Het is 16 juli, het is de naamdag van de Maagd Carmen, langs de hele kust van Andalusië wordt Carmen letterlijk en figuurlijk op handen gedragen. Zij is de beschermheilige van alle zeevarenden, dus zowel van degene die met een notendop de zee op gaat om een visje te vangen, als van alle professionele vissers, maar ook van de Marine.

Gedurende de hele dag zijn de vissers hun vissersbootjes met palmtakken, bloemen en slingers aan het versieren en varen zij rondjes in de haven om met hun werk te pronken in afwachting van het grote moment. Ik ben zelf niet katholiek maar ik ben wel een fan van Carmen. Helemaal goed kan ik het niet uitleggen. Waarschijnlijk heeft het te maken met het feit dat mijn beste Spaanse vriendin Carmen heet, en dat ik gek op de zee ben. Ik heb ooit op een rommelmarkt in Tarragona een beeld gekocht van Carmen. Het staat in mijn kamer en op bepaalde momenten brand ik een kaarsje voor haar. Voordat ik vanmiddag naar de processie ging heb ik ook kaarsjes voor haar aangestoken.

Na de mis in het kleine witte kerkje begint de processie naar de haven. We lopen met de lange stoet mee, achter de draagbaar waar een enorm beeld van Carmen op staat. De maagd ziet er prachtig uit met haar bruine jurk en gouden kroon, en de draagbaar is versierd met witte lelie´s en rode rozen. De maagd draagt ook een kindje op haar arm, maar hoe dat precies zit weet ik eigenlijk niet. Straks als ik thuis ben eens even op Wikipedia kijken…

Na een tocht van drie kilometer komen we aan bij de haven. Allereerst stapt de priester op een van de versierde visserbootjes en vervolgens wordt de draagbaar aan boord gehesen. Ik zie één van de dragers een enorme grote stap maken en vervolgens zie ik Carmen vervaarlijk wankelen, maar het gaat gelukkig net goed. Eenmaal aan boord vaart het scheepje uit, gevolgd door tientallen andere versierde bootjes. Er wordt luid getoeterd en er worden zevenklappers afgestoken. Op de wal speelt de fanfare een pasadoble. Oudere dames die op zijn zondags gekleed zijn halen hun zakdoekjes tevoorschijn, bij sommigen is de emotie erg groot. Als de bootjes een rondje op zee gemaakt hebben, komen ze de haven weer binnen varen. En als La Virgen de Carmen weer veilig en wel aan wal staat stijgt er een luid ´hoera´ op.

We volgen de weg weer terug naar het kerkje en de devote Spanjaarden slaan een kruis bij iedere hoek die we voorbij komen. Als de prachtige maagd weer op haar vaste plaatsje in de kerk staat bij te komen barst er een enorm vuurwerk los, het is inmiddels al tien uur s´avonds. Prachtige vormen van vuurwerkpalmbomen tekenen zich tegen de heldere sterrenhemel af. Carmen heeft haar plicht gedaan en zal tot volgend jaar het daglicht niet meer aanschouwen. We lopen mee met de menigte naar de Paseo Maritimo en nuttigen met elkaar een koele Tinto de Verano en eten gebakken sardientjes.

Eenmaal thuis zet ik nieuwe kaarsjes neer. Ik zie dat Carmen in haar element is vandaag. Ze is het middelpunt. Ze is het gesprek van de dag. Bovendien komt de wind uit het zuiden en kan ze zelfs in huis de zilte zeelucht ruiken. Dan ga ik naar mijn terras en brand ik nog meer kaarsjes. Ik geniet na van een bijzondere middag.