste 24 kilometer van het plaatsje Padron naar Santiago waar je de laatste stempel in je pelgrimsboekje kunt laten zetten en het beeld van de apostel Santiago in de kathedraal kunt begroeten.
Eelt op je handen
Afgelopen maand had ik het voorrecht om een aantal dagen met een select persgroepje deze spectaculaire Camino mee te varen. Aan boord van een Bavaria 42 ft voeren we langs de kust van Galicië die heel boosaardig kan zijn maar dit keer lieflijk kabbelde. Volgens de bemanning een hele opluchting want in de Golf van Biskaje was het zeilen met zwaar weer geblazen geweest.
Tientallen dolfijnen vergezelde ons én de andere 33 zeilschepen die aan de tocht deelnamen. Eenmaal in de haven kwamen de sterke verhalen los. Bovendien begonnen de schippers en bemanningsleden steeds meer uit te kijken naar het einddoel, om de Santiagotocht te voltooien en hun Compostella certificaat in ontvangst te nemen. Misschien denk je bij jezelf; een beetje zeilen, ja dat dat is gemakkelijk! Maar de zeereis zorgt wel voor blaren op je handen in plaats van op je voeten.
Mijn zeevrouwenbloed ging ook steeds sneller stromen. Helemaal toen ik het vertrouwen van schipper Fico had gewonnen en het roer over mocht nemen. Het gevoel dat er toen door me heen ging is nauwelijks te beschrijven. Voor me de immense zee, wat voelde ik me nietig… Genietend van het geluid van de golven. En tegelijk kwamen er honderden herinneringen van vroegere zeilreizen bij me naar boven. De schitterende zonsondergang met een groot glas koude Estrella Galicia maakte mijn ervaring compleet.
Tijdens de laatste zeiletappe van A Pobra naar Vilagarcia de Arousa werd de bemanning opvallend veel stiller. Geen stoere praatjes meer, de pelgrimstocht zat er bijna op. Dertien dagen op zee met 33 schepen. Om dit samen te beleven en met elkaar mee te maken is al bijzonder op zich. Bovendien was het dit jaar extra bijzonder omdat we in een Xacobeo-jaar zitten. Langs de kust zagen we steeds vaker perceberos aan het werk, om eendenmosselen van de rotsen te steken. En bij laag water de vrouwen met manden op het strand als kleine figuurtjes op zoek naar de beste kokkels, almejas en scheermesjes.
In Vilagarcia de Arousa kwam het moment dat we aan boord van een ander schip stapten voor de laatste mijlen over de rivier Arousa en Ulla. Even stilstaan bij de geschiedenis. Hier voer dus ooit het schip dat met de apostel vanuit Palestina was komen varen. De figuren op de achttien stenen cruceiros aan de oevers kijken eerbiedig op ons neer als we voorbij varen.
De laatste dag lopen we broederlijk naast elkaar de laatste kilometers door het schitterende Galicische landschap door El Valle del rio Sar. Omdat deze tocht minder bekend is, komen we op de route weinig andere pelgrims tegen. De hittegolf trotserend komen we badend in het zweet aan op La Plaza de Obradoiro en voegen ons bij de internationale drukte. Pelgrims van over de hele wereld, ieder met een eigen doel of beweegreden vereeuwigen zichzelf met hun mobiele telefoon met op de achtergrond de enorme kathedraal die speciaal voor het Xacobeo 2022 jaar is opgepoets. Het doel is bereikt, geëmotioneerd omarmen we elkaar, maar een gevoel van triomf maakt even later plaats voor melancholie…het is voorbij…
Ieder jaar wordt el Camino a Velageorganiseerd op een vaste datum met vertrek uit Hondarribia. Dit jaar vertrok de vloot zelfs vanuit La Rochelle en waren er opmerkelijk veel Franse schepen bij. De gezamenlijke tocht wordt gezeild om deze originele wijze hoe je El Camino óók kunt verwezenlijken, meer bekendheid te geven.
Je kunt deze spectaculaire reis in zijn geheel of gedeeltelijk met een eigen schip zeilen maken of aangemonsterd als bemanningslid op een van de geregistreerde zeilboten van de organisatie North Marinas. De tocht op eigen initiatief kun je uiteraard op elk moment van het jaar ondernemen.
De voorwaarden om het Compostela certificaat te verkrijgen zijn dat je minstens 100 mijl gezeild moet hebben en de laatste kilometers naar Santiago te voet aflegt. Onderweg ontvang je stempels van de organisatie Sail the Way in het pelgrimspaspoort die bewijzen dat je de havens hebt aangedaan. De Camino a Vela is sinds enkele jaren officieel erkend bij de Kathedraal als Santiagoroute.
Wil je meer informatie of zou je volgend jaar mee willen zeilen, dan kan ik je in contact brengen met de organisatie of één van de charterschepen die mee doen. Ik kan je verzekeren dat het een onvergetelijke ervaring is. Ik heb me zelfs voor volgend jaar alweer opgegeven!
Met speciale dank aan North Marinas, Asociacion ANEN, Mancomunidad O Salnes én het Spaans Verkeersbureau in Den Haag.
Het plaatsje Rueda, in de provincie Valladolid, kent enorm veel bodega´s. Ik heb er al heel wat bezocht en verschillende Ruedawijnen van de Verdejodruif geproefd. Dit keer ga ik, op aanraden, op zoek naar Bodegas Menade. Hun wijnvelden liggen aan de rand van het stadje en als ik over een landweggetje aan kom rijden, zie ik het moderne gebouw met verticale begroeiing tussen de wijnranken opdoemen.
Ik heb een afspraak met Ivan, maar hij is nog bezig met een wijnproeverij die iets uitloopt. Gastvrij zet hij een koel glas Rueda en een tapa met heerlijke kaas voor me neer op het terras met uitzicht over het landgoed.
Een half uurtje later komt hij bij me zitten en begint Ivan, zoon van Spaans ouders uit de streek en opgegroeid in Belgie, te vertellen. Ivan spreekt een aardig woordje Nederlands, maar al snel gaan we weer over op het Spaans. Hij vertelt dat hij verantwoordelijk is voor de marketing en wijnproeverijen en al tientallen jaren in het wijnvak zit. Voorstander van ecologisch en duurzaam verbouwen en met passie voor zijn werk wijdt hij uit hij over het familiebedrijf waar hij zich deel van de familie voelt.
Bodegas Menade werd opgericht in 2005. Maar de nog jonge Alejandra, Marco en Richard zijn al de zesde generatie van een familie die zich toelegt op wijn.
De echte geschiedenis van de familie begon in 1820, toen de voorouders de wijngaard verbouwden op verschillende locaties die nu verbonden zijn aan de D.O. Rueda. De rijping van de wijnen vond plaats in wat tegenwoordig ‘Menade by Secala’ wordt genoemd, een ondergrondse kelder die aan het begin van de 19e eeuw in de rots is uitgegraven.
In die tijd waren er in het dorp La Seca tal van bodega´s, die bij het verstrijken van de tijd zijn ingestort en onmogelijk waren om te behouden.
‘Menade by Secala’ heeft haar oude architectuur behouden, het is een perfecte plek voor de vaten en flessen om in vrede te rusten omdat er het hele jaar door een homogene temperatuur en vochtigheid heerst.
Elk van de generaties van de familie begon hun wijnen te maken in deze oude winery en elk van hen had een baanbrekende visie op het gebied van kwaliteitswijnen. Maar aan het begin van de jaren 2000 besloten de twee broers en zus Sanz om hun eigen project te starten: Alejandra in export en communicatie, Marco in wijnbouw en Richard in oenologie. En alles gebaseerd op respect voor de natuur en een terug naar traditie.
Ivan neemt even pauze. Hij staat op en schenkt ons nog een glas in. Dan loopt hij naar de keuken en komt terug met een bord heerlijk verse lomo. Zo mals heb ik het geloof ik nog nooit gegeten. Dan gaat Ivan verder.
´De sleutel is om traditie en technologie te combineren. Een alliantie met de omgeving en profiteren van de hulpbronnen die het biedt. Bij Menade vervangen we chemische behandelingen door andere natuurlijke technieken, zoals planteninfusies van brandnetels en kaneel of wei, die meer respect hebben voor de bodem, de wijnstok en de gisting.´
De insecten die de Menade-wijngaard bevolken, zijn verre van vijanden, ze zijn trouwe bondgenoten in het voorkomen van plagen. Ze worden eerst gelokt met aromatische extracten om als roofdier te fungeren en rusten daarna uit in hun hotel en bestuivingstuinen vol aromatische planten waar insecten en reptielen in harmonie leven.Het ecosysteem van de boerderijen wordt aangevuld met een reeks verrijdbare struiken en bomen om de biodiversiteit in de wijngaard te verbeteren. Het resultaat is een multi-specifieke tuin die het hele jaar door leeft.
Al deze praktijken hebben invloed op het eindresultaat van de wijnen, want naast goed smaken, zijn ze ook nog eens gezond want de wijnen zijn vrij van allergenen en histamine. ´We zijn niet langer groen, we zijn natuurlijk,´ zegt Ivan vol trots.
WAAR 40 SOORTEN LEVEN
De zogenaamde bestuivingstuin van Bodegas Menade is één grote multi-specifieke tuin met inheemse soorten uit Castilla y León die het hele jaar door in leven is. Om deze reden zijn vaste planten gebruikt om een groot bloemencircuit te creëren voor alle soorten insecten.
In het grote insectenhotel logeren veertig representatieve soorten van verschillende lagen van het ecosysteem. Ook wordt er veel gewerkt met kruiden zoals lavendel, salie en verschillende soorten rozemarijn. Hoewel de grootste Menade bestuivingstuin dichtbij de winery in Rueda ligt, zijn er ook andere kleine insectenhotels op het landgoed.
De creatie van deze micro-ecosystemen biedt een leefgebied voor insecten en vogels die roofdieren zijn van andere insecten, die schadelijk zijn voor de trossen. Met andere woorden, de bloemensoorten worden ‘schuilplaatsen’, verbeteren de ecologische rijkdom en zorgen voor een evenwicht tussen flora en fauna.
MENADE BOERDERIJ
´Menade bruist van leven, we willen graag teruggeven aan onze omgeving wat de mens er ooit van nam.´ Bodega Menade staat voor Biodiversiteit. Elke ochtend wordt het team begroet door een paar Zamoran-ezels, genaamd Zamo en Rana. Twee prachtige ezels met lang haar, die veel plezier geven en helpen het kleine ecosysteem dat ze creëren nog meer levend te houden, ze trekken insecten aan en de wijngaard kan profiteren van hun organische mest.
Na dit mooie verhaal tijdens een wandeling door de wijngaard gaan we naar binnen en zet Ivan glazen klaar voor de proeverij. Ik zet de wijnen die we proeven even op een rij:
Menade Verdejo Organic, Nosso Natural Verdejo 2019, Menade Sauvignon Blanc organic, Menade Sauvignon Blanc dulce organic en Nossa Tempranillo natural. IK heb mijn keuze snel gemaakt en vind de Nosso Verdejo 2019 én de Menade Sauvignon Blanc de lekkerste. Ivan raakt niet uitgepraat. Hij neemt er alle tijd voor, maar na drie uur sta ik eens op. Dan maken we nog een snelle rondleiding door de ondergrondse bodega en rij ik terug naar mijn hotel.
De wijnen zijn online te bestellen via de website van Bodega Menade. Ook kun je online de proeverij reserveren. Slapen doe je in hotel Castilla Termal Olmedo op 20 autominuten van Rueda. Dan kun je na je proeverij heerlijk relaxen in hun balneario en mudejarspa. En tijdens het diner nog eens een andere Ruedawijn proberen.
De Canarische eilanden barsten van de bezienswaardigheden. Voor iedereen is er wel iets te beleven. De actieve vakantieganger kan er schitterend hiken, de cultuurliefhebber kan er zijn hart ophalen aan prachtige architectuur en kunst, de zonaanbidder zit er goed voor zon, zee en strand en de natuurliefhebber kan er genieten van adembenemede uitzichten en het nationale park.
Lanzarote, eiland vol verassingen
Als je Lanzarote zegt, dan zeg je César Manrique. Wie ooit op het eiland is geweest of van plan is er naartoe te gaan, gaat deze naam gegarandeerd tegenkomen. Misschien heb je zelfs al wel één van zijn werken bezocht.
Kunstenaar en architect César Manrique was en is de meest bekende persoon die op Lanzarote geboren is. Zijn invloed op het eiland is echt enorm geweest en is in veel van zijn werk terug te zien. Kunst van Manrique kenmerkt zich door de harmonie tussen natuur en bebouwing. In de kunst- en architectuurwereld staat zijn werk ook wel bekend als non-figuratief, alles is in evenwicht met de omringende natuur en omgeving. Dit vind je terug in zijn werken die een populaire bezienswaardigheid zijn, maar ook in zijn voormalig woonhuis.
In veel van zijn kunst zie je telkens zijn kenmerkende stijl terugkomen. De natuur en omgeving staat centraal. Bekende werken van Manrique´s hand zijn: Jameos del Agua, Mirador del Río en Jardín de Cactus. Daarnaast vindt je zijn werk terug in het Gran Meliá Salinas Hotel en diverse restaurants.
Bijzondere strijd tegen het massatoerisme en hoogbouw
César Manrique´s liefde voor het eiland Lanzarote heeft nagenoeg zijn volledige leven beheerst. Dankzij hem is er op Lanzarote voornamelijk laagbouw te vinden. Hij vond, samen met nog een aantal anderen, dat het toerisme op het eiland zich enkel kon ontwikkelen als dit gepaard ging met respect voor de bijzondere, karakteristieke natuur. Met deze gedachte heeft hij dus niet alleen zijn eigen werken gemaakt, maar ook ontzettend veel andere werken en project op het eiland beïnvloed.
Fundación de César Manrique
Wie meer wil weten wil over het leven en werk van César Manrique, kan het Lanzarote Fundación de César Manrique bezoeken. Dit is zijn voormalig woonhuis dat is gelegen tussen de plaats Teguise en de hoofdstad Arrecife. Het huis is gebouwd in en rond lava-bellen, kenmerkend voor de oorsprong van het eiland. Zo bevat het huis ondergrondse lava-bellen die verder zijn uitgehouwen en omgebouwd tot kamers. Ook zijn er allerlei kunstwerken van de voormalig eigenaar te vinden. Daarnaast tref je er ook werken van andere bekende Spaan kunstenaars zoals van Pablo Picasso.
Gran Canaria, de bijzondere magie van overal en nergens
Vanuit Lanzarote kun je met de veerboot gemakkelijk naar Gran Canaria reizen en een kijkje nemen achter de stranden waar zich een bijzondere cultuur verbergt. Een zeldzame mengeling van invloeden die bezoekers honderden jaren lang hebben meegebracht. Deze kwam tot bloei omdat het eiland fungeerde als baken op weg naar de nieuwe wereld. Schepen uit alle hoeken van de oude wereld meerden hier aan. De bijzondere melange van aroma’s, kleuren en culturen kwam de reizigers van toen spontaan tegemoet.
Niemand verwachtte zo’n diverse cultuur zover weg van de wereldsteden. Al meer dan vijf eeuwen lang blijven de bezoekers van het eiland zich verbazen. De halve wereld heeft zo zijn stempel op Gran Canaria gedrukt. Op de kleine dorpjes met hun smalle straatjes, op de verborgen landerijen. Op de villa’s van de rijke kooplieden en op de havens waar de stoomschepen aanmeerden.
Wie verwacht er nu een enorme neogotische kerk middenin een bananenplantage? Of resten van een historische stad van voor de Spaanse verovering op een paar minuten van de lokale markt? Het standbeeld van een Italiaanse admiraal in een verlaten straat? Een oude graanschuur midden in de rotsen? Niemand. Niemand verwacht een buurt uit de 15e eeuw in koloniale stijl verborgen in een luidruchtige en drukke havenstad. Niemand verwacht dat op het eiland zoveel mensen, kleuren, smaken, muziek, kunst en architectuur hun sporen blijvend hebben achtergelaten. Toch is het zo.
Bewonder tricontinentale kunst in het CAAM
Al die invloeden kun je vinden in het moderne museum CAAM of het Atlantische Centrum voor Moderne Kunst dat onderdak geeft aan een collectie kunstwerken van internationale artiesten. Het is een prachtig, gerenoveerd 18de -eeuws huis met drie verdiepingen. Het museum ligt in de historische wijk Vegueta achter de kathedraal, in het oude stadsgedeelte van de hoofdstad Las Palmas de Gran Canaria.
Het speciale aan dit museum is dat het gericht is op kritisch denken en de artistieke cultuur van drie continenten: Afrika, Amerika en Europa. Je gaat mee op reis langs de artistieke cultuur waarbij schilderkunst, tekenkunst, beeldhouwkunst, grafische werken, mail art en interessante tentoonstellingsprojecten met als centrale thema die “tricontinentaliteit” aan bod komen.
Vrij entree voor iedereen met een volledig programma tentoonstellingen en een goed gevulde agenda informatieve activiteiten met hedendaagse kunst. De bibliotheek, met bijna 57.000 boeken, biedt een uitgebreide collectie gewijd aan kunst van Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse artiesten. Bovendien is er een winkel waar je ruime keuze hebt voor een perfect souvenir, zoals boeken, ansichtkaarten, bijouterie, en decoratieartikelen.
Eilandhoppen
Ben je nog niet uitgekeken en nieuwsgierig geworden naar kunst op de Canarische eilanden, neem dan ook eens een kijkje op de andere eilanden; Tenerife, La Palma, El Hiero, La Gomera of Fuerteventura. Al deze eilanden zijn per ferry vanaf Gran Canaria te bereiken.
De pers- en promotiereizen gingen dit jaar al vroeg van start. Er was geld en vooral heel veel zin om de coronaperiode achter ons te laten. Zin om te reizen, en vooral veel ervaringen op te doen. Echter was corona nog niet helemaal weg te denken. Sterker nog, het stak in het voorjaar nog even flink de kop op en ik ging in februari ook voor de bijl.
De autoriteiten hadden inmiddels veel budget en het regende uitnodigingen voor netwerkbijeenkomsten, presentaties en promotiereizen.
Februari: FINE, exclusieve wijnfair in Valladolid
Deze driedaagse bijeenkomst in dé wijnprovincie van Castilla y Leon beet de spits af. En wel met dagelijkse speeddates met exclusieve wijnhuizen zoals; Abaidia Retuerta, Protos, Freixenet, Torres en Emilio Toro. Maar ook opvallend veel goed georganiseerde wijnroutes van bijvoorbeeld; La Ruta de el Bierzo, La ruta de Rueda en La ruta de Arribes waarmee ik afspraken kon maken voor een toekomstig bezoek. Uiteraard werd er ook flink wat wijn geproefd. En natuurlijk voortreffelijk gegeten.
Maart: Bike Experience Forum in Conil
In oktober 2021 was ik aanwezig bij het eerste Bike Experience Forum in Almeria. Het vervolg werd in maart georganiseerd in Conil in de provincie Cadiz. ´s Morgens in de zaal luisteren naar interessante panels en presentaties en ´s middags trappen langs de prachtige kust van de Costa de la Luz met haar schitterende witte stranden.
Op dag twee was ik moderator van een panel vrouwen waarbij we de rol van de vrouw in de sportwereld onder de loep namen. Een boeiend onderwerp en verrassende uitspraken. Fietsorganisaties uit heel Spanje waren aanwezig. Het werd flink netwerken en daar kwamen leuke opdrachten uit.
De uitnodiging van Turismo Andaluz voor een blogtrip was dit keer dicht in de buurt. Antequera stond op het programma. We bezochten het kasteel, hadden onwijs mooi uitzicht vanaf de stadsmuren hoog in de stad, bezochten het Muca stadsmuseum met het indrukwekkende beeld El Efebo, de beeldschone Romaanse jongeman in brons.
En eindelijk bezocht ik de dolmenes eens vanbinnen. Het splinternieuwe museum bij de dolmenes was ook een primeur. Blogger collega David gaf een boeiende lezing over storytelling met social media.
Mei: Op tonijnvangst in Barbate
Het eerste lange weekend van mei was ik in Barbate, precies toen de Feria de Atun in het plaatsje werd gehouden. Bovendien ging net de atunvangst van start. De twee beste vismaanden zijn mei en juni en dat was te merken. Enorme tonijnen werden de haven binnen gevaren en iedere bar of restaurant deed zijn best een origínele tapa de Atun Rojo de Almadraba aan de gasten aan te bieden.
Ik ben gek op rode atun en eet het het liefs zo rauw mogelijk, dus kon mijn hart ophalen. Ondertussen ook weer veel geleerd tijdens de showcooking van gerenommeerde chef-koks.
Tijdens de wijnfair eerder het jaar had ik weer eens een ontmoeting met Lucia van Castilla Termal. Ze vertelde dat ze graag meer bekendheid zou willen in Nederland voor hun vier balnearios. In mei voegde ik mijn daad bij het woord. Op uitnodiging verbleef ik twee dagen in het Castilla Termal Olmedo hotel en twee dagen in het Castilla Termal Valbuena hotel. De eerste gelegen in de Rueda streek en de tweede in de Ribera del Duero. Laten dat nu precies mijn twee favoriete wijnstreken zijn!
Het verblijf in de twee hotels was genieten met hoofdletter G. Daar weten ze wat wellness is! En hoe je je gasten het ´ik word in de watten gelegd´ gevoel moet geven. Bovendien staat duurzaamheid hoog in het vaandel. Ik beleefde vier geweldige dagen in de twee gerestaureerde kloosterhotels en kan iedereen aanraden zo´n break eens aan jezelf of elkaar cadeau te doen.
Mei: Famtrip naar de provincie Zamora
Maar het grote genieten was reis nog niet voorbij. Aansluitend bracht ik met een groep internationale reisagenten een aantal dagen in de provincie Zamora door. We bezochten de stad met een gids, voeren over de Duero rivier en zagen tientallen otters en zwarte ooievaars, bezochten het joodse plaatsje Fermoselle met honderden onderaardse bodega’s én sliepen ter afsluiting in een schitterend kasteelhotel; El Castillo de Buen Amor waar we verschillende wijn wijnen proefden. Fundacion Siglo had alles weer tot in de puntjes verzorgd.
Juni: TBEX Marbella
Het grootste internationale Bloggersevent ter wereld TBEX vond dit jaar, na Amerika en India, plaats in Marbella. Ik woonde twee dagen presentaties van professionele bloggers en influencers bij en ontdekte nieuwe Tips & Tricks over fotografie en verbetering van je Social Media. Leuk om overzeese collega’s te ontmoeten, in een iets de veel Yankee-sfeer, dat wel. Maar zeker boeiend en leerzaam.
Inmiddels werd het juni en moest er na al dat reizen ook flink geschreven gaan worden. Het tijdschrift Bike Explorer bracht het voorjaarsnummer uit met mijn bijdrage over La Ruta Via de la Plata op de fiets. En voordat de editie in de brievenbus viel, schreef ik mijn volgende artikel voor het magazine over de TransAndalus in Andalusië, dat begin juli zal verschijnen.
De touristboard van Cataluña benaderde me voor een aantal blogs voor hun Nederlandstalige pagina, die inmiddels ook online gepubliceerd zijn. Mijn blog over de Via Verde staat in de top drie van meest bezochte pagina’s, werd mij laatst geschreven.
Met Flextravel in Nederland brainstorm ik over een verwenweek in drie van de Castilla Termal hotels die we binnenkort gaan aanbieden en ondertussen bezochten een aantal dames van de vrouwenweek van Travelclub de Sierra Subbetica waar ze op de fiets stapten, olijfolie en wijn proefden en lange wandelingen maakten.
Het was een intensief voorjaar waar het vooral duidelijk werd dat iedereen zin heeft om er op uit te gaan. Het nieuws over corona begint gelukkig steeds meer op de achtergrond te raken en het vertrouwen komt weer terug. Vertrouwen dat je een reis kunt boeken. Vertrouwen dat hotels en restaurants het gered hebben en weer als vanouds kunnen draaien. Vertrouwen in je eigen gezondheid en in jezelf. En dat je weer vooruit kunt kijken, plannen kunt maken en gewoon weer concerten kunt bijwonen.
Het wordt een mooie zomer. Eentje zonder bang te hoeven zijn dat je niet op vakantie zou kunnen. Eentje waarin we met zijn allen gaan genieten met die grote G! De planning voor promotiereizen in september en oktober loopt al aardig vol. En tickets voor mijn volgende persreis kwamen gisteren binnen; In juli zeil ik voor de kust van Galicië de laatste etappes van de Camino de Santiago over zee en eindig ik te voet in Santiago de Compostella. Maar daarover binnenkort meer…
Als iets goed gaat, wees dan tevreden en vraag niet om meer. Dat is het filosofisch motto van Tantum. De ervaringen die daar bij horen, ga ik beleven in twee wellnesshotels van Castilla Termal. Volgens de brochure zijn ze uniek, natuurlijk en duurzaam. Kortom, dé bestemmingen voor een TANTUM-reis.
Nieuwsgierig geworden reis ik af naar Castilla y Leon, het historisch centrum van Spanje, en ga een kijkje nemen. De eerste twee dagen staan gereserveerd in Castilla Termal Olmedo in de Rueda wijnstreek en de volgende twee dagen ben ik gast in Castilla Termal Valbuena, gelegen op de Golden Mile van de Ribera del Duero bodega’s. We hebben het hier over mijn twee favoriete wijnstreken in Spanje.
Duurzaamheid, plattelandsontwikkeling en zorg voor het milieu zijn basisprincipes van de Castilla Termal filosofie, vertelt Lucia me als we de details voor mijn bezoek doornemen. Daarvoor gebruiken ze zoveel mogelijk schone energie, zonnepanelen, biothermische energie, aardwarmte om te koelen en biomassa om warmte te produceren. Ook verbouwen ze producten in de ecologische tuinen die ze irrigeren met hergebruikt water uit hun zwembaden. Dat klinkt naar serieuze duurzaamheid.
Ontspanning in warmwaterbronnen
Het sleutelwoord van Castilla Termal is welzijn met hoofdletter W. Het medicinale water heeft mineraal-geneeskrachtige eigenschappen die worden gewonnen uit de nabij gelegen bronnen. Dus als je de bloedsomloop wilt activeren en je spieren wilt ontspannen, is dit je kans om je onder te dompelen in welbehagen.
Buiten bevinden zich overloopzwembaden en binnen een zwembad dat continue op 33 graden wordt gehouden, met jacuzzi’s, individuele massagebedden en stoelen, een reeks ontspannende jets, watergordijnen, en ook sfeervolle rustruimtes met rustige muziek en een haardvuur. Hoogtepunt van welzijn is een Spa-circuit met diverse koud en warmte behandelingen en massagemogelijkheden.
De kleinschalige hotelgroep Castilla Termal restaureert unieke historische gebouwen die in de omgeving van waardevolle warmwaterbronnen liggen. Als beide kenmerken samenkomen, ontstaat er een prachtig project. Op deze manier zijn ze er al in geslaagd om vier vestigingen te openen, Castilla Termal Valbuena, Olmedo, de Burgo de Osma, alle drie gelegen in Castilla y Leon en de vierde; Castilla Termal Solares in Cantabrië.
Castilla Termal de Olmedo
In 1467 werden de poorten van de stadsmuren van het plaatsje Olmedo gesloten. Door de straten en pleinen liepen de buren haastig naar hun huizen terwijl het geluid van zwaarden, kreten van woede en pijn, en het gehinnik van paarden weerklonken. De strijd was kort en Don Beltrán de la Cueva, die de troepen van koning Enrique IV aanvoerde, versloeg de rebellen van bisschop Carrillo, in wat bekend staat als de tweede slag bij Olmedo. Een nutteloze overwinning, aangezien het niet lang duurde voordat de koning gehoor gaf aan de eisen van de rebellen door de kroon in handen te geven van enkele edelen.In de straten van Olmedo klonk alleen de stilte.
Slapen in stilte
Zodra ik het hotel binnenkomt, is die stilte waarneembaar. Het is niet verwonderlijk dat de monniken zich hier probeerden te vestigen, en het is precies in een monastieke ruimte waar ik als gast verblijf. Er zijn geen standaardkamers, elke ruime kamer heeft zijn eigen bijzonderheden, ingericht met goede smaak en zorgvuldige moderne decoratie waar tegelijk de geschiedenis voelbaar is.
Het in mudejar-stijl gebouwde Sancti Spiritus-klooster is de eerste van vier TANTUM-vestigingen van Castilla Termal waar je kunt genieten van een even vredige als smakelijke ervaring. Mijn gevoel in het mineraal-medicinale water met kalmerend effect, is van totale ontspanning. Rust, relax, en een staat van tevredenheid valt over me heen en van het ene op andere moment vergeet ik al de beslommeringen die me eerder nog bezighielden.
Bovendien is de Mudejar-sfeer van de patio waarin het thermale zwembad en het circuit van contrasten worden gecombineerd, een visueel genot. En na deze harmonieuze beleving mag ik mijn ogen sluiten voor een schoonheidsbehandeling en scrub op basis van gember en kaneel.
Ook op culinair gebied, valt alles precies op zijn plaats. Mooie gerechtjes worden opgediend door vriendelijke obers die precies weten wanneer mijn glas met Rueda moet worden bijgevuld. Rozig en ontspannen ga ik die avond naar mijn kamer en tuur vanuit het raam naar de volle maan die over de wijnvelden waakt. Dan val ik in slaap in stilte. En ontwaak de volgende morgen als herboren in diezelfde stilte. Ik begin Tantum langzaam te begrijpen.
De stad van de 7 zevens
Olmedo is meer dan alleen een historische stadje. Het plaatsje, op 5 minuten loopafstand van het hotel, waar de bekende Spaanse dichter Lope de Vega een belangrijke rol heeft gespeelt, herbergt achter zijn stadsmuren prachtige herenhuizen en kerken. Als ik door de straten en pleinen slenter, verbaas ik me over ik de boeiende geschiedenis van de stad, bezoek ik het bijzondere Teatro de la Comedia en geniet van veel details zoals de Santa María kerk en de prachtig beschilderde onderaardse kapel van de serene maagd Soterraña.
Het stadje staat ook bekend als de stad van de 7 zevens. Je vindt er 7 kerken, 7 pleinen, 7 fonteinen, 7 kloosters, 7 stadsingangen, 7 huizen van edelen én het wordt omringt door 7 dorpen. De met dennenbossen begroeide omgeving nodigt uit om plaatsen te bezoeken zoals Coca, Portillo, Iscar of de Romeinse stad Almenara. Bovendien ligt het kloosterhotel in de Rueda-wijnstreek en mag een bezoek aan een bodega zeker niet ontbreken.
Ik bezoek Bodega Menade, een volledig ecologisch landgoed met wijnakkers, insectenhotels waar gewerkt wordt met biodiversiteit. Maar liefst drie uur trekt Ivan er voor uit om hun werkwijze uit te leggen en me hun beste wijnen te laten proeven. Maar daarover binnenkort meer …
Voordat ik het hotel verlaat, bezoek ik nog een andere bodega; La Mejorada, gelegen in een oud franciscaner klooster. Een plek waar authentiek en modern samen komen. Eigenaar en bekende architect Rafael Moneo heeft op speelse wijze de overgang van de oude ruïnes naar strak en modern metselwerk laten overlopen.
Ik proef de ecologische rode wijn en bezoek het landgoed. In een kleine kapel, die regelmatig gebruikt wordt voor bruiloften, is de vloer volledig bedekt met lavendelbloemen. Als de enorme deuren worden geopend, komt het aroma me tegemoet.
Castilla Termal Santa Maria Valbuena
Volledig ontspannen en verkerend in vroegere sferen vertrek ik twee dagen later naar Monasterio Santa Maria de Valbuena. Het oude klooster ligt omgeven door wijngaarden en een dicht bos van dennen en coniferen die worden gevoed door het water van de rivier de Duero. Een plek om nog meer te relaxen en contact te maken met de natuur. Het is niet eenvoudig om het kleine dorp, San Bernardo, te ontdekken, gezien het verborgen ligt achter de weg die van Valladolid naar Peñafiel loopt.
In deze plaats gaf Estefanía Armengol, dochter van de graven van Urgell, in 1143 opdracht tot de bouw van het klooster van Santa María de Valbuena. Er was veel land om uit te kiezen, maar misschien heeft het magnetisme dat het uitstraalt het tot deze plek gemaakt om precies daar een klooster te bouwen waar cisterciënzer monniken zich eeuwenlang zouden vestigen.Een geschiedenis van bijna duizend jaar gaat een lange weg, met ups en downs totdat het gebruik van het klooster uiteindelijk verdwijnt.
De essentie is nog steeds voelbaar, zelfs na jaren van verwaarlozing. Gelukkig herbergen de muren tegenwoordig het vijfsterrenhotel-spahotel; Castilla Termal Valbuena, waar men er in is geslaagd om het historisch-artistieke erfgoed van het klooster tijdens de renovatie in 2015 volledig te respecteren. Om in de sfeer van de geschiedenis te komen, lees ik een prachtig in kurkkaft genaaid boekje.
De 12e eeuw was in Spanje een eeuw van economische, sociale en culturele ontwikkeling. De grens met de islam is ver naar het zuiden teruggedrukt en dat maakt het herstel van de transhumance en de grote kuddes Merinos mogelijk. De teelt van de wijnstok en de bereiding van wijn komt langzaam op gang, ad plantandum genaamd. Het is de eeuw van de hervorming van de cisterciënzers en de curie. In 1143 word het klooster van Santa María de Valbuena voor de cisterciënzerorde gesticht.
Spiritueel paradijs
Beelden uit die tijd dwalen door mijn gedachten als ik die middag gebruik maak van het Balneario. Ook heb ik toegang tot een geheime ruimte; La Capilla de San Pedro, een spirituele plek die van tevoren moet worden gereserveerd. Het is een replica van de grafkapel van San Pedro, uit de 13e eeuw, die zich in de kloosterkerk bevindt. De energie die deze ruimte uitstraalt is niet te beschrijven en de eeuwenoude muurschilderingen brengen me terug naar de middeleeuwen.
Bovendien heb het voorrecht deze ervaring helemaal alleen te beleven. Als ik me in het water onderdompel en de kracht van de plek toelaat, voel ik verschillende emoties door me heengaan. Het flesje cava en de schaal druiven en op de achtergrond zacht religieus gezang maakt de ervaring compleet.
In een donkere ruimte met tientallen kaarsen krijg ik, als kers op de taart, een weldadige schuimmassage en om van de ervaring na te genieten, word ik naar een duistere kamer gebracht en kan ik plaats nemen op een enorm houten bed met grote kussens. Terwijl ik een kop kruidenthee inschenk en behaaglijk achterover leun, luister ik naar zachte meditatieve muziek en het knetterende haardvuur en droom ik langzaam weg.
Fabelachtig eten
Maar de verwennerij van het Castilla Termal Valbuena eindigt hier niet. Naast de thermische behandelingen speelt gastronomie ook een fundamentele rol. Of het nu in de La Cilla cafetaria is, om een kopje koffie of een aperitief te drinken; de Bodega de los Monjes, waar heerlijke diners of wijnproeverijen worden aangeboden, of het Converso-restaurant, dat momenteel wordt beheerd door de met Michelin-sterren bekroonde chef-kok Miguel Ángel de la Cruz, een groot kenner van Valladolid-producten, die zijn gasten verrast met voortreffelijke creaties van plaatselijke producten.
Die avond dineer ik in het restaurant dat al even sfeervol is als de rest van het hotel. Ik laat me verrassen door verschillende kleine gerechtjes die worden vergezeld door Ribera del Duero wijnen. Miguel Angel is een chef die natuurlijke streekproducten bewerkt tot ware smaakexplosies. De groenten die in de keuken gebruikt worden, gekweekt door de hortelano in de ecologische kloostertuin naast het hotel, hebben we die ochtend samen geplukt.
Het gerecht met gewokte knoflookspruiten, spinaziebladeren en een geweldige ham uit de streek smaakt voortreffelijk. En ook de huisgemaakte paté van eenden- en kwartellever. Tijdens het harmonisch gastronomisch moment valt ook hier alles op zijn plek.
Tegenover het restaurant ligt het Refectorio. Deze gewelfde ruimte was vroeger de eetzaal van de cisterciënzer nonnen en is nog volledig intact. Zij wordt nu gebruikt voor speciale evenementen en bruiloften.
Zoals gezegd, ligt het Valbuena-klooster op de Golden Mile van de Ribera del Duero wijnstreek, en produceren ze hun eigen wijn; Converso. Het is een rode karaktervolle wijn, zacht in de mond. Een bekende pretentieuze uitdrukking is : Sin Duero, no hay vino (een wijn zonder Duero bestaat niet).
En als ik dan toch zondig, kan ik net zo goed in de omgeving een paar wineries gaan bezoeken. Ik begin bij de huisbodega Converso, omringt door 45 hectare wijngaarden, iets buiten het klooster. Voor een exclusieve proeverij bezoek ik de winery van mijn grote favoriet Matarromera én als laatste het strak moderne wijnhuis Carraovejas. De buren Vega Secilia, Emina en Protos bewaar ik voor een volgende keer.
Duurzaamheid in de ruimste zin van het woord
In het klooster bevindt zich de basis van de stichting Los Edades del Hombre. Hier worden religieuze werken gerestaureerd voor de jaarlijkse tentoonstellingen die iedere keer met een speciaal thema op verschillende plaatsen in Castilla y Leon worden gehouden. Ik bezoek de werkplaats, observeer de interessante werkwijze en luister aandachtig naar de uitleg van de twee restaurateurs.
Tegenwoordig is het sleutelwoord voor een vakantie het aanbieden van ervaringen, maar dat vertaalt zich zelden in iets werkelijk concreets. In het geval van Castilla Termal wordt een marketinguitdrukking werkelijkheid. Voor mij zijn deze dagen gevuld met onvergetelijke ervaringen. Castilla Termal is synoniem voor genieten met je vijf zintuigen waar aan ieder detail gedacht wordt. Een exclusieve ervaring van wellness en avant-garde gecombineerd met traditie en geschiedenis.
Volledig Tantum verlaat ik een paar dagen later de poort van het klooster. Met een rieten mand heerlijke spaproducten van het huis. Op dat moment doe ik mezelf een fluisterend een belofte: eIk jaar kom ik hier paar dagen terug…
Praktische informatie
Het hotel organiseert op persoonlijk wijze allerlei activiteiten zoals bezoek aan bodega´s en wijnproeverijen, yoga- en pilatessessies, rondleidingen, picknicks, fiets- en wandelroutes door de wijngaarden of langs de Duerorivier. Fietsen kun je gratis gebruiken om rond te toeren tussen de wijnvelden en langs de rivier. Ook kun je de restauratiewerkplaats bezoeken en een rondleiding aanvragen bij Las Edades del Hombre
Beide hotels zijn uitstekend te bereiken en liggen op de route tussen Madrid en Valladolid. Voor meer informatie of reserveringen: https://www.castillatermal.com/
Met enorme dank aan het gastvrije en hartelijke team van Castilla Termal. Ook dank ik Fundacion Siglo voor hun welwillende medewerking.
Extremadura werd jarenlang beschouwd als een streek die je beter kon mijden. Te heet, te droog, te lastig bereikbaar. Maar de nadelen van toen, zijn de voordelen van nu. Dankzij de rol aan de zijlijn van het grote toerisme, is de streek zichzelf gebleven met een bijna onaangetast landschap van ruige vlaktes, wilde bergen en verrassend groene dalen. Dit is Spanje zoals we het graag zien, met verstilde dorpen en mooie middeleeuwse steden, waar het leven nog altijd een versnelling langzamer gaat.
Platgetreden paden bestaan hier niet en reizend door de streek doe je de ene na de andere ontdekking. Van een Romeins theater tot een kapelletje dat net zo uitbundig is beschilderd als de Sixtijnse kapel. En van een hemel vol roofvogels tot een tafel met verfijnde streekproducten. Extremadura was in de 15de en 16de eeuw het land van de ontdekkingsreizigers die de wijde wereld introkken. Het is de hoogste tijd dat je de streek ontdekt.
Trujillo, in het spoor van de ontdekkingsreizigers
De beroemdste zoon van Trujillo, onwettig nog wel, staat in brons gegoten op het Plaza Mayor: Francisco Pizarro. Hij dankt zijn faam aan belangrijke overwinningen op de Inca’s waarna hij de stad Lima stichtte, de huidige hoofdstad van Peru. Het is opvallend hoeveel Spaanse ontdekkingsreizigers uit Extremadura komen.
De streek was relatief arm en zelfs als je van adel was had je niet veel keuze: een carrière in het klooster of het avontuur. Velen kozen voor de laatste optie, zeilden naar het westen en vernoemden nieuwe nederzettingen naar plaatsen uit hun geboortestreek zoals Mérida, Guadalupe en Medellin. Reis ze achterna langs de dorpen en stadjes waar hun roots liggen. Maar begin of eindig met een café solo op het plein van Trujillo!
Parque Nacional Monfragüe, roofvogels spotten
Hier is het niet de vraag óf je er roofvogels zult zien, maar hoeveel. Met alleen al honderden vale gieren rond de pieken van de Salto del Gitano is succes verzekerd. In grote groepen cirkelen de vogels om je heen. Soms zo laag dat je ze recht in de ogen kunt kijken. Behalve vale gieren zijn er onder meer zwarte ooievaars, slechtvalken, aasgieren en havikarenden. Monfragüe is het enige nationale park van Extremadura. Wie de geheimen wil leren kennen maakt er een tocht met een gids.
Wijn, kaas & ham, de streek op je tong
Te droog en te warm voor wijn van topkwaliteit? Dan moet je eens binnenlopen bij één van de kleine familiebedrijven en er een Verdejo of Tempranillo proeven. Zo eerlijk en puur wordt wijn op weinig plaatsen gemaakt. Onder kenners vormen de wijnen van Extremadura, de Ribera del Guadiana D.O, een goed bewaard geheim. Het geldt ook voor de regionale keuken die door de eeuwen heen is gevormd door Romeinse, Arabische, Joodse en Latijns-Amerikaanse invloeden.
Beroemd is de Jamón Ibérico de bellota Dehesa Extremadura, die aan strenge eisen moet voldoen om de kwaliteit te garanderen. Zo hebben de varkens vrij rondgelopen en zich tegoed gedaan aan onder meer eikels en kruiden. Andere gastronomische toppers zijn de Torta del Casar, een fijne schapenkaas. Maar ook gerookte paprika uit La Vera, zoete picota kersen uit Valle del Jerte, honing, lamsvlees en olijfolie. Het ondergeschoven kindje binnen de Spaanse gastronomie is ondertussen weer geliefd. Topkoks openen restaurants in de streek om er te kunnen koken met producten die uitblinken in smaak en eenvoud.
Cáceres, slenteren door het verleden
Het middeleeuwse hart van Cáceres is zo authentiek dat het werd gebruikt voor filmopnames van Game of Thrones. De jarenlang verwaarloosde oude stad, is tot in de puntjes opgeknapt en staat zelfs op de Unesco Werelderfgoedlijst. Je kunt er dwalen door smalle straatjes, stadspaleizen bezoeken en een toren beklimmen. Must see: het huis van conquistador Juan Cano de Saavedra en zijn vrouw Isabel, de dochter van de laatste Azteekse koning Montezuma.
Badajoz, de ongepolijste sfeer
Op het hoogste punt van de oude stad staan de muren van het Alcazaba, het voormalige Arabische fort van Badajoz. Hier begon de historie en de welvaart van de stad aan de Guadiana-rivier, met een moslim koninkrijk dat zich uitstrekte tot Lissabon. De stad is nog niet geofferd aan het toerisme en die ongepolijste sfeer geeft Badajoz karakter.
Mérida, bezoek de Romeinse metropool
Een theater, aquaduct, forum romanum, badhuis, tempel, amfitheater en een museum vol archeologische vondsten. Wandelend door Mérida, de hoofdstad van Extremadura, kom je het rijke Romeinse verleden vanzelf tegen. De stad groeide vanaf 25 voor Christus uit tot een Romeinse metropool op het kruispunt van de belangrijke handelswegen Salamanca-Sevilla en Toledo- Lissabon. Vooral het theater is prachtig. Als je er op één van de hogere banken gaat zitten, voel je de sfeer van toen. Je kunt je voorstellen hoe zo’n 6.000 mensen ademloos keken naar de voorstellingen. En tijdens het theaterfestival is dat nog steeds zo.
Minder verfijnd was het vermaak in het ernaast gelegen amfitheater. Daar vloeide het bloed van gladiatoren en roofdieren en werden grootse veldslagen nagespeeld. Het ‘Mérida Archeologische Ensemble’ staat op de Unesco Werelderfgoedlijst. Het zijn niet altijd de grote bezienswaardigheden die verrassen. Zo kun je tijdens een wandeling door de bergen zomaar tegen een boogbrug aanlopen. Of verandert het wandelpad in een oude Romeinse handelsweg met glanzende stenen, gepolijst door duizenden voeten die er door de eeuwen overheen zijn gelopen.
Roadtrip, zwerven en dwalen
Stofwolken waaien over knoestige velden, dorpen hebben zich verschanst op heuveltoppen en de vroege ochtendzon kleurt de velden goudgeel en de hemel zachtblauw. Ruimte… Lucht… Adem… Verder weg van de costa’s kun je in Spanje niet reizen. Hier op het platteland van Extremadura wordt de ware ziel van Spanje gekoesterd en zorgvuldig geconserveerd. Het netwerk van kleine weggetjes zit vol verrassingen.
Van toppers als Mérida (Romeins erfgoed) en Guadalupe (klooster) tot een verlaten finca of een bodega, die gasten welkom heet om de plaatselijke wijn te proeven. De authentieke schoonheid van Extremadura maakt dat stukje bij beetje de snelheid uit je lijf verdwijnt. Rijden en kijken. Stoppen en dwalen. Door verstild landschap, een mooi klein dorp of een kasteel dat machtig op een rotspunt staat. Haast heeft geen zin. Het zijn de elementen die het ritme bepalen.
Donkere luchten, sterren kijken
Als de zon achter de horizon is verdwenen en het langzaam donker wordt, verschijnen één voor één de sterren aan de hemel. Niet gehinderd door lichtvervuiling of bewolkte nachten lijkt er in Extremadura geen einde aan te komen. Vanaf diverse plaatsen kun je met het blote oog de Melkweg zien en tal van bekende en onbekende sterren. In de speciale brochure landscape of stars lees je wat de beste stargazing spots zijn. Twee plaatsen zijn internationaal erkend als Starlight Tourist Destination: Monfragüe en Gran Lago de Alqueva. Buenas noches!
Ermita de la Virgen del Ara, de Sixtijnse kapel
Vanuit het dorp Fuente del Arco voert een mooie weg de heuvels in. Rechtdoor gaat het naar de verlaten mijn van La Jayona en rechtsaf richting een kleine, eenvoudige kapel: de Ermita de la Virgen del Ara. Zodra je de zware houten deur van de kapel opent en over de drempel stapt, wandel je één groot schilderij binnen. Links, rechts, voor, achter, boven, alles om je heen staat vol taferelen uit de bijbel. De bijnaam is dan ook verdiend: de Sixtijnse Kapel van Extremadura.
Praktische informatie Extremadura ligt in West-Spanje, ingeklemd tussen Madrid en de Portugese grens. De streek laat zich het beste ontdekken met de auto. Deze kan eventueel worden gehuurd op de dichtstbijzijnde internationale vliegvelden van Madrid en Sevilla.
De snelweg A-5 verbindt Madrid via Trujillo, Mérida en Badajoz met Portugal. Onderweg kun je afslaan naar onder meer Guadalupe, Plasencia en noord-Extremadura. De A-66, Ruta Via de la Plata, doorkruist Extremadura van noord naar zuid.
MaXperience Spain 