Voor het kerstfeest in Spanje worden de stembanden gesmeerd en gaat men in de strijd voor de mooiste kerststal. Overal in dorp of stad vinden er speciale evenementen plaats en de verkoop van zoetigheid stijgt maar liefst met 30% tijdens deze kerstperiode. Weken op voorhand word er beslist welk kerstdiner er op kerstavond wordt geserveerd. Het is een feest waar heel de familie bij betrokken is.

De familie is alles voor een Spanjaard, het is ongelooflijk hoe sterk de familieband is. Dat komt wellicht voor een groot deel door het warme, temperamentvolle karakter van de Spanjaarden, hoewel dat het toch zeker niet helemaal verklaart.

Ik heb veel bewondering voor mijn vrienden als ik zie hoe verantwoordelijk zij zich voelen voor hun ouders en hoe zij hun verwennen met complimenten, liefkozingen en lieve woorden. ´Te quiero´ ( ik hou van je), is een zin die je altijd wel ergens hoort. Mijn partner zegt het tegen zijn 90 jaar oude moeder door de telefoon, mijn dochter fluistert het tegen me terwijl ze me stevig knuffelt voordat ze gaat slapen. Een vader SMSt het naar zijn dochter voor haar examen en een vriendin schrijft het naar haar oom die in het ziekenhuis ligt.

Het is echt heel mooi om te zien hoe familieleden hier met elkaar omgaan. Er straalt warmte vanaf, heel veel warmte. Zoals dat ook van het land en het klimaat afstraalt. Als we met kerst met de familie van mijn partner weer allemaal bij elkaar komen in Navarra, voelt het als een warme deken, al die gezelligheid.

Van heinde en ver komen de famieleden binnenstappen met een reistas, hoe en waar iedereen moet worden ondergebracht is van later zorg. Het belangrijkste is dat de familie samen is, en het mooi is dat niemand het voelt als een verplichtig. Het geeft werkelijk een heel bijzonder gevoel en maakt deze cultuur nog mooier.

Van uit het hele huis worden de stoelen verzameld. Tafels worden aaneen geschoven en uiteindelijk zitten we met 19 personen aan tafel. Omdat we een bont gezelschap zijn van personen die komen uit diverse provincies van Spanje komt er een variëteit van heerlijkheden op tafel; Jamon de Jabuco uit Huelva, garnalen uit Galicië, wild en paddestoelen uit de bergen van Navarra, asperges uit Barcelona en wijnen uit Rioja. Ook de typische zoetigheden ontbreken niet zoals turron en marsepein uit Gijon. Feliz Navidad wordt er geroepen. Iedereen drink een glaasje, en dat is te zien. Oma van 90 valt halverwege de maaltijd knikkebollend in slaap en de jongste van 15 zit aan tafel met rode wangen en glinsterende ogen.

Er wordt lang getafeld en er worden verhalen van vroeger worden opgehaald. De ouderen genieten en de jongeren luisteren verbaast naar verhalen waar geen computer, mobiele telefoon of Mp4 spelers in voorkomen. Er worden ook kerstliedjes gezongen (villancicos). Niemand schaamt zich voor zijn stem, iedereen doet mee….behalve ik….ik durf niet zo goed……. Als we rond middernacht Oma Isabel naar bed brengen zegt ze dromerig ´Os quiero´(ik hou van jullie). En als ik zelf na het afruimen , afwassen en opruimen in bed lig denk ik ook ´Os quiero´, maar dan bedoel ik eigenlijk ; Ik hou van jullie , familie,maar ook; ik hou van gezellig bij elkaar zijn, ik hou van tafelen op zijn spaans, ik hou van een glaasje Rioja, ik hou van het leven….ik hou van Spanje! Feliz Navidad!