Toen in 1921 Koning Alfonso de dertiende werd uitgenodigd bij de opening van de elektriciteitscentrale van El Chorro zag hij al snel dat het smalle pad met de diepe afgronden niets voor hem was. Hij zette snel zijn handtekening en vertrok met de eerste de beste trein terug naar Madrid. Jaren later, pas in 1953, werd het pad naar de koning vernoemd, om zijn bezoek nog eens te herdenken. Het pad werd vroeger door arbeiders gebruikt om de centrale en de omgeving daarvan te onderhouden. Pas veel later werd het een toeristische attractie en was het voor veel waaghalzen een uitdaging om het vervallen cementen paadje te betreden. Zie hiervoor mijn eerder geschreven blog.

Na de restauratie in 2014 kun je zeggen dat de naam ´Het gevaarlijkste wandelpad ter wereld´zijn vaandel nog moeilijk hoog kan houden. Gevaarlijk is het helemaal niet meer, in tegendeel, maar indrukwekkend en adembenemend des te meer. De sensationele tocht die Malaga biedt is zo aantrekkelijk dat de toegangskaarten voor de komende vier maanden al uitverkocht zijn.

Ik heb er even over moeten nadenken om de uitnodiging aan te nemen. Ten slotte weet je niet of al die 1.675.439 schroefjes van het houten pad dat direct boven de afgrond in de rotswand is bevestigd wel goed zijn aangedraaid. Tijdens mijn slapeloze nacht voor vertrek zag ik in gedachte mezelf met andere toeristen al hangen aan een vervaarlijk bungelende vlonder die het gewicht van zoveel fotograferend publiek niet had kunnen houden. Ik zag de krantenkoppen voor me. ´Toeristen storten in afgrond vanaf eminent balkon´.

Als je het pad wilt lopen heb je twee mogelijkheden. Je kunt starten in El Chorro ( acceso Sur) of Ardales ( acceso Norte). Begin je in El Chorro dan kun je met de auto dichtbij het beginpunt komen. Ook kun je met de trein vanuit Malaga reizen, je moet dan een paar honderd meter lopen tot het beginpunt. Neem je de ingang aan de noordkant houdt er dan rekening mee dat je 1,5 km door het bos moet lopen voordat het Koningspad begint. Bij de eerste post, waar je online ticket digitaal wordt gecontroleerd ontvang je een witte helm en een soort haarnetje van papier voor de hygiëne. Een medewerker van de Medio Ambiente houdt een inleidend praatje over de geschiedenis van het pad en wijst er op dat je je goed bewust moet zijn dat je in een Natuurpark loopt.

Daarna volgt er een opsomming  van alles wat je niet mag doen zoals het meenemen van souvenirs in de vorm van plantjes of stenen. Ook mag je geen paraplu, selfiesticks of wandelstokken meenemen en is het belangrijk te weten dat het verboden is om as uit te strooien van overledenen…Kinderen onder de acht jaar worden niet toegelaten en het is streng verboden om te roken.  Ieder half uur worden er vijftig bezoekers doorgelaten. Tweehonderd meter verder wordt bij een volgende post je naam gecheckt en dan kan het grote avontuur beginnen!

Via een houten plankenpad van ongeveer een meter breed dat dwars door het hart van de kloof loopt kijk je recht naar beneden in de diepte.  Het uitzicht over de meren en de rivier beneden is om stil van te worden. De groep waar je mee start heeft zijn eigen rime, je hebt niet het gevoel dat je met een massa in een rij loopt. Op sommige plekken is het even lastig als er wandelaars van tegengestelde richting komen omdat de overhangende rotsen van de ´Desfiladero de los Gaitanejos´de doorgang  soms wat moeilijk maken. Boven je zweven gieren en door het dal klinkt de echo van schreeuwende zwaluwen. De rotspartijen zijn grillig, ze overmeesteren je met een Koninklijke statigheid. Je wordt er vanzelf stil van. Indruk maakt ook het oude pad dat onder het gerestaureerde gedeelte loopt. De rillingen lopen over mijn rug als ik de gapende gaten zie en ik begrijp onmiddellijk waarom er zoveel ongelukken zijn gebeurd.

Ondanks dat het pad nu overveilig is, je loopt langs een stevige ijzeren constructie en je kunt je langs de rotsen ook nog vasthouden aan een dik ijzerdraad, is deze expeditie geen aanrader voor mensen met hoogtevrees. Van de 7,7 kilometer loop je zeker de helft van het traject in de diepte te kijken en zelfs als je geen hoogtevrees hebt duizelt het je op sommige plekken. Hoogtepunt van de tocht is uiteraard het balkon met glazen bodem en de hangbrug die precair beweegt als je er overheen loopt. Het grootste gedeelte van de wandeling is een glooiend dalen of stijgen waar je weinig van merkt, maar er zijn ook een paar etappes met steile houten trappen.

Aan het einde van de tocht lever je je helm in en kun je gebruik maken van een bus die je voor 1.55 Euro terug brengt naar het punt waar je gestart bent. Een tijdsindicatie voor de wandeling is afhankelijk van verschillende factoren, als je rustig loopt en tijd neemt om van de flora en fauna te genieten en je indrukken op de camera vast te leggen doe je er ongeveer twee uur over. Onderweg zijn bankjes waar je kunt picknicken of uitrusten. Op je ticket staat aangegeven dat je vier uur hebt om de tocht te volbrengen. Onderweg ontmoet je een paar keer veiligheidspersoneel.

Wil je ook getuige zijn van deze spectaculaire wandeling, dit meesterstukje restauratie dat gelijk een eerbetoon is aan het industrialisatieproces van de 19^e en 20^e eeuw in Malaga, kijk dan op de site: www.caminitodelrey.info

Bekijk hier de video ( 40 minuten)

Met dank aan:

• Diputacion de Malaga
• Alsa
• Alhaurin Television