Mijn uitgangspunt is Segovia. Daar word ik opgewacht door Encarna, een spontane onderneemster met wispelturig springend, in verschillende tinten rood geverfd, haar. Zij is de komende drie dagen mijn gastvrouw en neemt me onmiddelijk op sleeptouw naar de eenvoudige, maar schitterende Castillaanse dorpen op steenworp afstand van de hoofdstad. Alle dorpen hebben een eigen karakter, stuk voor stuk verschillend van elkaar. Maar één ding hebben ze gemeen: de groene omgeving. Niet vaak zie je zoveel groen in Spanje. Dat groen wordt nog mooier door de rivier Eresma, die op bepaalde momenten extra intrigerend aandoet.

Kastelen en oude cultuur
De eerste plaats die we aandoen is Santa Maria de las Nieves waar we een voormalig klooster bezoeken. Terwijl ik plaatjes schiet van de zuilen op de binnenplaats horen we muziek. Al snel blijkt dat een groep meisjes de Segoviaanse Jota aan het oefenen is voor een dansoptreden. De vrolijke klanken en opgewekte dans houdt ons een tijdje staande. Maar Encarna heeft een heel programma voor me in petto en al snel belanden we in de Bodega van Nieva. Een bezoek aan Castilla y Leon is niet compleet zonder een bezoek aan een bodega. Nieva bottelt Rueda, mijn favoriete witte wijn, dus een eenvoudige proeverij sla ik natuurlijk niet af.

Het is halverwege de middag als we aankomen in de plaats Coca. Een enorm kasteel met de naam Castillo de Fonseca, doemt voor mijn ogen op. Alonso de Fonseca, aartsbisschop van Sevilla, heeft het kasteel in 1453 laten bouwen en het is nagenoeg in tact. Als we de torens hebben beklommen laten we het ommuurde historische werk weer achter ons. Tijdens een wandeling door het plaatsje doen we een gezellig winkeltje aan. De schappen van Autenticos CyL zijn een lust voor het oog en terwijl Encarna wat lekkernijen voor het diner uitzoekt, kijk ik likkebaardend naar de streekprodukten. Het kan niet anders, ik moet minstens wat worsten en ham meenemen voor het thuisfront. Nauwelijks heb ik een verdejokoekje achter mijn kiezen of we zitten weer in de auto richting Cuellar. Het Castillo de los Duques de  Alburquerque doet zeker niet onder voor zijn voorganger. Dit is Castilla y Leon, het historisch erfgoed ligt hier voor het oprapen. Voor je het weet wandel je door de Middeleeuwen.

´s Avonds leidt Encarna me rond in haar eigen burcht, Solaz del Moros, een gerestaureerde hoeve met zes sfeervolle appartementen waarvan er eentje tot mijn beschikking staat.

Romeinen en roofvogels
Op de ochtend van de tweede dag worden we vergezeld door Maria. Onderneemster in hart en nieren heeft ze een eigen bedrijf voor actief toerisme opgezet; Rutas con corazon. Bovendien heeft ze de oude chocoladefabriek van het dorp opgekocht, die ze momenteel laat restaureren. We volgen de struise Maria op een wandeling door de natuur waar ze ons veel over de planten en de boven ons hoofd rondcirkelende roofvogels vertelt. Maar dan is het even een half uurtje stil. Vanuit een observatiehut slaan we de gevederde vrienden gade, die handig gebruik maken van de termiek. De tocht gaat verder door prachtige uitgestorven vlaktes, met in de verte zicht op de schitterende bergpassen van de Sierra de Guadarrama. Ineens lijkt de drukte van de stad heel ver weg.

Als afsluiting van de wandeling bezoeken we de oude chocoladefabriek. Ik babbel wat met een oma die op de patio in het zonnetje zit. Ze vertelt me over het kunstgebit dat ze nog niet heeft en hoe trots ze daarop is. Even later, als we een chocoladeproeverij krijgen, moet ik aan haar verhaal terugdenken. De chocolade, die naar oud recept gemaakt is, is mierzoet en even vrees ik voor mijn eigen gebit. Encarna herinnert zich dat ze vroeger van haar oma soortgelijke chocolade kreeg voor de merienda. Ondertussen ontkurkt Maria een flesje wijn, die de suikersmaak uitstekend in evenwicht brengt, en begint vol passie te vertellen over haar projecten.

Dan is het tijd voor de stad. Segovia heeft eeuwenoude banden met Italië. Dat zie je onmiddelijk als je de stad binnenkomt en je onder het drie etages hoge Aquaduct uit de eerste eeuw na Cristus, dat door Unesco tot erfgoed van de mensheid is bekroond, door rijdt. De stad van Trajanus ontwikkelde zich destijds tot één van de belangrijkste handelsroutes van Europa en zo groeiden de handelscontacten met Italië. Daardoor heeft Segovia een Italiaans tintje gekregen. Maar er is nog een andere bezienwaardigheid in de Romaanse stad. Het sprookjesachtige Alcazar gelegen op een rots in het oude centrum. Het kasteel (ook wel koninklijk paleis genoemd) werd gebouwd in de 12e eeuw nadat koning Alfons VI Segovia veroverde van op de Moren. In het Alcazar , dat zelfs inspiratiebron van Disney geweest schijnt te zijn, is Isabel in 1474 uitgeroepen tot koningin van Castilië.

Nadat we de Santa Maria Kathedraal hebben bezocht, vindt Encarna dat het tijd is geworden voor een diner. Even later, als we in een restaurant plaatsnemen, zit ik oog in oog met een gegrild speenvarken dat mij met gespreide pootjes vanaf een aardewerken schaal ligt aan te staren. Snel gooi ik de gevoelens voor dierenleed over boord en laat me het typisch Segoviaans gerecht goed smaken.

Oude spoorlijnen en stoere stieren
Om de kilootjes van de vorige avond kwijt te raken, springen we de derde dag op de fiets. Dat wil zeggen e-bike… Fietsend over een voormalige spoorlijn trekken we door een groen mozaïek van zacht glooiende heuvels bedekt met wijngaarden. We passeren velden vol wilde bloemen, fietsen langs slapende dorpjes die zich, zover het oog reikt, tegen de glooiende heuvels aan vleien.  Hier zie ik de aarde zoals ze bedoeld is. En laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik word verliefd… Verliefd op het voorjaar dat aan het ontluiken is. Verliefd op de provincie Segovia die veel moois biedt, zowel voor liefhebbers van natuur als van cultuur. De oude stationetjes waar we voorbij fietsen op deze Via Verde zijn metaforisch voor de transformatie van omgeving en gevoel. Het uitgestrekte landschap lijkt dat effect nog te willen versterken. De kleinschalige provincie voelt intiem en uitnodigend. We peddelen van het ene naar het andere authentieke bergdorpje, en steeds kom ik in een gebied waar ik de enige toerist lijk te zijn.

Na de tocht door het schilderachtige landschap verruilen we de fiets voor een jeep. De ongerepte regio heeft nog veel meer hoogtepunten te bieden. We gaan namelijk op bezoek bij de stieren- en paardenfokkerij van Ganaderia la Perla. De finca is groter dan het oog reikt. Op een gebied van honderden hectaren weide en bosgrond lopen een paar honderd Lusitaanse raspaarden en nog eens zoveel fokstieren. Ik ben blij dat ik in de jeep zit want de stieren zijn ontstellend groot en stevig. Daar zou ik niet graag mee in een arena staan.

Minder bedreigend zijn de nieuwsgierige veulens die sierlijk achter de 4×4 aan dartelen. Monica, die de jeep bestuurt, vertelt enhousiast over het bedrijf dat ontstaan is uit een hobby van de eigenaar. Terwijl ze handig over het terrein manoeuvreert en kuilen ontwijkt, kan ik aan haar stem horen hoe liefdevol ze met de dieren omgaan. Hier en daar stappen we uit en komen paarden vrijpostig op ons af lopen. Monica legt uit dat ze iedere dag een tocht met de jeep maakt, om met alle dieren even persoonlijk contact te hebben. Hoe bijzonder is dat. De finca is ook opengesteld voor publiek. Je kunt er worden rondgeleid en een dag in de campo beleven die wordt afgesloten met een verzorgde country barbecue. Als we van Monica haar zelfgemaakte worsten hebben geproefd wordt het tijd om op te stappen. Inmiddels hult de ondergaande zon het landgoed in een prachtige warme gloed.

Terwijl ik het gehinnik en gebries achter me laat neem ik met tegenzin ook afscheid van een prachtige streek. In drie dagen tijd heb ik drie bijzondere vrouwelijke ondernemers leren kennen die vol passie een bedrijf opzetten met een creatieve insteek. Castilla y Leon is geen populaire bestemming onder Nederlanders, maar misschien gaat dat nog veranderen want Segovia ligt maar twintig kilometer van Madrid. Mijn idee? Maak een meerdaagse tocht door dit magische gebied en laat je overweldigen.

Met speciale dank aan Encarna Frutos, beheerster van Solaz del Moros. Zij heeft mij, onvermoeibaar en gastvrij als ze is, de mooiste plekjes van de provincie Segovia laten zien. Tijdens een glas wijn en een lekkere maaltijd of wandelend en fietsend door de natuur heeft ze drie etmalen lang de rijkdom van haar tierra met mij gedeeld. Gracias amiga!

Appartementen Solaz del Moros
Calle La Iglesia
Anaya / Segovia
http://www.solazdelmoros.com