Deze zomer had ik de mogelijkheid om het rivierengebied ten westen van Santiago de Compostela te ontdekken. Tijdens mijn tocht waren het de vele groentinten die me het eerste opvielen. De aanstichters van al dat weelderige groen zijn de ontelbare rivieren, beekjes en thermische bronnen die het gebied doorkruisen. Daarom staat Galicie ook bekend als het land van de duizenden rivieren.

Het landschap wordt gekenmerkt door talloze rias. Dit zijn zeetongen of fjorden die zich in het land werken en een perfecte balans vormen. Hier worden de beste schelpdieren gekweekt en hier wonen de meest professionele vissers. De 1650 kilometer lange kust telt zestien rivieren en zevenhonderd zandstranden. De Rias Baixas staat bekend om zijn milde klimaat. Het is een gewilde bestemming voor bezoekers die houden de bedrijvigheid van kleine haventjes en willen genieten van exquisiete zeevruchten. Ik koos ervoor om de dorpjes rondom de rivier Arousa te bezoeken, waar het wemelt van de schelpdierbanken.

Rias Baixas is de meest geliefde bestemming voor de Galiciër zelf. Het gebied is gezegend met een mild klimaat en de kustplaatsen zoals Boiro, Muros en Noia hebben heerlijke zandstranden. Er zijn vissers met wie je mee kunt gaan naar de kokkel- en mosselbanken in de rias Arousa. De verse vangst wordt nog dezelfde dag afgevoerd naar vismarkten door heel Spanje. Langs de hele kuststrook drijven vlotten waaraan kokkels en mossels gekweekt worden en die deel uitmaken van het landschap. Tijdens de tocht krijg ik de kans om het dagelijkse leven van de vissers te leren kennen die van de zee leven. Ik verwonder me over de snelheid van de boeters die de visnetten repareren. Iedere schipper heeft wel sterk verhaal over een schipbreuk en alle landpunten zijn voorzien van vuurtorens die de steile kust aangeven. Natuurlijk duik ik zowel ´s middags als ´s avonds een visrestaurantje binnen om de heerlijke gerechten met verse vis en schelpdieren te proeven.

In deze regio met zijn oneindige verhalen over tragische schipbreuken zie je op verschillende plekken kruizen aan de kustlijn staan. De winterstormen zijn onverbiddelijk en de ruigheid van de zee bemoeilijkt de navigatie van de schepen. Ook het werk van de persebeiros (eendemosseljagers) op de rotsen verandert dan in een spel van leven op dood.

Er is nog iets anders dat opvalt in het landelijke en groene gebied. In ieder dorp en bij iedere boerderij staan de traditionele horeos, die gebouwd zijn op pilaren. Ze bestaan uit een basis van graniet, een houten kleine opslagruimte met daarboven een dakje met pannen. Aanvankelijk denk ik dat de kleine gebouwtjes met religie te maken hebben want ze zijn allemaal voorzien van een kruis en ze zijn allemaal in dezelfde windrichting gebouwd. Maar men vertelt me dat het opslagplaatsen voor graan zijn. De luchtgaten in de wanden zorgen ervoor dat de wind door de horreos heen kan waaien zodat de oogst kan drogen.

Het maakt niet uit welk dorp of welke stad met traditionele huizen ik bezoek, overal vind ik knusse restaurants met traditionele gerechten zoals: empañadas, kazen, visgerechten, pulpo a la gallega, pimientos de padron, eendemosselen en natuurlijk Sint-Jakopsschelpen. Daarbij past natuurlijk de heerlijke frisse wijn uit de D.O Rias Baixas, van de wijngaarden die de hele kust omringen.

Langs de kust kom ik wandelaars tegen die de pelgrimsroute lopen via een van de vele paden die in Santiago de Compostela uitkomen, de stad waarvan het historisch centrum op de Werelderfgoedlijst staat. De oudste pelgrimsroute van Europa die al sinds de middeleeuwen voor een uitwisseling zorgt tussen het Iberisch schiereiland en de rest van Europa. Stille getuigen van vroegere tijden op de route zijn de dolmenes en castros die verspreid door het hele gebied liggen. Plekken waar je jezelf kunt verliezen in de mysteries van het land en het vinden van ultieme rust.

Tijdens mijn korte reis door dit bijzondere stukje Galicie, geniet ik van het prachtige landschap met kronkelende rivieren, diepe kloven en wijngaarden. Ik wandel over de witte zandstranden omringd door de wilde oceaan en dwaal door vissersdorpen waarvan de geur van de zee in mijn geheugen gegrift blijft. Hier beleef ik de natuur in zijn meest pure vorm die me de kans biedt even te ontsnappen aan het dagelijkse leven.

(Deze reis werd me aangeboden door het Spaans Verkeersbureau in Den Haag. Het was een deel van de Blogrijs 2017 Proef Spanje waar ik winnaar van ben)